ورزش مجموعه ای از اخلاقیات و علم زیبایی شناسی است که مردم را از طبقات مختلف اجتماعی به خدمت می گیرد و در جمعی پرنشاط به حركت و جنبش وا می دارد.
از این رو ، معلمین بزرگ یکی از کارکردهای ورزش را زیبائی شناسی و اخلاق می دانند. در گذشته نیز در حوزه فرهنگ و تمدن اسلامی، تربیت بدنی و ورزش، متاثر از ارزشهای اخلاقی بوده است.
امام رضا (ع)، انسانها را به نقش ورزش و تفریح توجه می دهد و می فرماید:« ورزش کنید، بازی کنید، زیرا من دوست ندارم بیحالی شما، در امور دینی و شرعی اثر منفی بگذارد.»
رسول گرامی اسلام (ص) نیز در این راستا می فرماید:« تفریح کنید، بازی کنید، زیرا دوست ندارم که درمیان شما خشونتی دیده شود.»
از این روایتها به خوبی روشن می شود که اسلام از موضوعات مورد نیاز انسان فرو گذار ننموده است. از نگاه اسلام، ورزش یکی از مفیدترین و سالمترین سرگرمی هایی است که می تواند یاری دهنده انسان در زندگی باشد. ورزش، کسالت و تنبلی را از انسان می گیرد و ضعف و ناتوانی را به نشاط، امید و حركت تبدیل می کند.
یکی از اهداف اسلام، تربیت افرادی فعال، نیرومند و با اراده است. انسانهای شجاعی که در زیر بار ستم و ظلم نروند و نزد دیگران عزیز و سربلند باشند. ورزش، در تحقق این هدف موثر است، بدن انسان را قوی می کند و او را درمقابل بیماریهای جسمی و روحی واکسینه می نماید.
انسان قوی، علاوه بر آنکه سالم است می تواند منشاء آثار خیر زیادی باشد و حتی به عبادت بیشتر خداوند و سیر و سلوک در آفاق و انفاس بپردازد. این نکته نیز قابل توجه است که اسلام تنها به یک بعد از وجود انسان نمی پردازد، بلکه به همه ابعاد وجود و نیازمندیهای او توجه كامل دارد.
در فرهنگ اسلام، ورزش، نقشی فراتر از پرورش جسم دارد. اسلام بدن انسان را ابزار تكامل روح می داند. اگر ورزش تنها در پرورش جسم خلاصه نشود، ورزشکاران جوان، روحی سالم می یابند که آنها را از توجه به لذات و شهوات نامعقول باز می دارد. چنین جوانانی ازنظر روحی پژمرده و افسرده نیستند و از شور و نشاط جوانی بهره فراوان می برند. آنها مصداق این سخن بزرگان هستند که عقل سالم در بدن سالم است.
به نقل از سایت علیرضا تاجریان