تبیان، دستیار زندگی

با سلام
برای این که مطالب ها از هم جدا نشوند و انجمن کامپیوتر شلوغ نشود ، لطفاً مطالب و مشکلات و مقالات مربوط به سخت افزار در این پست درج کنید و فقط مسائل جدید را در صفحه اصلی انجمن درج کنید.

در صورت امکان از هر یک از پست ها خوشتون اومد + سبز را بزنید .

با تشکر  Reza Godarzi

SATA كه مخفف كلمه (Serial Advanced Technology Attachment ) است فن آوری نوینی است كه تونسته باتوجه به مزیت های زیادش یك رقیب جدی برای SCSI (اسكازی) باشد در زمینه ذخیره سازی و انتقال اطلاعات.این فن آوری كه جدیدا از طرف سازندگان هارد دیسك و مادربورد حمایت خوبی هم میشه ویژگی هاش اینه:
1- حجم كوچك آن نسبت به كابل های PATA IDE (Parallel Advaced Technology Attachment Integrated Drive Electronics ) مباشد.حجم كوچك،باریك،یه نموره خوشگل در نتیجه چون این سری از كابل ها از نظر قطری كوچكترند هوای درون كیس شما به راحتی هر چه تمام تر می تونه جا به جا بشه و فرآیند كار فن هاآسون تر میشه پس به سیستم فشار كمتری میاد.
2- سزعت بسیار خوب آنها نسبت به كابل های IDE كه در اندازه های 150،300و 600 مگابایت بر ثانیه عرضه میشن كه البته نوع 150 مگابایتیش رایج تره.در حالی كه شما با كابل های IDE حداكثر می تونی به سرعت 133 مگابایت بر ثانیه دست پیدا كنی.
3- طول كابل های SATA كه حتی می تونن به 1 متر هم برسند در حالی كه این مقدار در كابلهای IDE حداكثر 45/72 سانتی متر است_ حالا حتما پیش خودت می گی 1 متر كابل میخوام چی كار؟ جوابش سادست در برخی از مادربورد های یه مقدار مدل بالا مثلا محصولات گیگا مدل های :
8INXP ،8PENXP ،8KNXP یه سری براكت های(یعنی بورد یا همون كارتایی كه در پشت كیس نصب می شوند) مخصوص دارن كه با نصب این براكت شما میتونی به انتقال اطلاعات بپردازی حالا چه جوری؟ فرض كن شما یك هارد دیسك اكسترنال داری اونوقت می خوای اطلاعات اون هارد رو به هارد خودت منتقل كنی یا برعكس(همون هارد به هارد) وقتی شما این براكت هارو نصب كرده باشی خیلی ساده می تونی با وصل كردن یه كابل SATA به دو سر براكت و هارد اكسترنالت به انتقال اطلاعات بپردازی و دیگه لازم نیست همانند اونایی كه IDE هستند درب كیس رو با كنی و اونوقت به انتقال اطلاعات بپردازی - این جاست كه اهمیت 1 متر بودن این نوع كابل ها معلوم میشه.

سلام دوستان این هم یک کنترل برای کامپیوتر با استفاده از کنترل تلویزیون !!

شما با استفاده از کنترل تلویزیون می توانید کنترل کامپیوتر خود را در دست بگیرید !

با این کنترل می توانید حروف و اعداد را هم تایپ کنید ! (مانند گوشی های تلفن همراه)

بر روی ویندوز XP و ویندوز ۷ تست شده است.

برای این کار به یک فرستنده مادون قرمز(همان کنترل تلویزیون)، یک گیرنده مادون قرمز و یک نرم افزار برای مدیریت داده های ارسالی کنترل بر روی کامپیوتر نیاز خواهیم داشت.

فرستنده مادون قرمز یک کنترل تلویزیون مدل LG 6710V00090D است که می توانید به راحتی تهیه نمایید.

علاوه بر فرستنده به یک گیرنده مادون قرمز احتیاج خواهیم داشت تا اطلاعات دریافت شده از کنترل را به کامپیوتر منتقل کند.(USB)

و در نهایت به یک نرم افزار احتیاج خواهیم داشت تا بتوان اطلاعات خام دریافت شده توسط گیرنده را پردازش کرده و بر اساس آنها، عملیات مورد نظر را در کامپیوتر انجام دهد.

توضیحات کامل و دانلود نرم افزار ها + مدار

http://k01.ir/?p=24

در این مقاله سعی می كنیم كمی بیشتر درباره حافظه های DDR و DDR 2 و DDR 3 صحبت كنیم. قبل از هر حرفی باید بگویم همه این حافظه های رم براساس ( SDRAM (Synchronous Dynamic Random Access Memory طراحی شده اند. یعنی آنها از یك سیگنال كلاك برای تطابق زمانی استفاده می كنند. DDR مخفف Double Data Rate است یعنی حافظه هایی از این نوع با هر سیكل دو بسته اطلاعاتی را منتقل می كنند. اگر بخواهیم به زبان ساده تر بگوییم حافظه ای كه DDR است دو برابر حافظه ای كه DDR نیست سرعت دارد (حافظه های SDRAM كه امروزه دیگر در كامپیوترهای شخصی استفاده نمی شود.) به دلیل این ویژگی است كه برچسب سرعت این حافظه های رم دو برابر سرعت كلاك آنهاست. مثلاً رم DDR 2-800 با كلاك 400M HZ كار می كند.


البته باید بدانید كه این اعداد حداكثر سرعتی را كه رم می تواند با آن كار كند نشان می دهد. و در عمل این سرعت اتفاق نمی افتد. فرض كنید یك حافظه DDR2-1066 دارید و روی كامپیوتری با سرعت كلاك 400MHZ نصب شده است در عمل سرعت رم می شود DDR-800 . علت این است كه سیگنال كلاك توسط رم تولید نمی شود بلكه بوسیله كنترلر حافظه (مداری كه در چیپ north bridge مادربرد یا داخل CPU بسته به نوع سیستم واقع شده است.) تولید می شود. این شیوه نامگذاری DDRX-YYY (كه عدد OX بیانگر نسل فناوری و عدد YYY بیانگر سرعت كلاك DDR است.) فقط به صورت تئوری برای چیپ ها حافظه مورد استفاده قرار می گیرد. اما یك ماژول رم كه چیپ های حافظه روی آن قرار می گیرند از یك سیستم نامگذاری متفاوت استفاده می كند: PCX-ZZZ كه عدد X بیانگر نسل فناوری بكار رفته است و عدد ZZZ ماكزیمم سرعت انتقال از نظر تئوری است.

عددی كه با ZZZ بیان می شود نشان دهنده تعداد بایت منتقل شده بین كنترلر حافظه و ماژول حافظه در یك ثانیه است. ولی اگر بخواهیم این اعداد را به هم تبدیل كنیم كافیست عدد كلاك DDR را كه برحسب MHZ بیان می شود در 8 ضرب كنید. به عنوان نمونه رم DDR2-800 از نظر تئوری دارای حداكثر سرعت انتقال اطلاعاتی برابر با 6400 مگابایت بر ثانیه (یا 8*800) است و ماژول های رم ای كه از این نوع حافظه ها استفاده می كنند PC2-6400 نامیده می شوند. بعضی مواقع این اعداد گرد می شوند مثلاً حافظه های DDR3-1333 از نظر تئوری دارای سرعت انتقال اطلاعاتی برابر 10666 مگابایت بر ثانیه هستند. اما ماژول های رم ای كه از این نوع حافظه استفاده می كنند PC3-10666 یا PC3-10600 نامیده می شوند كه به كارخانه سازنده هم بستگی دارد.

بسیار مهم است كه بدانید این اعداد بیشترین مقادیری است كه از نظر تئوری قابل دستیابی است ولی در عمل هیچگاه به چنین اعداد دست نخواهید یافت.

علت این است كه در تئوری فرض می كنیم با هر پالس ساعت حافظه درحال ارسال اطلاعات به كنترلر حافظه است ولی در عمل این گونه نیست. كنترلر حافظه و حافظه مجبورند فرمان ها را با هم رد و بدل كنند. (مثلاً برای رم فرمان می رسد كه اطلاعات ذخیره شده را به یك محل مشخص ارسال كند.) و در طول این مدت رم هیچ اطلاعاتی را منتقل نمی كند.

نحوه عملكرد رم (RAM) به گونه ای است كه مانع از كاركرد كامپیوتر با بالاترین سرعت ممكن می شود. علت این است كه سرعت cpu بیشتر از رم است و معمولاً برای ارسال اطلاعات به حافظه رم باید لحظاتی منتظر بماند. در طول این مدت انتظار cpu بی كار می ماند (البته این حرف كاملاً صحیح نیست ولی برای بیان منظور مناسب است). در یك كامپیوتر ایده آل رم باید به اندازه cpu سریع باشد. فن آوری Dual channel برای دو برابر كردن سرعت ارتباط بین حافظه رم و كنترلر حافظه (memory controller) ابداع شده است. كه نتیجه آن افزایش سرعت و كارایی كل كامپیوتر است. در این مقاله از سلسله مقالات آموزش سخت افزار در یادبگیردات كام سعی كرده ایم شما را بیشتر با Dual channel آشنا كنیم.

قبل از اینكه درباره نحوه كار Dual channel صحبت كنیم اجازه دهید نحوه اتصال رم به سیستم را توضیح دهیم.

حافظه بوسیله مداری به نام «كنترلر حافظه» كنترل می شود. این مدار از نظر فیزیكی داخل چیپ (چیپ north bridge یا MCH كه مخفف هاب كنترل حافظه است كه چیپ های ساخت اینتل هستند و ویژگیهای بهتری دارند.) قرار دارند و در مورد AMD این مدار داخل cpu قرار دارد (cpu هایی مانند AMD64، Athlon 64 phenom این گونه اند ولی cpu های قدیمی تر مانند Athlon XP نحوه كاری شبیه اینتل داشتند.)

حافظه رم از طریق یك سری هادی به كنترلر حافظه متصل شده است. این هادیها به سه گروه تقسیم شده اند: اطلاعات، آدرس و كنترل. هادیهای باس اطلاعات یا دیتا اطلاعاتی را كه در حال خواندن است حمل می كنند. (مثلاً اطلاعات را از رم به كنترلر حافظه و سپس cpu انتقال می دهند.) هادیهای باس آدرس به حافظه رم می گویند دقیقاً كدام اطلاعات باید خوانده شود یا كدام اطلاعات باید ذخیره شوند. و هادی های كنترل دستوراتی را به ماژول های حافظه رم می فرستند. و می گویند چه عملیاتی درحال انجام است. به عنوان مثال می گویند این یك فرمان نوشتن (ذخیره كردن) یا یك فرمان خواند است. یك هادی مهم دیگر در باس كنترل وجود دارد و آن سیگنال كلاك (پالس ساعت) رم است كه این سیگنال در كنترلر حافظه تولید می شود. در شكل زیر توضیحات بالا به سادگی قابل مشاهده است. البته این شكل براساس مدل اینتل كشیده شده است. و همانطور كه گفته شد در cpu های شركت AMD مدار كنترلر حافظه در داخل cpu قرار دارد و بنابراین باس حافظه مستقیماً و بدون واسطه از cpu می آید.


سرعت حافظه رم به فركانس سیگنال پالس ساعت یا همان كلاك بستگی دارد این سیگنال در مادربردهای اینتل ساپورت توسط چیپ مادربرد تولید می شود و برای سیستمهای بر پایه AMD این پالس توسط cpu تولید می شود. تا هنگام نگارش این مقاله cpu های ساخت AMD از حافظه DDR3 پشتیبانی نمی كنند چون مدار كنترل حافظه ای كه در داخل cpu گنجانده شده این فناوری را نمی شناسد.

اگر بخواهیم اثر پالس ساعت را روی كار حافظه بیان كنیم بهتر است مثالی بیاوریم فرض كنید كامپیوتری دارید كه كنترلر حافظه آن سیگنال پالس ساعتی برابر 667 مگاهرتز تولید می كند. (2*333) و رم شما DDR2-800 است در بهترین حالت رم شما با 667 مگاهرتز كار می كند. این محدودیت فیزیكی كنترلر حافظه شماست. البته این محدودیت در cpu های AMD وجود ندارد.

ماژول های حافظه رم در دارای ظرفیت محدودی برای انتقال اطلاعات هستند امروزه این ظرفیت این باس اطلاعاتی 64 بیت است. كاری كه در فن آوری Dual channel انجام شده این است كه پهنای باند این باس انتقال اطلاعات را از 64 به 128 بیت توسعه داده اند.

وقتی به فكر خرید یك كامپیوتر جدید هستید یا می خواهید كامپیوتر خود را ارتقا دهید انتخاب صحیح قطعات سخت افزار بسته به كاربرد شما بسیار مهم است. بسیاری افراد برای كامپیوتر خود هزینه زیادی می پردازند در حالی كه آن را برای كارهای دفتری ساده و سبك استفاده می كنند و عملاً از قابلیتهای آن استفاده نمی كنند و بعضی افراد كامپیوتری می خرند كه پس از مدت كوتاهی مجبور می شوند قطعات مهم آن را عوض كنند چون جوابگوی نیاز آنها نیست لذا در این مقاله از مقالات آموزشی یادبگیر دات كام شما را با قطعات مهم برای انتخاب كامپیوتری كه جوابگوی بازیهای رایانه ای باشد بیشتر آشنا كنیم. همانطور كه می دانید یك كامپیوتر تركیبی از قطعات مختلف است و هر كدام از آنها در اجرای هر چه بهتر بازی مورد نظر شما نقش خاص خود را دارد حال به بررسی قطعات مؤثر در اجرای درست یك بازی رایانه ای می پردازیم.


پرسسور

پرسسور یا CPU مغز كامپیوتر است و همچنین وظیفه هماهنگی آنچه در سیستم می گذرد را هم بر عهده دارد پرسسورها در سالهای اخیر با ورود CPU های چند هسته ای بسیار پیچیده تر شده است یكی از فاكتورها برای بیان سرعت CPU بیان می شود عددی اس كه با واحد GHZ بیان می شود اما یك CPU دو یا چند هسته ای با GHZ ای برابر با یك CPU معمولی (تك هسته) به مراتب سریعتر است و برای اجرای بازیهای رایانه ای قابلیتهای بیشتری دارد به عنوان مثال بازی sim3 برای اجرا حداقل یك CPU تك هسته 2.6 گیگاهرتزی لازم دارد در حالی كه همین بازی را می توانید به راحتی با یك پرسسور Dual - core 1.8 GHZ اجرا كنید.


رم

رم حافظه موقت كامپیوتر شماست و هر اطلاعاتی كه در حال استفاده است رم باید آن را در خود نگه دارد. هر چه كامپیوتر شما رم بیشتری داشته باشد اطلاعات بیشتری در خود می تواند نگه دارد و معطلی و تأخیر كامپیوتر كمتر می شود. و یك بازی كه 2 گیگابایت رم لازم دارد اگر با كامپیوتر كه رم 3 گیگابایتی دارد اجرا شود هم سریعتر و هم نرم تر اجرا می شود. اگر رم زیادی داشته باشید می توانید بیش از یك برنامه را در آن واحد اجرا كنید و گاه می توانید همزمان با اجرای بازی یك نرم افزار mp3 player هم در پشت زمینه بازی استفاده كنید تا هیجان آن را افزایش دهید.


كارت گرافیك

این كارت مسئول اجرای عناصر تصویری بازی است. یك كارت گرافیك قوی نه تنها كیفیت تصویری بازی را بالا می برد بلكه به شما فرست می دهد بازی را با تعداد فریم بر ثانیه بیشتر و با تأخیر كمتر اجرا كنید. تعداد نفرات و قهرمانان بازی هم در سرعت بازی شما مؤثر است و زمانیكه این تعداد زیاد می شود اگر كارت گرافیك شما به اندازه كافی قوی نباشد احتمالاً بازی كند یا حتی متوقف می شود.

یكی از اساسی ترین عوامل در انتخاب كارت گرافیك حافظه آن است كه هر چه بالاتر باشد مناسب تر است ولی غیر از حافظه مدل كارت گرافیك هم مهم است هر بازی جدیدی كه به بازار می آید دارای ویژگیهای خاص خود است كه ممكن است كارت های گرافیك قدیمی از آنها پشتیبانی نكند.

هارد دیسك

هارد دیسك تأثیر زیادی در سرعت اجرای بازی های ندارد اما در تعداد بازیهایی كه می توانید در كامپیوتر خود ذخیره یا نصب كنید تأثیر درد و اگر می خواهید بازیهای مختلف در كامپیوتر خود نصب كنید برای هر كدام از آنها باید فضای كافی داشته باشد امروز بعضی بازی ها به 7 تا 10 گیگ فضای خالی نیاز دارند پس به فضایی بسیار بیش از 10 گیگابایت نیاز دارد تا بتوانید چند بازی را همزمان نصب كنید. دیگر اینكه اگر به جای هارد دیسك از حافظه های SSD استفاده كنید هنگام بازی در مواقعی خاص كه رم پاسخگو نیست سرعت بازی شما كمتر تحت تاثیر سرعت پایین هارد دیسك ها قرار می گیرد

تمام کاربرانی که لپ تاپ های جدید با چیپست اینتل را خریداری میکنند، با این مشکل مواجه هستند که وقتی ما سعی میکنیم ویندوز XP (32و64 بیت) و یا ویندوز سرور2003 را به روی نوت بوک خود نصب کنیم اغلب این پیغام را به ما میدهد :


و آن ناشی از این هست که سیستم عامل به صورت خودکار نمیتواند هارد دیسک لپ تاپ شما را که با پورت Intel S-ATA AHCI و یا Intel SATA RAID به مادربورد نوت بوک متصل است شناسایی کند. بنابراین از شما درخواست میکند که با فشردن دکه F6 و نصب درایورهای legacy و یا استفاده از روش های خواندن درایورهای مورد نیاز از روی فلاپی درایو، چیپست کنترلر هارد را به آن شناسایی کنید که در این مورد به دلیل نداشتن درایو فلاپی اکسترنال و یا در اختیار نداشتن درایورهای اضافی نمیتوان از این روشها استفاده کرد و همچنین در اغلب موارد این روشها با شکست و خطا مواجه بودند و دست کم کاربران رو نا امید کرده اند.

پس راه ساده تر و مطمئن تر ، این است که درایور های کنترلر اینتل را برای ویندوز XP و 2003 به یک سی دی بوت ویندوز با استفاده از ابزار سفارشی کردن ویندوز یعنی nLite اضافه کنیم ... این اصطلاح integrated کردن یا XP downgrade ویا Slip Stream XP نامیده میشود.

لازم است نکاتی رو قبل از آموزش این روش به اطلاع خوانندگان محترم مقاله برسانم:

1- بعضی از لپ تاپ ها و همچنین دسکتاپ ها نیازی به این روش ندارند مانند DELL 1520 n series ، پس این مقاله برای آندسته از خوانندگان هست که هنگام نصب XP با این مشکل مواجه میشوند چون مشاهده شده که بایوس این سیستم ها میتواند در وحله اول از یک پورت IDE کمکی برای شناسایی هارد استفاده کندو نیاز به Intel textmode drivers برای حل این مشکل نیست. پس قبل از استفاده از این آموزش نصب ویندوز XP را تست کنید.

2- تمام نسخه های قبل از ویندوز 2003 مانند ویندوز 98 و ME نمیتوانند روی سیستم های جدید اینتل که این کنترلر را دارند نصب شوند و این روش هم نمیتواند پاسخگو باشد.

3- کنترلر هایی که با این مشکل مواجه هستند شامل خانواده (ICH6R, ICH7R, ICH8R and ICH9R) برای دسکتاپ ها و (ICH6M, ICH7M, ICH8M and ICH9M) برای نوت بوک هاست. پس قبل از نصب نیز میتوانید به مانول و راهنماها در بسته نوت بوکتان مراجعه کنید و با خواندن مشخصات فنی از این موضوع اطلاع پیدا کنید.

4- نکته مهم دیگر این است که بعضی مادربرد ها علاوه بر اینتل از کانکتورهای JMicron S-ATA استفاده می کنند. پس قبل از استفاده از این روش باید ابتدا مطمئن شوید که لپ تاپ یا دسکتاپ شما مستقیما به کانکتورهای چیپست اینتل متصل شده باشد. اگر این شکل نباشد، باید همچنین از JMicron textmode drivers استفاده کرد و انها را به سی دی بوتیبل XP اضافه کرد... این درایور ها را میتواند از لینک

ftp://driver.jmicron.com.tw/jmb36x/Win2k_xp_Vista
تهیه کنید.

5- ترجیحا بایوس سیستم شما آپدیت باشد.

6- نکته مهم دیگر این است که تنظیمات بایوس سیستم شما باید چک شده باشد که Intel S-ATA mode خوانده میشود و در یکی از حالات زیر است :
IDE Mode = نیاز به Intel textmode drivers نیست
AHCI Mode = نیاز به Intel SATA AHCI textmode driver دارد
RAID Mode = به Intel SATA RAID textmode driver نیز برای نصب نیاز دارد

6- باید Power Management (ACPI) در قسمت تنظیمات بایوس شما Enable باشد.

7- شما باید یک نسخه سالم از سی دی ویندوز بوتیبل ترجیحا Service Pack 2 داشته باشید ( بدون تغییرات و خطا) تا بتوانید به درستی از برنامه nLite استفاده کنید.

مرحله اول) پیش نیازها :

1- به جدیدترین ورژن nLite از طریق این لینک دسترسی داشته باشید:

www.nliteos.com
2- به ورژن مناسب از Intel textmode drivers برای لپ تاپ یا دسکتاپ باید دسترسی داشته باشید. انتخاب درست textmode driver بستگی دارد به سیستم عاملی هست که میخواهید نصب کنید. پس باید بدانید که چیپست شما جزو کدام دسته SATA و یا RAID هست. بنابراین پکیج Intel Matrix Storage Manager در این لینک


http://downloadcenter.intel.com/Filter_Results.aspx?strOSs=All&strTypes=All&ProductID=2101&lang=eng&OSFullName=All%20Operating%20Systems
میتواند تمامی کنترلرهای INTEL ICH6-9 SATA AHCI و SATA RAIDرا برای مادربرد نوت بوک یا دسکتاپ شما ارضا کند و برای Intel ICH5 SATA RAID نیاز به درایورهای قدیمی تر هست. شما میتوانید با توجه به نیاز خود یکی از این دو بسته را که حاوی درایورهای اختصاصی برای nLite هست با حجم بسیار پایین دانلود کنید و استفاده کنید:


الف) برای Intel ICH6/7/8/9 S-ATA AHCI و RAID Controllers

ویندوز XP و 2003 - 32 بیتی


http://roboxin.persiangig.com/p30world/Intel_ICH5R_SATA_RAID_driver_32bit_packed_by_Registered%20user.zip
ویندوز XP و 2003 - 64 بیتی


http://roboxin.persiangig.com/p30world/Intel_ICH5R_SATA_RAID_driver_64bit_packed_by_Registered%20user.zip


ب) برای Intel ICH5R S-ATA RAID Controllers

ویندوز XP و 2003 - 32 بیتی


http://roboxin.persiangig.com/p30world/Intel_Sata_Raid_drivers_v7801012_32bit_packed_by_Registered%20user.zip
ویندوز XP و 2003 - 64 بیتی


http://roboxin.persiangig.com/p30world/Intel_Sata_Raid_drivers_v7801012_64bit_packed_by_Registered%20user.zip

ج) برای Intel Server boards with Server RAID Technology

در این قیمت بهترین مورد را خودتان انتخاب کنید:
http%3A%2F%2Fdownloadcenter.intel.com%2FDetail_Des c.aspx%3FProductID%3D2859%26DwnldID%3D14599%26lang %3Deng

توجه :

به راهنمای نوت بوک و یا مادربرد دسکتاپ و مشخصات فنی آن مراجعه کنید، اگر هارد ساتا شما به یکی از پورت های Intel ICH5/6/7/8/9 متصل باشد از این درایورها استفاده کنید. ولی اگر از کنترلرهای اختصاصی legacy type برای Intel SATA AHCI/RAID Controller استفاده میکند باید با درایوری که در سی دی یا دیسکت همراه مادربرد هست استفاده کنید. این نکته بیشتر برای PC ها قابل توجه هست.



مرحله دوم) ساخت دیسک سفارشی شما با nLite :

1- برنامه nLite را دانلود و نصب کنید ... درایور های مورد نیاز را از حالت zip در یک فولدر خاص در آورید. یک سی دی ویندوز XP که نسخه سالم و بدون تغییرات باشد را تهیه کنید و در درایور سی دی درایو خود قرار دهید.


2- پس از اجرای برنامه ، از شما محل Windows installation را درخواست میکند. روی دکمه Browse کلیک کنید.


3- شما باید محل سی دی ویندوز XP را برای آن مشخص کنید ... که میتوانید از درایور سی دی رام استفاده کنید و یا از قبل کل محتویات سی دی را در پوشه ای از هارد خود کپی کرده باشید . پس مطابق شکل روی درایور سی دی خود کلیک کنید.

4- در مرحله بعد از شما سوال میکند که در کجا میخواهید فایل های temporary files را که در هنگام مراحل slip stream استفاده می شوند را ذخیره کنید ؟ پس یک new directory با دکمه new folder در محل یکی از درایورهای خود مثلا درایور C بسازید و نام آن را مثلا XPISO بگذارید.


5- در این مرحله nlite تمام فایلهای مورد نیاز برای شما را در آن محل کپی میکند. بعد از این مرحله شما میتوانید مشخصات آن را کاملا ببینید.



6- روی next کلیک کنید تا این صفحه ظاهر شود. شما همانند شکل میتوانید اپشن و اختیاراتی را برای دیسک سفارشی خود انتخاب کنید ... پس گزینه های Drivers و Bootable ISO را انتخاب کنید که برای کار ما کافی هست.



7- روی دکمه next کلیک کنید تا صفحه ای ظاهر شود که از شما میخواهد درایورهای مورد نیاز را لود کنید. روی دکمه insert کلیک کنید و بین adding a single driver و یا adding a folder of drivers یک گزینه را انتخاب کنید... که بستگی به درایورهای شما و کار شما دارد.


8- به پوشه ای بروید که درایورها را در آنجا unzip کرده اید. درایور هایی که با فرمت *.inf هستند را پیدا و انتخاب کنید.



9- در این مرحله nLite از شما میخواهد که درایورهایی را که میخواهید از لیست برگزینید. اگر نمی دانید که از کدام درایور دقیقا استفاده کنید تمام آنها را انتخاب کنید.
نکته : به 64 بیتی یا 32 بیتی بودن درایورها دقت کنید تا سی دی شما اشتباها ساخته نشود.


10- در قسمت بعدی مشخصات درایورها به صورت مختصر نمایش داده میشود.


11- به لحظه پایان کار رسیدیم ... شما میتوانید در این قسمت مستقیما سی دی خود را رایت کنید ویا میتوانید یک ایمیج بصورت ISO بسازید و با نرم افزارهای دیگر رایت کنید.
نکته : اگر شما میخواهید دیسک ISO بسازید مطمئن شوید که دکمه Make ISO قبل از زدن دکمه next فشرده اید.



12- در این قسمت کار تمام هست ... شما میتوانید از دیسک سفارشی خود برای نصب XP لذت ببرید ... به تمامی شما خسته نباشید میگویم.

_________---_________---_________

نکته : در مراحل نصب با این روش ، از فشردن دکمه F6 و استفاده از فلاپی درایور پرهیز کنید. در غیر اینصورت ویندوز نمیتوانید درایورهای مورد نیازتان را پیدا کند.

نکته : بهتر است از خود برنامه nLite برای رایت سی دی دانگرید شده خود استفاده کنید.

نکته : اگر هارد شما توسط این دیسک شناسایی نشد پس نیاز دارید به بازگشت از نقطه صفر ! احتمالا مشکل از تنظبمات بایوس ، درایورهای 23 و یا 64 بیتی ، درست کار نکردن یا قدیمی بودن ورژن nLite شما و ... باشد.

نکته : پس از نصب XP شما نیاز به نصب درایورها گرافیک ، صدا ، مودم ، بلوتوث و Wifi و ... دارید که در مراحل بعدی این تاپیک آموزش داده خواهد شد.


امیدوارم با این آموزش ، تا حدی زیادی از به هدر رفتن انرژی شما و همچنین صرف وقت و هزینه برای سفارش این دیسک یا نصب ویندوز در بازار سیاه ایجاد شده کاسته شود.

حافظه های SSD كه (مخفف Solid State Drive ) در حقیقت یك وسیله ذخیره سازی اطلاعات و فایل ها و برنامه های كامپیوتری درست مانند هارد دیسك ها هستند. اما برای ذخیره سازی اطلاعات از چیپ های حافظه فلش استفاده می كنند. در حالیكه هارد دیسك ها اطلاعات را روی دیسك های مغناطیسی ذخیره می كنند. چون حافظه های SSD اطلاعات را به صورت الكتریكی ذخیره می كنند. در مقایسه با ذخیره سازی اطلاعات در هارد دیسك ها كه به صورت مغناطیسی است به مراتب سریعتر هستند. ما می توانیم دو دلیل برای سرعت بالاتر حافظه های SSD ذكر كنیم: اول، احتیاج به تبدیل اطلاعات از مغناطیسی به الكتریكی و بالعكس برای تبادل اطلاعات با مادربرد وجود ندارد، دوم اینكه هیچ قطعه مكانیكی در حافظه های SSD وجود ندارد، بنابراین اطلاعات به سهولت در دسترس هستند. در حالیكه در یك هارد دیسك به اندازه زمانیكه هد به محل ذخیره اطلاعات برسد زمان نیاز است. در این مقاله از مقالات آموزش سخت افزار یاد بگیر دات كام قصد داریم شما را بیشتر با حافظه های SSD آشنا كنیم.

با توجه به آنچه گفته شد در SSD ها اطلاعات در چیپ های حافظه ذخیره می شوند نه در دیسك سخت بنابراین استفاده از دیسك SSD كه این روزها مصطلح شده است صحیح نمی باشد و بهتر است بگوییم حافظه های SSD.

حافظه های SSD در اندازه های متنوعی در بازار یافت می شوند اما اندازه معمول آنها 4.75 در 6.35 سانتی متر است این اندازه استاندارد هارد دیسك هایی است كه برای لپ تاپ ها استفاده می شود و جالب است بدانید حافظه های SSD اولین بازاری را كه هدف گرفتند بازار لپ تاپ ها و وسایل الكترونیكی قابل حمل نقل بود البته در این بازار مزایای قابل توجهی برای رقابت با هارد دیسك ها هم دارند. اولین مزیت حافظه های SSD مصرف برق كمتر در آنهاست هر چند این اختلاف برای یك كامپیوتر شخصی كه تغذیه خود را از پریز برق می گیرد خیلی قابل لمس نیست ولی برای یك لپ تاپ كه تغذیه خود را از باتری می گیرد قابل توجه است. دوم اینكه حافظه های SSD نسبت به هارد دیسك ها نسبت به ضربه و تكان های شدید بسیار مقاوم تر هستند و اطلاعات خود را از دست نمی دهند در حالیكه در هارد دیسك در اثر ضربه یا تكان های شدید ممكن است به سادگی همه اطلاعات خود را از دست بدهید.

حافظه های SSD با درگاه های رابط مختلف برای تبادل اطلاعات یافت می شوند ولی معمولاً حافظه های SSD با درگاه ساتا ( SATA ) ارائه می شوند.

در داخل حافظه های SSD سه قسمت اصلی وجود دارد: حافظه فلش، كنترلر و بافر كه مختصری در مورد هر كدام صحبت می كنیم.

حافظه های فلش

حافظه های فلش همان جایی است كه اطلاعات ذخیره می شوند. این همان نوع حافظه ای است كه در حافظه های USB و كارت های حافظه وجود دارد این نوع حافظه وقتی تغذیه اش قطع می شود اطلاعات را در خود نگه می دارد در حالیكه در حافظه های الكترونیكی دیگر مانند آنهایی كه در رم كامپیوتر شما وجود دارد این گونه نیست و با قطع تغذیه این اطلاعات از بین می روند. علت گرانی یك حافظه SSD هم در این است كه تعداد زیادی از این چیپ ها را در خود جای داده است.

حافظه بافر

یك چیپ حافظه SDRAM با توان مصرفی پایین است كه برای افزایش سرعت تبادل اطلاعات بین كنترلر و درگاه SATA مورد استفاده قرار می گیرد.

كنترلر

كنترلر در حقیقت مغز SSD است و همان قسمتی از حافظه SSD است كه تعیین كننده سرعت آن می باشد. تا كنون فقط چند شركت خاص این نوع چیپ ها را تولید كرده اند كه معروفترین آنها عبارتند از: Indilinx ، اینتل، سامسونگ، JMicron . كنترلر چیپ های حافظه فلش را در ردیف هایی سازماندهی می كند كه به آنها « كانال » می گویند و از نظر تئوری به صورت مستقل قابل دسترسی هستند. بنابراین یك كنترلر با 10 كانال احتمالاً از كنترلری كه 8 كاناله است سریعتر است. گفتم احتمالاً چون كارایی و عملكرد خوب به عوامل دیگری هم بستگی دارد. این كنترلر ها را با نام SOC یا System On a Chip هم می خوانند.

پورت ها یا درگاه ها برای اتصال تجهیزات و ابزارهای مختلف به كامپیوتر مورد استفاده قرار می گیرند و معمولاً تعداد پورت ها بیش از آن است كه همه آنها استفاده شود و تعدادی از آنها غیر قابل استفاده باقی می مانند و محل اتصال آنها در برابر گرد و غبار و آشغال بدون پوششی باقی می ماند.

این پورت ها عبارتند از:

- پورت اترنت

- پورت usb

- پورت پارالل

- پورت سری (سریال)

نظافت پورت ها كار بسیار ساده ای است ولی قبل از شروع باید نكاتی را رعایت كنید تا كامپیوتر شما صدمه نبیند.

قبل از تمیز كاری كامپیوتر خود را شات دان دهید و كابل آن را از پریز برق جدا كنید. اگر بیشتر كثیفی از گرد و غبار تشكیل شده است یك بلوئر هوای (دمنده هوا) مخصوص كامپیوتر خریداری كنید این دمنده ها خیلی گران نیستند و از آن برای تمیز كاری داخل كامپیوتر هم می توانید استفاده كنید.

اگر كثیفی ها كمی چسبناك تر هستند و با هوای فشرده نمی توانید آنها را از بین ببرید بهتر است از یك مسواك استفاده كنید تا كاملاً داخل شكاف ها را تمیز كنید. ولی این كار را به نرم و با حوصله انجام دهید.

تمیز كننده های اسفنجی هم برای نظافت قسمت های بزرگتر می توانند استفاده شوند برای این منظور اسفنج خود را به الكل آغشته كنید و سپس پورت مورد نظر را تمیز كنید قبل از اینكه دوباره از كامپیوتر استفاده كنید اجازه دهید تا پورت ها كاملاً خشك شوند.

توضیحات فوق فقط برای نظافت پورت های خارجی بود كه با توجه به آنها می توانید به راحتی هر پورت خارجی كامپیوتر را بدون مشكل تمیز كنید.

گاهی اوقات،مخصوصا وقتی که قصد دارید کامپیوتر شخصیتان را ارتقاء دهید ،امکان دارد به ارتقاء BIOS جهت ارتقاء سیستم تان برای سازگاری با یک قطعه سخت افزاری جدید یارفع یک مشکل نیاز داشته باشید.

برای بعضی ها این فرایند کاملا مبهم است.در این مطلب آموزشی از مقالات آموزش سخت افزار در یاد بگیر دات كام قصد داریم اطلاعات بیشتری در این زمینه در اختیار شما قرار دهیم.



بایاس چیست؟

بایاس یک برنامه ذخیره شده در حافظه رام مادربرد شماست.

در حافظه رام سه برنامه ذخیره شده است که عبارتند از(BIOS, setup, POST).

این سه برنامه بطور فیزیکی در همان تراشه ذخیره شده اند اکثر کابران setup, POST را همان بایوس می نامند درحالیکه این اشتباه است چون آنها سه برنامه مجزا هستند.

بایاس یا سیستم پایه ورودی خروجی نحوه سرو کار داشتن سیستم پردازشگر را با قسمت های اصلی مثل چگونگی دستیابی به هارد دیسک یا نحوه نوشتن متن برروی صفحه نمایش را تعیین می کند.

زمانیکه کامپیوترتان را روشن می کنید post اجرا می شود و کامپیوتر شما را تست می کند. درواقع وقتی که کامپیوتر شما روشن است و حافظه درگیر محاسبات رویدادهی در حال رخ دادن است POST وظیفه شارژ و پشتیبانی حافظه را بر عهده دارد.

و setup همان برنامه ایست که شما با فشار دکمه delete در طول POST (گاه در طول شمارش مقدار حافظه رم) مشاهده می کنید که وظیفه ایجاد پیکربندی مادربردتان را عهده دار می باشد.

بنا براین ارتقاء BIOS در واقع به معنی ارتقاء برنامه های ذخیره شده در حافظه ROM مادربرد می باشد .

اگر چه این فرایند ارتقاء بایوس نامیده می شود ، شما در واقع هر سه برنامه((BIOS, setup, POSTرا ارتقاء می دهید.

راه ارتقاء رام مادربرد به نوع تراشه حافظه مورد استفاده در کامپیوتر شما بستگی دارد. دو نوع تراشه رام وجود دارد که درکامپیوتر های شخصی استفاده می شود MASK-ROM (که فقط در مادر بردهای خیلی قدیمی وجود دارد وقابلیت بروز شدن بوسیله نرم افزار را ندارد) و FLASH-ROM (تقریباً مورد استفاده درهمه مادربردها که قابلیت بروزشدن بوسیله نرم افزار را نیز دارا می باشند.

در این آموزش FLASH-ROM مد نظر ما می باشد.

اگر شما یک مادربرد خیلی قدیمی دارید (ساخت بیش از ده سال پیش)تراشه MASK-ROM در آن بکار رفته که تنها راه ارتقاء BIOS آن تعویض تراشه مادربرد با یک تراشه جدید حاوی آخرین نگارش BIOS می باشد.

شما می توانید این تراشه را از طریق وب سایت تولیدکنندگان مادربرد ویا سایت unicore خریداری کنید.


چیپ مورد استفاده درتصویر 1 DIP)ِ Dual In-line Package) نامیده می شود و در مادر بردهای قدیمی تر مورد استفاده است، در حالیکه چیپ مورد استفاده درتصویر 2PLCC (Plastic Leaded Chip Carrier) نامیده می شود و در مادربردهای رایج بكار رفته است.

یکی از بحث*های داغ این روزها در اکثر انجمن*های سخت*افزاری معروف و حرفه*ای امکان فعال کردن هسته چهارم در پردازنده*های سه هسته*ای Phenome II X3 است. به هر حال اضافه شدن یک واحد پردازشی به پردازنده*ای که هم اکنون در اختیار دارید یا قصد خرید آنرا دارید، موضوع جذابی به نظر می*آید. سایت Tomshardware درمقاله*ای جامع ، امکان این کار را به طور دقیق بررسی کرده که ما در این قسمت خلاصه*ای از آنرا در اختیار شما قرار خواهیم داد.

سازندگان قطعات کامپیوتری به خصوص پردازنده و کارت گرافیکی، علاقه دارند که خط تولید آنها محدوده وسیعی از قیمت و بودجه کاربران را پوشش دهد. این استراتژی در واقع روشی برای پوشش بیشتر افزایش سهم در بازار به حساب می*آید. در این راه یکی از تکنیک*هایی که تاکنون بارها استفاده شده تولید قطعات ابتدایی*تر و ارزان قیمت*تر با استفاده از تکنولوژی یک محصول حرفه*ای و لوکس*تر است. به عنوان مثال، فلان شرکت کارت گرافیکی حرفه*ای با نام x را می*سازد این شرکت برای انبوه کردن خط تولید خود ممکن است کارت*های ارزان قیمت*تری با نام y و z را نیز روانه بازار کند که از لحاظ تکنولوژی هیچ تفاوتی با محصول x ندارند و تنها واحدهای پردازشی کمتری دارند. نمونه بارز این کارت رادئون HD 4830 یا سه هسته*ای*های Phenome II هستند.

سه هسته*ای*های Phenome II در واقع همان چهار هسته*ای*های Phenome II هستند که یک هسته پردازشی آنها غیر فعال شده است. بدیهی است که این روش انبوه کردن خط تولید بسیار کم هزینه*تر از طراحی و ساخت یک مدل کارت گرافیکی یا پردازنده جدید خواهد بود.

اگر چهار هسته*ای*های Phenome II X4 را محصول اصلی AMD بر پایه فناوری فنوم ۲، در نظر بگیریم سه نوع پردازنده از این چهار هسته*ای*ها سر چشمه می*گیرند. اول چهار هسته*ای*های سری X4 900 که چهار هسته* پردازشی و ۶ مگابایت حافظه کش L3 دارند. دوم چهار هسته*ای*های سری X4 800 که چهار هسته پردازشی و ۴ مگابایت حافظه کش L3 دارند. نوع سوم نیز سه هسته*ای*های سری X3 700 هستند که از سه هسته پردازشی و ۶ مگابایت حافظه کش L3 بهره می*برند. اگر این سه نوع پردازنده را با هم مقایسه کنید خواهید دید که در سری X4 800 تنها ۲ مگابایت حافظه L3 از فنوم ۲ های اصلی غیر فعال شده و در سه هسته*ای های سری X3 700 ، هسته پردازشی چهارم خاموش شده است. مشاهده شده که در برخی مادربوردها با فعال کردن قابلیت معروف ACC می*توان این کش یا هسته غیر فعال شده را فعال کرده و از آن استفاده کرد.

برای مثال سه هسته*ای فنوم ۲ مدل X3 720 BE را در نظر بگیرید. تمام خصوصات فنی این پردازنده اعم از فرکانس عملیاتی و یا حافظه کش مشابه چهار هسته فنوم ۲ مدل X4 920 بوده و تنها اختلاف موجود، یک هسته پردازشی کمتر در X3 720 BE است؛ با فعال کردن ACC در برخی مادربوردهای سوکت AM3 سه هسته*ای X3 720 BE را می*توان به چهار هسته X4 920 تبدیل کرد.

این در حالی است که چهار هسته*ای مذکور حدود ۷۰ هزار تومان از X3 720 BE ارزان*تر است. در واقع شما با این حقه، به نوعی پرداخت این ۷۰ هزار تومان را دور خواهید زد و به کارآیی بالاتری که نتیجه اضافه شدن یک هسته پردازشی است، خواهید رسید.

ACC چیست؟

زمانیکه AMD پل جنوبی SB750 را عرضه کرد قابلیتی به نام Advanced Clock Calibration یا به اختصار ACC را معرفی کرد که می*توانست قابلیت اورکلاک پردازنده فنوم را افزایش دهد. AMD بدون ذکر جزئیات فنی خاص گفته بود که ACC این امکان را برای پردازنده فنوم فراهم می*کند تا بیشتر اورکلاک شود (نسبت به مادربوردهایی که پل جنوبی آنها از ACC پشتیبانی نمی*کند). در زمان عرضه پل جنوبی SB750، پردازنده*های فنوم ۲، هنوز وجود خارجی پیدا نکرده بودند ولی آزمایش*هایی که اخیرا صورت گرفته نشان می*دهد که ACC روی Phenome II ها هم می*تواند تاثیراتی داشته باشد، این تاثیرات شامل فعال کردن هسته یا حافظه کش L3 غیر فعال شده در برخی از این پردازنده*ها است.

برای اینکه ذهنیت درستی نسبت به ACC داشته باشید باید گفت که این قابلیت از درون بایوس مادربوردهایی که به پل جنوبی SB 750 مجهز هستند، قابل تنظیم است تمام مادربوردهایی که با تراشه*های ۷۹۰FX یا ۷۹۰GX طراحی و تولید می*شوند از این پل جنوبی استفاده می*کنند. در بایوس این مادربوردها،*ACC معمولا سه حالت فعال، غیر فعال و اتوماتیک دارد. با فعال کردن ACC امکان تغییر مقدار آن بین ۱۲- درصد تا ۱۲+ درصد در فواصل معین وجود دارد.

ظاهرا AMD تمایلی به افشای نحوه عملکرد ACC ندارد، به همین دلیل است که اطلاعات دقیق و علمی در مورد نحوه عملکرد ACC روی باز کردن هسته غیر فعال شده و یا افزایش توان اورکلاک در فنوم*ها وجود ندارد. طبق برخی اظهارنظرها، ACC قادر است دامنه خطا و فرآیند کنترل خطا در پردازنده را بهبود بخشد و از این طریق هسته غیر فعال شده را بازیابی کند.

همه مادربوردهای SB750 این قابلیت را ندارند

AMD بعد از اطلاع از امتیاز مثبتی که ACC فراهم کرده اقدام به حذف آن از کد بایوس مادربوردهای SB750 کرده است. به همین دلیل قابلیت فعال کردن هسته غیر فعال توسط ACC ، از بایوس جدید اکثر مادربوردهای با پل جنوبی SB750 حذف شده است. وظیفه کد جدید این بایوس تنها حذف کردن این قابلیت نبوده و چند مشکل اساسی تر در پل جنوبی SB750 را نیز برطرف می*کند. بنابراین سازندگان مادربورد، چاره*ای جز افزودن میکرو کد جدید به بایوس مادربوردهای SB750 نخواهند داشت.

بایواستار و ASrock ادعا می*کنند که مادربوردهای SB750 آنها کماکان دارای قابلیت فعال کردن هسته غیر فعال شده در فنوم*۲ها است. مادربورد مدل M3A790GXH/128M از ASrock یکی از مدل*هایی است که این توانایی با موفقیت روی آن تست شده است. البته نباید فراموش کرد که بایوس*های قدیمی*تر مادربوردهای SB750 به لحاظ تئوری می*توانند این کار را انجام دهند. اگر مصرانه دنبال بایوسی باشید که بتواند هسته غیر فعال شده را بازیابی کند، باید بایوسی را جست*وجو کنید که با هدف اصلاح میکرو کد ACC یا"… Update ACC Code”منتشر نشده باشد!

این را نیز فراموش نکنید که بایوس*های قدیمی*تر ممکن است عیب*هایی داشته باشند که شما را به دردسر بیندازد. بنابراین نباید صرفا به یک هسته عملیاتی بیشتر یا ۲ مگابایت حافظه کش بیشتر فکر کنید و پایداری سیستم در شرایط عملیاتی مختلف را فدای آن کنید.

روش کار

با فرض اینکه مادربورد و پردازنده شما امکان باز کردن هسته غیر فعال شده یا حافظه کش غیر فعال شده را داشته باشد، کار سختی پیش رو نخواهید داشت. کافی است وارد محیط بایوس شوید و ACC را فعال کرده و برای آن یک مقدار در نظر بگیرید. آنقدر این مقدار را تغییر دهید تا به هدف خود که فعال شدن هسته چهارم یا حافظه L3 اضافی است برسید. برای کنترل این موضوع می*توانید از نرم*افزارهای موجود در محیط ویندوز مثل CPU-Z استفاده کنید. در این میان، پایداری سیستم در شرایط جدید یک نکته کلیدی محسوب می*شود. برای تست پایداری نیز می*توان از Prime 95 یا هر نرم*افزار مرتبط دیگری استفاده کرد. در صورت عدم پایداری باید مقدار ACC را از درون بایوس آنقدر تغییر داد تا به شرایط پایدار رسید.

انتخاب پردازنده

متاسفانه حتی یک مدل یکسان از پردازنده*های AMD نیز رفتار یکسانی در مورد فعال کردن هسته چهارم یا حافظه کش L3 غیر فعال شده ندارند. این رفتار بسته به مرحله تولید (Stepping) و زمان تولید پردازنده می*تواند متغیر باشد. مثلا در برخی سه هسته*ای*های X3 720 می*توان هسته چهارم را فعال کرده و در برخی دیگر نمی*توان. به همین دلیل ما هیچ توصیه*ای در مورد انتخاب یک پردازنده فنوم ۲ صرفا برای باز کردن هسته چهارم یا حافظه کش L3 نمی*کنیم، بلکه پیشنهاد می*کنیم که اگر صاحب یک سه هسته*ای فنوم II از سری X3 700 یا چهار هسته*ای از سری X4 800 هستند این امکان را با توجه به مادربوردی که در اختیار دارید بررسی و آزمایش کنید. در صورت موفقیت افزایش کارآیی و اعداد و ارقامی مشابه آنچه در نمودارهای کناری آورده*ایم نصیب شما خواهد شد.