به نظر می‌رسد كه سیاره نپتون، یك ابرزمین (یك سیاره در حال گردش به دور خورشید كه بین 2 تا 10 برابر زمین است) را بلعیده است و قمر آن را هم از آن خود ساخته است. این پدیده می‌تواند دلیل انتشار گرما از سیاره یخ زده نپتون و نیز مدار عجیب و غریب قمر آن، تریتون را روشن كند. تا همین اواخر، نپتون یك معما بود. غباری كه منشا تشكیل آن بوده است، به احتمال زیاد از خورشید جدا شده بوده است. با داشتن موادی بسیار كمیاب، همیشه سوال این بوده كه چه طور نپتون و اورانوس، دورترین سیاره‌های منظومه شمسی نسبت به خورشید، این همه بزرگ هستند.
اما اگر آن‌ها زمانی تشكیل شده باشند كه خیلی به خورشید نزدیك‌تر بوده‌اند چه؟ در سال 2005/ 1384 گروهی از دانشمندان پیشنهاد كردند كه شاید در یك تحول اولیه، سیاره‌های بزرگ در منظومه شمسی تغییر مكان داده باشند. بر اساس فرضیه آن‌ها، اورانوس و نپتون در نزدیكی خورشید شكل گرفته‌اند و بعد با تعویض جا به مرور، به دورتر منتقل شده‌اند.
بر اساس محاسبات استیون دش در سال 2008/ 1387، در صورت درست بودن این فرضیه، این سیاره‌ها باید در محل تولد خود آن قدر مواد به جای می‌گذاشتند كه به اندازه تشكیل سیاره‌ای با حجم دو برابر زمین باشد.
به گزارش نیوساینتیست، حالا دش و همكارش سیمون پورتر می‌گویند كه قمر عجیب نپتون، تریتون، احتمالا زمانی به دور ابرزمین خود می‌گشته است. تریتون از پلوتو بزرگ‌تر است و در جهت مخالف گردش نپتون، روی مدار خود می‌چرخد. این مسئله می‌تواند نشان‌دهنده این باشد كه تریتون قمر اصلی نپتون نیست.
برای این كه نپتون، تریتون را تصاحب كرده باشد، باید سرعت قمر بسیار پایین آمده باشد. یك احتمال این است كه تریتون جفتی داشته كه بیشتر انرژی جنبشی خود را به آن انتقال داده است. در سال 2006/ 1385 پژوهشگران بحثی را عنوان كردند كه بر آن اساس، تریتون با جسم دیگری در ابعاد خود جفت بوده كه بعد از پیوستنش به نپتون، به درون فضا پرتاب شده است.
اما اگر جفت سابق تریتون، یك ابرزمین بوده باشد، به دلیل حجم بزرگ‌تر و قابلیت گرفتن انرژی جنبشی بیشتر، به تریتون امكان بیشتری برای كند شدن می‌داده است. به اعتقاد دش، این فرضیه به نظر عملی‌تر می‌رسد.
احتمال دارد نپتون ابرزمین تریتون را بلعیده باشد. گرمای به جا مانده از این برخورد، ممكن است توضیح مناسبی برای تشعشعات گرمایی نپتون در مقایسه با اورانوس باشد. چرا كه این دو سیاره از نظر حجم و تركیبات بسیار به هم شبیه‌اند.
با این حال، داگلاس همیلتون، یكی از محققین طرح پیشنهادی سال 2006/ 1385 معتقد است كه اوایل تشكیل منظومه شمسی، اجرام كوچك در آن فراوان بودند و بعد جابه‌جایی اجرام بزرگ‌تر باعث پراكنده شدن آن‌ها شده است. به نظر وی، احتمال این كه نپتون قمر فعلی خودش را از یكی از این اجرام كوچك و متداول جدا كرده باشد، خیلی بیشتر از آن است كه یك ابرزمین نادر را بلعیده باشد.
برای تایید هر یك از این فرضیه‌ها هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است.
منبع :هوپا
