تبیان، دستیار زندگی

فردا (شنبه) یكصدوبیست ودومین سالروز تولد «چارلی چاپلین»، كارگردان، فیلم نامه نویس و از اسطور ه های بی بدیل دنیای كمدی است. 

 «سر چارلز اسپنسر چاپلین» معروف به «چارلی چاپلین» متولد شانزدهم آوریل ۱۸۸۹ در لندن، از بزرگ ترین كارگردانان، آهنگ سازان و بازیگران آثار كمدی در عصر "هالیوود كلاسیك" سینمای آمریكا بود.

 «چاپلین» به راستی از خلاق ترین و تأثیرگذارترین شخصیت های عصر فیلم های صامت بود كه هم زمان با بازیگری در فیلم هایش، كارگردانی، تهیه كنندگی و ساخت موسیقی آن ها را نیز برعهده داشت. 

 وی ۶۵ سال از عمر ۸۸ ساله اش را وقف سینما و دنیای سرگرمی كرد كه شروع آن از تالار ویکتوریا انگلستان به عنوان پسربچه ای پنج ساله آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگی ادامه داشت. 

 یك سال پس از مهاجرت همراه خانواده اش از انگلستان به آمریكا،«چاپلین» كه به واسطه مادرش، علاقه فراوانی به بازیگری پیدا كرده بود، برای اولین بار در فیلم «در تلاش معاش» بازی كرد كه البته چندان موردقبول مدیران كمپانی «كی استون» قرار نگرفت، با این حال آنها تصمیم گرفتند فرصت دوباره ای به چاپلین جوان بدهند. 

 وی در سن ۲۴ سالگی در دومین فیلم اش با نام «مسابقات اتومبیل رانی كودكان» بازی كرد. سبك خاص راه رفتن سنگین او در این فیلم و همچنین فیلم بعدی اش «مخمصه غریب میبل» موردتوجه تماشاگران قرار گرفت و محبوبیت ویژه ای پیدا كرد. 

 سال ۱۹۱۵ آغاز دوران حرفه یی بازیگری «چاپلین» بود كه با عقد قرارداد جدید با استودیوهای جدید و راه اندازی كمپانی فیلم خودش همراه بود. یك سال بعد، «چاپلین» با دریافت دستمزد ۶۷۰ هزار دلار، طی مدت ۱۸ ماه، ۱۲ فیلم كمدی برای كمپانی «میوچال فیلم» ساخت كه جزء تأثیرگذارترین فیلم های كمدی تاریخ سینما محسوب می شوند كه از معروف ترین آن ها می توان به «خیابان آرام»، «ساعت یك صبح  »، «ماجراجو» و «سمساری» اشاره كرد. 

 تكنیك های خاص فیلم سازی «چارلی چاپلین» تا زمان حیات او برای همه ناشناخته باقی ماند و هرگز درباره آن ها صحبتی نمی كرد. در سال ۱۹۸۳، شش سال بعد از مرگ چاپلین بود كه یك مستند انگلیسی با نام «چاپلین ناشناخته» به بررسی دقیق سكانس ها و هنر فیلم سازی چاپلین پرداخت. 

 وسواس بسیار زیاد «چاپلین» در این كه بازیگران فیلم هایش حتما آن چه او درنظر دارد را بازی كنند، از دلایلی بود كه وی در مقایسه با دیگر رقبایش، مدت طولانی تری را وقف ساخت فیلم هایش می كرد. 

 در این سال ها، چاپلین برخی از آثار ماندگارش چون «پسربچه1920۰، «زائر» (۱۹۲۳) و «دوش فنگ» (۱۹۱۸) را ساخت. وی به واسطه مشغله كاری زیاد كه هم زمان برای استودیو شخصی اش و دیگر استودیوها فیلم می ساخت، كم تر فرصت پیدا می كرد تا خودش نیز نقشی بازی كند. «زن پاریسی» (۱۹۲۳)، «جویندگان طلا» (۱۹۲۵) و «سیرك» (۱۹۲۸) ازجمله فیلم های دهه ۳۰ بودند كه چاپلین نقش كوتاهی در آن بازی كرد.

  پیش از ورود به عصر فیلم های ناطق، «چاپلین» در سال ۱۹۳۱ «روشنایی های شهر» و در سال ۱۹۳۶ نیز «عصر جدید» را ساخت كه به راستی از ماندگارترین آثار او هستند.

  فیلم های ناطق و همراه با دیالوگ «چارلی چاپلین» با شاهكار معروف اش، «دیكتاتور بزرگ» در سال ۱۹۴۰ آغاز شد. هرچند اولین باری كه صدای چاپلین را تماشاگران شنیدند، در سكانس پایانی فیلم «عصر جدید» بود كه آواز نامفهومی از چاپلین شنیده می شد. 

 با وجود شكوفایی دوران فیلم های ناطق در دهه ۳۰، چاپلین هم چنان سینما را یك هنر پانتومیك می دانست و عقیده داشت كه بازی بسیار بیشتر از كلمات و دیالوگ ها از سوی تماشاگر درك می شود.

  وی با فیلم «لایم لایت» در سال ۱۹۷۲ جایزه اسكار بهترین موسیقی را كسب كرد، هرچند چند دهه بعد از ساخت آن بود كه با تأخیر حدودا ۳۰ ساله در لس آنجلس اكران شد. 

 «چاپلین» در سال ۱۹۲۹ در دو بخش بهترین بازیگر و بهترین كارگردان كمدی برای فیلم «سیرك» نامزد جوایز اسكار بود، اما برگزاركنندگان جوایز اسكار با خارج كردن نام او از فهرست نامزدها، تصمیم گرفتند تنها یك اسكار افتخاری به وی اعطا كنند. 

 این كمدین بزرگ ۴۲ سال، در سال ۱۹۷۲ دومین جایزه افتخاری اسكار را گرفت و برای اولین بار در مراسم حضور یافت. در تاریخ برگزاری اسكار، «چاپلین» ركوردار طولانی ترین مدت تشویق ازسوی حضار است كه ۵ دقیقه به طول انجامید. 

 «چارلی چاپلین» دو فیلم آخرش را در لندن ساخت؛ «سلطانی در نیویورك» در سال ۱۹۵۷ و «كونتسی از هنگ كنگ» در سال ۱۹۶۷ كه كارگردانی، نگارش فیلم نامه و تهیه كنندگی آن ها برعهده خود چاپلین بود. فیلم «كونتسی از هنگ كنگ» با بازی «مارلون براندو» و «سوفیا لورن»، آخرین حضور چاپلین در عرصه سینما بود.

  «چاپلین» پس از خداحافظی از بازیگری، بین سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۶، موسیقی فیلم های صامت اش را می ساخت و آن ها را دوباره عرضه می كرد. وی روز چهارم مارس ۱۹۷۵ به جهت سال ها خدمت هنری به جامعه انگلستان از سوی ملكه الیزابت دوم به مقام شوالیه رسید و لقب «سر» را دریافت كرد.

 سلامت جسمانی چاپلین تقریبا پس از پایان ساخت فیلم «كونتسی از هنگ كنگ» و به طور شدیدتر پس از دریافت جایزه اسكار در سال ۱۹۷۲ روبه وخامت گذاشت. از سال ۱۹۷۷ بود كه او بر روی «ویلچر» می نشست و سرانجام روز ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ در سن ۸۸ سالگی درگذشت. 

 وی طی چند دهه فعالیت سینمایی موفق به كسب جوایز متعددی چون جایزه اسكار بهترین موسیقی برای «لایم لایت» در سال ۱۹۷۳، جایزه اسكار افتخاری در سال ۱۹۷۲، نامزد اسكار بهترین فیلم نامه در سال ۱۹۴۸ برای «آقای وردو»، نامزد اسكار بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلم نامه در سال ۱۹۴۱ برای «دیكتاتور بزرگ»، جایزه اسكار افتخاری در سال ۱۹۲۹ برای فیلم «سیرك»، جایزه افتخاری از انجمن كارگردانان آمریكا، جایزه ربان نقره ای بهترین فیلم خارجی از انجمن روزنامه نگاران فیلم ایتالیا در سال ۱۹۵۳ برای «لایم لایت»، جایزه شیر طلای افتخاری ونیز در سال ۱۹۷۲شد. 

 از مهم ترین آثار كارنامه فیلم سازی چارلی چاپلین می توان از «ولگرد»، «شغل»، «بانک»، «مامور آتش نشانی»، «خیابان آرام»، «زندگی سگی»، «دوش فنگ»، «پسربچه»، «زائر»، «زن پاریسی»، «جویندگان طلا»، «سیرک»، «روشنایی های شهر»، «عصر جدید»، «دیکتاتور بزرگ»، «موسیو وردو»، «لایم لایت»، «سلطانی در نیویورک»، «کنتسی از هنگ کنگ»، «خانه به دوش»، «پروفسور» و «طبقه مرفه» نام برد. 

 وب سایت سینمایی «اسكرین» در گزارشی فهرست بهترین كارگردانان تاریخ سینما در عرصه فیلم های صامت را منتشر كرد كه «چارلی چاپلین» در رتبه اول دیده می شود.

منبع : ایسنا

با سلام
ممنون از مطلب خوب و مفیدتون

موفق باشید.

تولد تولد تولدت مبارک...!!!!!

ممنون سلام زهرای عزیز
پایدار باشی

دیکتاتور بزرگ رو من با اشک دیدم! اشک برای نبود چارلی، فیلم بزرگیست که در آن انسانی ترین دیالوگ ها گفته میشود وقتی چارلی به اشتباه به جای هیتلر برای مردم سخنرانی میکند و دم از صلح آزادی نژاد ها میزند واقعا چارلی از شجاع ترین انسانهای دوره خودش بوده است...

سلام روحش شاد...
بزرگ مرد سینما