تبیان، دستیار زندگی

 بســـــم الله الرحمن الرحیم

اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم

حیات طیبه و زندگی الهی نه تنها آرمانیست که اسلام برای تک تک بشریت به ارمغان آورده است ، بلکه تکلیف و وظیفه ایست که عقل و شرع بر فرد فرد انسانها تحمیل می کند .

زندگی الهی یا همان حیات طیبه خواسته ی فطری هر انسانیست ، اما این خواسته و میل به دلایل فراوان در لابه لای دنیای پر رنگ و برق خواسته یا ناخواسته گم می شود.

برای بدست آوردن و بستر سازس برای کسب حیات طیبه دو امر ضروروی و اجتناب ناپذیر است. یکی به عنوان علت فیض دهنده و دیگری به عنوان مبارزه با آفات.

علل فیض دهنده همان علل و اسبابی هستند که ما را در بدست آوردن زندگی الهی یاری می دهند و یا خود عین آن حیات طیبه الهی هستند ، پس فهم صحیح و شناخت درست آنها در ایجاد زندگی طیب ضروری است.

آفت این زندگی هم دشمنان این راه بشمار می روند ، دشمنانی که یا بیرونی هستند و یا درونی ، یا حسی هستند و یا غیبی.

از این رو بر آنیم تا با همکاری هم این دو دسته از موضوعات را در کسب حیات طیبه بررسی کنیم.

منتظر نظراتتان هستیم.

خداوندا به حق آیات نورانیت نظام مقدس اسلامی و رهبر فرزانه آن را از بلایای ارضی و سماوی در امان بدار

بســـــم الله الرحمن الرحیم

اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجل فرجهم

حیات طیبه و زندگی الهی در صورتی محقق می شود که انسان خویشتن خویش را متوجه خداوند گرداند و در گفتار و کردار و پندار همانند خداوند منان شود. همانگونه که به ما سفارش شده است که تخلقوا باخلاق الله وسیله این کار را هم برایمان فراهم آورده اند .

خداوند رسولی برای ما فرستاد تا در این زمینه راهنامایی کامل و جامع باشد

 لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة

وخود جناب پیامبر(ص) هم خود را مبعوث شده می دید تا جامعه را به سوی این خدایی شدن و اخلاق الهی سوق دهد.

بعثت لاُتمم مکارم الاخلاق

به نظر من یکی از مواردی که بستر ساز این مهم (حیات طیبه) است اخلاق الهی داشتن است .

اما موارد دیگر و آفات این راه باشد برای بعد...

خداوندا به حق آیات نورانیت نظام مقدس اسلامی و رهبر فرزانه آن را از بلایای ارضی و سماوی در امان بدار

بســـــــــــــم الله الرحمن الرحیم

حیــــات طیبه سلسله ای است از سخنرانی های جناب حکیم و عارف الهی  آیت الله عبد الله جوادی آملی که در حد توان هر از چند گاهی در انجمن معارف با یاری خداوند منان ارائه می شود 

قناعت؛ حیات طیبه انسانی

«فقر» همانطوری كه مستحضرید با (فرهنگ) درگیر است. این عالم، عالم حمله یك جانبه نیست! درباره نماز فرمود: «ان الصلاه تنهی عنی الفحشاء والمنكر» (1) یعنی اگر ان الصلاه تنهی عنی الفحشاء والمنكر، ان الفحشاء والمنكر (هم) ینهیان عن الصلاه ! چون درگیری و چالش و زد و خورد است. اینطور نیست كه نماز جلوی بدی را بگیرد و بدی جلوی نماز را نگیرد؛ این نیست! آدم تبهكار توفیق خواندن نماز مستحب را اول از دست می دهد، بعد كم كم نماز واجبش هم ضعیف می شود، بعد هم نمی خواند. اینطور نیست كه عالم، عالم (خورد) باشد؛ عالم؛ عالم «زد و خورد» است. هیچ ممكن نیست كه نماز جلوی بدی را بگیرد. ولی بدی هیچ كاری با نماز نداشته باشد. اگر یك چیزی، دیگری را طرد می كند؛ آن هم درصدد طرد این است. اگر با فرهنگ بخواهیم فقر را ازبین ببریم، فقر هم واقعا با فرهنگ درگیر است. نمی گذارد فرهنگ به جا باشد. اصلا فرصت فكر به آدم نمی دهد!
ارتباط تنگاتنگ اقتصاد خوب با دینداری جامعه
مطلب دیگر درهمین راستا بیان نورانی ای است كه مرحوم كلینی (رض) درجلد پنجم كافی از وجود مبارك امام صادق و ایشان هم از وجود مبارك پیامبر(ص) نقل كرده كه: وجود مبارك پیامبر عرض كرد: اللهم بارك لنا فی الخبز و لاتفرق بیننا و بین الخبز، لولا الخبز ما صلینا و لاصمنا ولا ادینا فرائض ربنا! (2) وجود مبارك پیامبر با آنكه خودش 3 سال تحریم اقتصادی و محاصره شده بود و در آن دره، گرسنگی را تحمل می كرد، این را عرض كرد: خدایا! بین مردم و نان مملكت جدایی نینداز! كشوری كه بین آن و اقتصادش جدایی بیفتد، توقع دینداری نداشته باشید!!
اصالت (اعتقاد) در برابر (اقتصاد)
كسانی كه انقلاب اسلامی حجاز را راه اندازی كردند، براساس اصالت اعتقاد، انقلاب كردند، نه اقتصاد! اقتصاد خیلی مهم است. اما اهم از اقتصاد «اعتقاد» است. همین مردم گرسنه بودند كه قیام كردند. كسی نمی خواهد بگوید اقتصاد مهم نیست؛ اما عقیده، اعتقاد، سلمان ها و اباذر را كه گرسنه بودند به این وضع درآورد! پس به نظر ما اعتقاد، اصل است، نه اقتصاد، به نظر ماركسیست ها و آنها، بله، اقتصاد اصل است. لكن اقتصاد نمی گذارد آن اعتقاد پدید بیاید!
آنچه را كه مرحوم كلینی از وجود مبارك پیامبر(ص) نقل نمود؛ این وصف است، نه دستور! یعنی اكثر مردم اینجوری هستند، نه باید اینجوری باشند! یك وقت است دستور است كه چه جور باشید؟ به ما گفتند معتقد باشید این دستور است. اما مردم دنیا را كه وقتی وصف می كند، می فرماید: اكثر مردم دنیا اینچنین هستند، نه اینچنین باید باشند!
آدامسی بودن دینداری عده كثیری از مردم
مطلب سوم بیان نورانی حضرت سیدالشهداء(ع) است. وقتی كه قیام كرد، فرمود: الناس عبید الدنیا الدین لعق او لعوق علی السنتهم. یحوطون به ما درت به معائشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون. (3)
یك چیزی كه سابقا ما در كودكی می دیدیم به نام مستكی، الان رایج نیست، ولی آدامس الان رایج است. بیان نورانی سیدالشهداء این است كه: بعضی ها اسلام شان «آدامسی» است! با آدامس چه كار می كنند؟ آدامس یكی چیزی است كه یك مقدار شیرینی دارد، آدم این را در فضای دهان می گرداند، بعد كه شیرینی اش تمام شد، تف می كند، می اندازد دور! فرمود: دین اكثر مردم آدامسی است!! مادامی كه با اینها هست، سخن از اسلام است و انقلاب اسلامی؛ وقتی به كام ایشان شیرین نشد، می اندازند دور. این وصف است، نه دستور!
عنایت به تقوا، عامل نجات كشور
مطلب چهارم این است كه: ما باید چه كار بكنیم كه اصل را اعتقاد قرار بدهیم، و این مردم را هم نجات بدهیم؛ كه اگر خدای ناكرده یك حادثه ای پیش آمد، اینها مبارزه كنند! مستحضرید جنگ ما جنگ 01 ساله بود، نه 8 ساله! جنگ 8 ساله برون مرزی بود؛ اما 2 سال اول جنگ داخلی بود! یعنی تا انقلاب به ثمر رسید، گنبد آتش شد، بعد از گنبد، آن كه آتش گنبد خاموش شد، آتش كردستان روشن شد؛ بعد خلق مسلمان، بعد خلق عرب. 02 سال یعنی جنگ داخلی بود پس ما 01 سال داشتیم كشته می دادیم.
اما چه چیز این مردم را حفظ كرد؟ همین مردم گرسنه بودند اما فقط خون دادند. درست است ما ایرانی هستیم، به ایران علاقمندیم، برای ایران فداكاری می كنیم، چو ایران نباشد...؛ همه را می گوئیم. ولی شب های عملیات سخن از یا حسین، یا حسین بود؛ سخن از مرز پرگهر نبود! كی در خط مقدم جبهه، ایران مرز پرگهر می خواند؟! شما یك نفر بیاورید كه در شب های عملیات، در آن خاكریز اول، ایران مرز پرگهر خوانده باشد! یا حسین، یا حسین؛ كربلا، كربلا آمدیم؛ همین ها را می خواندند. این سرمایه باید حفظ بشود! نه دنیا تمام شده، نه انقلاب ما به آن اوج خود رسیده؛ خدای ناكرده اگر مردم لعوق شدند و اسلام آدامسی را تف كردند و انداختند دور، چه بكنیم ما؟! بنابراین باید عمیقاً حواسمان جمع باشد.
لزوم شكرگزاری به درگاه خدا
مطلب بعد این است كه شما شب و روز اگر یك مهر داشته باشید، پیشانی تان بگذارید؛ دائماً سجده كنید، به خدا نمی رسید! برای اینكه یك آبروئی خدا به شما داد به این كار نیازی ندارید، از خودتان هم مایه می گذارید، وقت و تلاش و كوشش و گاهی هم از جیب تان كمك می كنید كه به این نظام خدمت بكنید؛ این هم نصیب هر كس نمی شود!
بعضی ها خدمت می كنند، منتظر حقوق آخر ماهشان هستند؛ شما یك چیزی هم می دهید! بنابراین شبانه روز باید شاكر باشید. این توفیق نصیب هر كس نمی شود! درست است خیلی ها دارند كار می كنند، خدمت می كنند؛ آنها خدمتشان محفوظ است. اما پایان ماه دارد حقوقش را می گیرد! شما یك چیزی هم می دهید؛ این شكر ندارد؟! بگوئید: خدایا! آن را كه دادی، نگیر از ما؛ شبانه روز باید شاكر باشید.
مساله بعد این است كه مردم به هر كسی رو نمی كنند، اعتماد نمی كنند؛ شما امین مردمید! این هم یك آبروئی است، این سرمایه است؛ خدا به هر كس نمی دهد! اینها شب و روز شكر دارد.
بنابراین باید تلاش و كوشش كرد كه این فرهنگ گرفته نشود؛ و این (فقر) هم، قدر است!! این، مار دمان است، فقر، افعی است و دینی را باقی نمی گذارد!
ضرورت گسترش فرهنگ «قناعت» در بین جوانان
شما عزیزان تلاش و كوشش تان این باشد كه این جوانهائی كه زیر پوشش شما هستند، اینها را با فرهنگ قناعت آشنا كنید، البته علمائی كه با شما همكاری می كنند، ائمه جمعه و جماعات، راهنمائی های مقام معظم رهبری، دولت خدمتگزار، همه اینها كمك می كند؛ ولی وظیفه شما كه ارتباط مستقیم با جوانهای زیر پوشش دارید، این است كه ازدواج اینها تأخیر نیفتد! سن ازدواج خدای ناكرده بالا برود، آسیب ها و آفت هایش كم نیست.
این آیه سوره مباركه نحل كه فرمود: اگر كسی مؤمن بود و عمل صالح انجام داد، خدا فرمود: فلنحیینه حیاه طیبه (4)، از وجود مبارك حضرت امیرالمؤمنین (ع) سؤال كردند كه حیات طیبه چیست؟ فرمود: هی القناعه (5) این آقایان اگر با قناعت بتوانند زندگی كنند، به حیات طیبه می رسند. یعنی دو نفر، هر دو چون ساده زندگی كردند و بالا آمدند، می توانند یك زندگی تشكیل بدهند با قناعت و با آبرو و (حیات طیبه) برسند.

« یا سُرور العارفین »

****************************************

سلام بر شما برادر گرامی

مطالب بسیار مفید و عمیقی بود

از شما بسیار سپاسگزارم.

خداوند آیة الله جوادی آملی رو از ما نگیره

سخنانشون همیشه شیرین و حکیمانه است.

************************************

ألّلهمّ أحینا حیاةً طیّبة و توفّنا وفاةً طیّبة