تبیان، دستیار زندگی

نمی دونم این بحث قبلا ایجاد شده یا نه اگر شده و تکراریست پوزش می خواهم

داشتم کتابی به نام سه شنبه ها با موری را می خواندم که پیرامون لحظات آخر فردیست که می داند رو به موت است و در حال تقسیم بقیه عمرش با دیگران است و به آن ها کمک می کند و در آخر هم سر موئد مقرر می میرد.

اگر شما بدانید تا سه ماه دیگر میمیرید چه می کنید؟

شاید من خودکشی بکنم....!!!!!

سلام

خیلی خوشحال میشم

و سعی میکنم حق الله و حق الناس هارو جبران کنم

چرا باید خود کشی کنیم؟

چیزی رو که خیلیا نمیدونن ...میدونیم...(سه ماه دیگه)...پس میشه برنامه ریزی خوبی کرد

کلا" چقدر خوب میشد در عین حالی که به آینده می اندیشیم

به این هم فکر کنیم ثانیه بعد شاید زمان وداع باشد

شاید کمتر بترسیم

و خدا هست

سلام

خیلی ناراحت میشم! چون اصلا آمادگیشو ندارم. اگه سه ماه دیگه بمیرم جام ته ته ته جهنم ه. 

بعد دوباره خیلی ناراحت میشم. چون میدونم خیلی ها از مرگم ناراحت میشن!!! :D  منظورم خانوادم هستن

میدونم میشن. دوستم ناراحت میشه.اینم مطمئنم.

یه چند نفر دیگه هم ممکنه ناراحت بشن.

اما خب اونا زیاد مهم نیستن!!! چون 1- از دل برود هر آنکه از دیده برفت

تازه ما هنوز تو دیده ایم از دل رفتیم چه برسه به اینکه....

2- خاک گور سرده!! زود یادشون میره

اما اینکه چیکار میکنم

خب از همه حلالیت میطلبم تو یه روز

و تمام وقت باقی مانده رو با خودم میجنگم که " ببخشم..." :(

چون مطمئنم اگه نبخشمش خدا نمیبخشتش....

آی خدا. کم امروز حالم گرفته بود. 

زنده باشید

با سلام

راستیتش من رو این موضوع همیشه فکر میکنم ، همیشه هم آمادگیشو دارم :) ، میگم فردا میمیرم ، میبینم نمردم ! میگم این دفه دیگه میمیمرم بازم میبینم نمردم ، وقتی که داشتیم وارد این جهان میشدیم نمیگفتیم اگه وارد این جهان بشیم چی میشه و چه خواهد شد ، خب بعد مرگم کسی خبر نداره چه خبره ، شاید یه دنیای با حال تر از اینور باشه یا اینکه بدتر به هر حال هر چی که هست و نیست نتیجه اعمال خودمونه و کرم اونی که بالا سر همه ما ها هست !

آخرش اومدیم که بریم نیومدیم موندگار بشیم ، این حد وسط هیچ وقت پایدار نبود و گذرا بود ، پس باید رفت اسیر ، سال و ماه ، هفته و روز بودن فایده ای نداره باید برسی به اون نقطه اوج که از بودنت لذت رو ببری وگرنه چه نیازی به خلقتمون وجود داشت !

اومدیم که ثابت کنیم که انسانیم نه هر موجود دیگری ! پس ورود و زندگی و گذر کردن از این زندگی یه مسئله ای هست که برای همه پیش میاد کسی پایدار نیست که بخواد برای خودش نقشه بکشه ، چه یه ماه دیگه بمیریم و چه سه ماه دیگه فرقی نداره مهم اینه که بهره ی مطلوب از این زندگی رو برده باشیم !

نباید زندگی رو سخت گرفت ، خدا گفت بیا زندگی کن و در کنارشم به اصول دینی که ما برای شما فرستادیم پایبند ، هیچ وقت نگفته سخت بگیرید و همینطور نگفته شل بگیرید ، زندگی جاریست ... مسئله ای نیست که کی میمیرم و کی نمیمیرم آمادگیشو دارم ولی شرمم میاد اون موقع که از این دنیا رفتم تو روی اون کسی که میاد جونم رو میگیره نگاه کنم !

با تشکر آنلاکر

به نام خدا

سلام

خب اول از همه اضطراب تمام وجودم رو میگره و با خودم میگم یعنی اون دنیا چی میشه؟

بعد از همه عذر خواهی میکنم. اگه حقی رو نا حق کردم

بعد اون چیزی که ته دلم بوده، که یا زمان مناسبش نرسیده بوده که بگم یا خجالت میکشیدم  که بگم  رو میگم.

بعد هر چی واجبات عقب افتاده و قضا شده دارم رو سعی میکنم به جا بیارم.

بعد سعی میکنم این سه ماه رو کمتر بخوابم، بیشتر معاشرت کنم.

در آخر هم سعی میکنم یه یادگاری خوب برای همه به جا بذارم

یه خاطره ی خوب (که البته شاید نتونم و خیلی ها خاطره بدی ازم داشته باشن)

اما خودکشی نمیکنم!!!!

وقتی دارم از دست این دنیا از راه عادی و به خواست خدا راحت میشم، دیگه چرا خودکشی کنم و عذاب جهنمم رو شدید تر کنم؟؟!! 

 چرا خودم رو به درک نزدیک تر کنم؟!!

 همه از اون ته فرار میکنن، من با خودکشی خودم رو به اونجا نزدیکتر کنم؟!!

اگه بفهمم می میرم هم ناراحت میشم هم خوشحال.

البته در ضمینه مرگ كتاب خوندم،می دونم كه خیلی ترس داره و می دونم كه می ترسم.

وای نكیر منكر...

ولی با این حال كاریش نمیشه كرد دیگه،امروز نه فردا،به هر حال قسمت همه می شه.

عاقلانه ترین كارش اینه كه بیفتیم دنبال حلالیت گرفتن و این بحث ها دیگه.

من شخصاً بیشتر می ترسم.

دوستان

حلالیت گرفتن و بخشیدن درست

ولی این که شما هرروز با این فکر بلند شوید که دارید میمیرید انگیزه ای هم نخواهید داشت

پس همه چی برایتان پوچ میشه و به دنبال چیزی نمی روید چون میگید من که دارم میمیرم حالا واسه چی این کارو کنم؟

لطفا شعار ندهید

خواهش می کنم شعار ندهید

نه اصلاً به شعار ربطی نداره.

من به این فكر می كنم كه پایان عمر در این دنیا پایان همه چیز نیست.همین الآنش هم بهش فكر می كنم.

به نظر من همیشه باید به مرگ فكر كرد،مرگ برای ما گناهكاران پایان خوبی نیست.

عذاب و ...

برای این كه از عذابمون كم بشه "باید" بریم دنبال حلالیت.

فکر کن

قراره بمیری ..!

یعنی اونی که تو سیاحت غرب شیندی و خوندی داره وافعی میشه

دارن تنتو میذارن تو گور

داری ملک الموت رو میبینی

اون همه وقتو از دست دادی حالا باید همه را جبران کنی

نمازهای قضای صبح، روزه های قضا، حق الناس

حق الله را هم که امید داریم که خدا ببخشه

شاید دیگه فردا وقتش باشه

بهش فکر کن

فکر

با سلام

پیش از این ها فكر می كردم خدا
خانه ای دارد میان ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس وخشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق كوچكی از تاج او
هر ستاره پولكی از تاج او

اطلس پیراهن او آسمان
نقش روی دامن او كهكشان

رعد و برق شب صدای خنده اش
سیل و طوفان نعره توفنده اش

دكمه پیراهن او آفتاب
برق تیغ و خنجر او ماهتاب
هیچ كس از جای او آگاه نیست
هیچ كس را در حضورش راه نیست

پیش از این ها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان دور از زمین

بود اما در میان ما نبود
مهربان و ساده وزیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هر چه می پرسیدم از خود از خدا
از زمین، از آسمان،از ابرها

زود می گفتند این كار خداست
پرس و جو از كار او كاری خطاست

آب اگر خوردی ، عذابش آتش است
هر چه می پرسی ،جوابش آتش است

تا ببندی چشم ، كورت می كند
تا شدی نزدیك ،دورت می كند

كج گشودی دست، سنگت می كند
كج نهادی پای، لنگت می كند

تا خطا كردی عذابت می كند
در میان آتش آبت می كند

با همین قصه دلم مشغول بود
خوابهایم پر ز دیو و غول بود

نیت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا

هر چه می كردم همه از ترس بود
مثل از بر كردن یك درس بود

مثل تمرین حساب و هندسه
مثل تنبیه مدیر مدرسه

مثل صرف فعل ماضی سخت بود
مثل تكلیف ریاضی سخت بود

*****
تا كه یك شب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یك سفر

در میان راه در یك روستا
خانه ای دیدیم خوب و آشنا

زود پرسیدم پدر اینجا كجاست
گفت اینجا خانه خوب خداست!

گفت اینجا می شود یك لحظه ماند
گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند

با وضویی دست و رویی تازه كرد
با دل خود گفتگویی تازه كرد

گفتمش پس آن خدای خشمگین
خانه اش اینجاست اینجا در زمین؟

گفت آری خانه او بی ریاست
فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان وساده وبی كینه است
مثل نوری در دل آیینه است

می توان با این خدا پرواز كرد
سفره دل را برایش باز كرد

می شود درباره گل حرف زد
صاف و ساده مثل بلبل حرف زد

چكه چكه مثل باران حرف زد
با دو قطره از هزاران حرف زد

می توان با او صمیمی حرف زد
مثل یاران قدیمی حرف زد

می توان مثل علف ها حرف زد
با زبان بی الفبا حرف زد

می توان درباره هر چیز گفت
می شود شعری خیال انگیز گفت....

*****
تازه فهمیدم خدایم این خداست
این خدای مهربان و آشناست

دوستی از من به من نزدیك تر
از رگ گردن به من نزدیك تر
با تشکر آنلاکر