تبیان، دستیار زندگی

در آستان بندگی   

همه ی پنجرها رنگین شد به صدای جبریل که فلک را پوشاند

"وصف او سنگین است وصف او سنگین است"  

قلب های کوچک به تپش چرخیدند تا تمنّای دل زیبا را ز عطش برچینند  

پاکی و سادگی و زیبایی همه بر قامت ها

چه سکوتی که ز دل معنا شد  

دشت نرگس لرزید وزش باد خماند همه ی هامون را

و در آن حین فقط فریادی

همه جا را پوشاند   

شاپرک مستانه گرد نرگس چرخید همه مبهوت شدند

و به لالایی باد سر به بالین زمین آسودند

عظمت معنا شد آبی و رویایی   

 شعر از nightstar63

ودران حین فقط فریادی همه جارا پوشاند همه مبهوت شدند وبه لالایی بادسر به بالین زمین اسودند بنظر می اید شاپرك مستانه گرد نرگس چرخید كمی وزن شعر را بهم ریخته است وجذف شود بهتراست امیدوارم بی ادبیم را ببخشید شعر شعر شماست میتوانید بپذیرید و میتوانید نپذیرید از شعرتان لذت بردم

شبی تاریک و طولانی ، شبی چون قیر و همچون قعر دوزخ، ساکت و محزون . ... و دام پر فریب مرگ پهن است. صدای پای مردی تیره چشم از پشت پرچین سکوت آمد. که او آرام و خواب آلود، به سوی مرگ و نکبت گام بر می داشت. به او گفتند : برگرد ! برگرد... برگرد... بسی زین ره گذر کردند و هرگز برنگشتند ، و او نشنید و رفت ، و شاید هم شنید ، امّا، نیاندیشید. و دیگر برنگشت.

با سلام و عرض ادب و احترام . بسیار عالی

بر شاخه های درخت غار
دو کبوتر
تاریک دید م
یکی خورشید بود وآن دیگری ماه
همسایه های کوچک
با آنان چنین گفتم
گور من کجا خواهد بود
در دنباله دامن من
چنین گفت خورشید
در گلوگاه من
چنین گفت ماه
ومن که زمین را بر گرده خویش
داشتم و پیش می رفتم
دو عقاب دیدم همه از برف
و دختری سراپا عریان
که یکی دیگری بود و دختر هیچکس نبود
عقابان کوچک
به آنان چنین گفتم
گور من کجا خواهد بود
در دنباله دامن من
چنین گفت خورشید
در گلوگاه من
چنین گفت ماه
بر شاخساران
درخت غار دو کبوتر عریان دیدم
یکی دیگری بود و هردو هیچ نبودند . . .