امیر مؤ منان در مسجد كوفه بالاى منبر خطبه مى خواند. مردى برخاست كه به او ذعلب مى گفتند، داراى زبانى بلیغ در خطبه و قلبى شجاع بود. گفت : اى امیرمؤ منان ! آیا پروردگارت را دیده اى ؟

حضرت فرمود: واى بر تو اى ذعلب ! من خدایى را كه نبینم ، نمى پرستم .

پرسید: اى امیر مؤ منان ! پس چگونه او را دیده اى ؟

فرمود: واى بر تو اى ذعلب ! دیدگان با مشاهده او را نمى بینند، ولى قلبها با حقایق ایمان او را مى بینند. واى بر تو اى ذعلب ! خداى من چنان لطیف است كه لطفش ‍ به وصف در نمى آید و چنان عظیم است كه با عظمت وصف نمى گردد و چنان بزرگ كبریاست كه با بزرگى وصف نمى شود. در جلالت چنان جلیل است كه با غلظت وصف نمى شود. قبل از هر چیز است و نمى شود گفت : پیش از چیزى است . بعد از هر چیز است و نمى شود به او بعد گفت . اشیاء را خواسته ، اما نه با همت . درك كرده است ، اما نه با خدعه . در همه اشیاست ، اما با آنها مخلوط نیست و از آن ها هم جدا نیست . ظاهر است ، نه به شكل مباشرت . متجلّى است ، نه با دیدن . دور است ، نه با مسافت . قریب است ، نه با نزدیك شدن . لطیف است ، نه با جسم داشتن ، موجود است ، نه بعد از عدم . فاعل است ، نه به اضطرار. صاحب تقدیر است ، نه با حركت . زیاد مى شود، نه با اضافه . شنواست ، نه با آلتى . بیناست ، نه با اءداتى . اماكن حاوى او نمى شوند و اوقات او را شامل نمى گردند، صفات او را محدود نمى كنند و خواب او را نمى گیرد. هستى او از اوقات سبقت جسته ، وجودش از عدم و ازلش از ابتدا پیشى گرفته است . با خلق مشاعر فهمیده مى شود كه كسى براى او مشاعر قرار نداده و با تجهیر جواهر فهمیده مى شود كه جوهر ندارد و با ضد قرار دادن میان اشیا فهمیده مى شود كه او ضد ندارد و با خلق تقارن میان اشیا فهمیده مى شود كه او قرین ندارد. نور را ضد ظلمت قرار داده است و خشكى را ضدترى و زبرى را ضد نرمى ، و سردى را ضد گرمى ، متباینها را با هم جمع كرده و میان چیزهاى نزدیك ، دورى افكنده است كه با تفریق ، بر مفّرق و با تاءلیف ، بر مؤ لف دلالت مى كند. و این سخن خداى متعالى است : و من كل شى ء خلقنا زوجین لعلّكم تذكرون  

میان قبل و بعد، فاصله انداخت تا معلوم شود كه او قبل و بعدى ندارد و موجودات با غرایزشان گواهند كه آفریننده غریزه آنها، غریزه ندارد و با موقت بودنشان اعلام مى كنند كه براى قرار دهنده وقت آنها وقتى نیست . میان موجودات حجاب و مانع قرار داده تا معلوم شود میان او و خلقش حجابى نیست . پروردگار است ، بدون این كه خود پروردگارى داشته باشد و اله است ، بدون این كه خود الهى داشته باشد. عالم است ، بدون اینكه معلوم باشد. سمیع است ، بدون اینكه مسموع باشد

 بر گرفته شده از سایت www.ghadeer.org

حقا که اگر کسی تجلی خداوند در عالم هستی را نبیند کور است.

با سلام
الله اكبر- الحمدلله- سبحان‌الله
یا علی

خدایا چشم بینا به ما عطا کن.

اگر اهل بَصَر باشیم و نه اهل نظر
خدارو همچون علی(علیه السّلام)خواهیم دید و همچو ایشان خواهیم گفت:
"من خدایى را كه نبینم ، نمى پرستم ."

خداوند به همگی ما بصیرت عطا فرماید.

حقا که اهل بیت (ع) تجلی تمام اسما و صفات خداوند هستند.