تصور می کنید اگر تمامی عناصری که نام آنها را بارها در جدول تناوبی عناصر دیده اید را به صورت همزمان و ناگهانی با یکدیگر ترکیب کنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟
به گزارش خبرگزاری مهر، برای آزمایش چنین پدیده ای دو راه وجود دارد که در واقع هیچ یک از آنها عملی نیستند! زیرا یکی از این شیوه ها به انرژی برابر انرژی هزاران برخورد دهنده بزرگ هادرون نیاز خواهد داشت و شیوه دیگر انفجاری عظیم از پلوتونیم به وجود خواهد آورد. با این همه حاصل چنین ترکیبی عناصر ترسناک و خارق العاده نخواهد بود، تنها مقداری مونوکسید کربن و توده ای از نمک و زنگار به وجود خواهد آمد.
"مارک تاکرمن" نظریه پرداز و شیمی دان دانشگاه نیویورک می گوید در صورتی که تک اتمهای هریک از این عناصر را درون یک جعبه با یکدیگر ترکیب کنیم یک اَبَر مولکول که همه این عناصر را در خود داشته باشد خلق نخواهد شد. اتمها حاوی هسته نوترونها و پروتونها به همراه تعدادی الکترون هستند که آنها را احاطه کرده است. مولکولها زمانی به وجود می آیند که اوربیتالهای الکترون اتمها با یکدیگر همپوشانی داشته و اتمها به این شکل به شیوه ای موثر در کنار یکدیگر حفظ خواهند شد. در واقع آنچه در هنگام ترکیب کردن تمامی این اتمها رخ می دهد، به این بستگی دارد که چه اتمی در نزدیکی چه اتمی قرار گرفته است.
برای مثال اکسیژن عنصری بسیار واکنش پذیر است و در صورتی که به صورت اتفاقی در نزدیکی اتم هیدروژن قرار بگیرد هیدروکسید تشکیل خواهد شد و در صورتی که در نزدیکی اتم کربن قرار داشته باشد مونوکسید کربن به وجود می آید. در واقع در صورتی که چنین آزمایشی را 100 بار تکرار کنید به دلیل طبیعت واکنش پذیری اتفاقی عناصر با یکدیگر، 100 نتیجه متفاوت به دست خواهید آورد.
عناصر خاصی از قبیل گازهای بی اثر با هیچ عنصری واکنش نمی دهند و در نتیجه در این آزمایش چندان تاثیری نخواهند داشت. برخورد دادن اتمها با 99.999 درصد از سرعت نور، بالاترین سرعت برخورد در برخورد دهنده بزرگ هادرون، شاید منجر به شعله ور شدن چند هسته اتمی شود اما عنصری عجیب و غریب و غیر عادی به وجود نخواهد آورد. احتمال به وجود آمدن پلاسمای کوارک-گلوئن وجود دارد که البته این پلاسما نیز در کسری از ثانیه از بین خواهد رفت به اضافه اینکه برای اجرای چنین آزمایشی به 118 برخورد دهنده بزرگ هادرون نیاز خواهد بود تا هر یک از جفت اتمها را با یکدیگر برخورد دهند.
شیوه دیگر که "جان استنتون" مدیر موسسه شیمی نظری دانشگاه تگزاس آن را توضیح می دهد، ترکیب توده ای از پودر عناصر جدول تناوبی و یا دمیدن این پودرها به درون یک مخزن است، تا به حال کسی چنین آزمایشی را انجام نداده اما استنتون می تواند پیش بینی کند چنین آزمایشی چه عواقبی در بر خواهد داشت:
اکسیژن با لیتیوم و یا سدیم واکنش داده و شعله ور خواهد شد، به این شکل درجه حرارت مخزن به اندازه ای بالا خواهد رفت که این مخزن را به جهنمی کوچک تبدیل خواهد کرد. سپس پودر گرافیت کربن نیز آتش گرفته و همچنین احتمال مشتعل شدن 25 عنصر رادیو اکتیو جدول تناوبی نیز وجود خواهد داشت که به هیچ وجه شرایط خوشایندی نیست زیرا تنفس گازهای ناشی از این اشتعال نتیجه ای به جز مرگ سریع در پی نخواهد داشت.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، پس از اینکه همه چیز به پایان رسید و آرامش برقرار شد، نتیجه این آزمایش به کسل کنندگی آزمایش قبلی خواهد بود: کربن و اکسیژن دی اکسید و مونوکسید کربن به وجود خواهند آورد. نیتروژن ثابت خواهد ماند و گازهای بی اثر و فلزاتی مانند طلا و پلاتین نیز تغییری نکرده و واکنشی نمی دهند و حاصل این آزمایش باز هم نمک و زنگار خواهد بود.
