تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

به حول وقوه الهی در اینجا عقائد شیعه خواهد آمد

بسم الله الرحمن الرحیم

کلما حکم به العقل حکم به الشرع و کلما حکم به الشرع حکم به العقل

با سلام به شما دوست گرامی و تسلیت سانحه سقوط هواپیمای ایرانی و درگذشت جمعی از هموطنانمون

همانگونه که قرار شده قرار شده که یک دوره اصول عقاید در این تاپیک ارائه بشود.

نکته اساسی این است که دوست عزیز جناب سید امین اصول عقاید را طبق ادعایشان قرار است بر روشی غیر از روش فلسفه بیان کنند ، بنده هم قرار بر این دارم که با اصول فلسفی مطالب ایشان را نقد کنم و در آخر بر مبنای حکمت متعالیه و عرفان نظری تقریری از اصول اعتقادات شیعی بیان می نمایم

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام عرض می کنم خدمت شما آقا صدرا  وهمه کاربران محترم

عرض کنم که نفرمایید حکمت،

فلسفه حکمت نیست،

در حکمت اشتباه راه ندارد اما در فلسفه اینگونه نیست

پس حکمت غیر از فلسفه است حکمت از سوی خدا اما فلسفه ....

اما من از شما می خواهم که بدون یاری گرفتن از قرآن وروایات عقائد را بیان کنید (چون اگر از قرآن وروایات کمک گرفتید ،دیگر اسمش فلسفه نیست ،باید بگویید قرآن وروایات اینچنین می گویند،نه اینکه فلسفه این چنین می گویند)

هیچ گاه کمک گرفتن از عقل به معنی به کار بردن فلسفه نیست 

اگر اینگونه باشد پس باید بگوییم که علم فلسفه علمی فطری برای همه بشر است وهمه فلسفه می دانند در حالی که اینگونه نیست

همه استدلال وبه کار گیری عقل را می دانند نه فلسفه را 

استدلال غیر از فلسفه است 

منظورم این است که ،این نیست که هر کس فلسفه نداند پس استدلال ندارد ونمی داند 

اما در مورد عقائد:

بنده خواستم که به شما آدرس وبی را بدهم تا به آنجا بروید وعقائد من را ببینید اما چون ماشاءالله شما زودتر نوشتید ،دیگه بی احترامی میشه اگه شرکت نکنم ،

ولی من می خوام کاربران عزیز هم استفاده کنند در حالی که ممکن است با مفصل وطولانی شدن یک بحث خیلی از کاربران حوصله مطالعه را نداشته باشند 

به هر حال به حول الهی شروع می کنیم 

بسم الله الرحمن الرحیم                                      اللهم عجل فی فرج مولانا

سلام علیکم

این مطالب چکیده ای از عقائد است وزیاد به جزئییات نمی پردازم 

جلسه (1) :اعجاز قرآن

بســـــــــم الله الــرحمن الــرحیم

با سلام به شما دوست عزیز

فکر کردم که قرار است یک بحث روشمند و اصولی داشته باشیم ، اما اشتباه کردم.

معمولاً در یک بحث اصولی و کلاسیک کلامی که آن هم قرار بر بیان اصول دین باشد همگی به اتفاق از اثبات حق تعالی شروع می کنند و نه از فعل او به این دلیل که ثبوت شیء لشیء فرع ثبوت مثبت له است . ما تا خداوند تعالی اسمه و اسماء و صفات او را اثبات نکرده ایم نمی توانیم به سراغ فعل او برویم . این یعنی مرحله به مرحله.

نمی گویم مطلب شما را رد می کنم  کلاً اشکال دارد و به درد ننمی خورد اما یک اشکال اساسی که بر مطلب شما وارد است . و آن این است ( دقت شود) که شما با قرآن سعی در اثبات حق تعالی و پیامبر صلی الله علیه و آله کرده اید ، اما فرض کنیم که در یک گوشه این کره خاکی یک فرد و یا جماعتی دسترسی به قرآن نداشته باشند ، آیا به صرف اینکه آنها به قرآن دست رسی نداشتند دیگر قادر به اثبات حق تعالی شأنه و وجوب رسالت و بعثت انبیاء علیهم السلام را نداشته باشند.

بنابراین فرض دیگر آن بیچارگان راهی برای اثبات و پی بردن به خداوند ندارند و از وجوب بعثت در غفلتند. در حالی که این مسئله با لطف خداوند در تناقض است.

و همچنین با این جهت امکانی ای  که در استدلال شما رخ داد دیگر بحث شما مفید یقین نیست و آنچه که مفید یقین نباشد برهان و استدلال نسیت بلکه جدل است.

همچنین ممکن است که فرد یا گروهی اصولاً معجزه بودن قرآن را انکار کنند که در این صورت این مطلب به حال آنها فایده ای ندارد .

مطلب دیگر اینکه شما قرار بود به روشی غیر از حکمت در اثبات مطالبتان بهره بگیرید. اما به این وعده عمل نکرده و از ساز و کار فلسفی در اثبات خداوند استفاده نموده اید .

در فلسفه بحث علیت مطرح است که هر معلولی علتی دارد ، همچنین بحث سنخیت مطرح است که بین علت و معلول یک رابطه وجوی برقرار است و هر شیءای نمی تواند معلول هر علتی باشد بلکه بین آن دو باید یک شباهت و سنخیتی باشد.

شما با ستتفاده از این دو اصل خداوند را اثبات کرده اید ، به این شکل که:

قرآن پدیده ای غیر عادی است و به قول معروف معجزه است(مقدمه اول)

هر پدیده ای نیازمند به علتی است( مقدمه ثانی)

علت باید با معلول خود هم سنخ باشد (مقدمه سوم)

پس قرآن علتی می خواهد که آن علت هم باید فراتر از علل مادی و عادی باشد (نتیجه)

اصل سومی که شما از فلسفه و حکمت وام گرفته اید این است که فاقد شیء نمی تواند معطی شیء باشد .

از آن جهت که در قرآن هیچگونه نقص و کمبود و انحرافی نیست پس علت آن هم که حق تعالی است به طریق اولا باید مبرا از هرگونه نقص و اشکالی باشد.

حکمت از ریشه حکم آمده و اصطلاحاً به قولی گفته می شود که دارای اتقان و استواری باشد و این ویژگی براهین فلسفی است پس حکمت نظری عیناً همان فلسفه است .

اما اینکه گفتید فلسفه دچار اشتباه می شود ، اینگونه نیست به چند دلیل .

اول اینکه فلسفه بر بدیهیات عقلی استوار است ، بدیهیاتی مانند استحاله اجتماع و ارتفاع نقیضین و اینکه کل از جزء خود بزرگتر است و وجود متحقق است و مفهوم وجود واضح است و ... و هیچ کسی حتی حیوانات هم در بدیهیات شک نمی کنند فلذا براهین فلسفی هم که مبتنی بر اولیات و بدیهیات عقلی است مبرا و معصوم از خطا و اشتباه است همانند انبیاء الهی به همین جهت در احادیث عقل را نبی باطنی نامیده اند. 

اما اینکه گفتید کمک گرفت از عقل به معنای فلسفه نیست ، احتمال فراوان می دهم که شما معنای عقل را نمی دانید ، اشکالی هم ندارد ، بنده برایتان توضیح می دهم :

انسان چند قوه درک دارد یا  همان مدرکات(به ضم میم)

 1-قوای حسی که پنج حس را در بر می گیرد

2-قوه خیال

3-قوه واهمه

4- قوه تعقل

قوای حسی که مشخص هستند اما قوه خیال همان قوه ای است که صورت احساسات ما را تشکیل می دهد مثلاً ما در ذهنمان صورتی برای فلان شخص داریم که غیر از حس خارجی است اما رابطه مستقیمی هم با آن دارد . قوه واهمه هم که مرتبه بالاتری از خیال است قوه ای است که کارش ترکیب صور خیالی می باشد مانند اینکه ما در ذهنمان ماجراهای سریال واری می سازیم و ... و همچنین کار دیگر آن درک مفاهیمی از قبیل خوبی ، محبت ، دشمنی ، کینه و ... است که صورت ندارند. تا اینجا که گفته شد انسان با سایر حیوانات مشترک است زیرا حیوانات هم برخی داری این قوا هستند  مانند گوسفند که ترس از گرگ درا درک می کند در حالی که از سگ نمی هراسد.

اما تفاوت انسان با حیوانات در قوه عاقله است که متأسفانه در اکثر بشریت به صورت بالقوه است و به فعلیت نرسیده است و تمامی دستورات دینی برای به فعلیت رسانیدن آن هستند و تا آن به فعلیت نرسد انسان حیوان بالفعل است و انسان بالقوه.

ویژگی قوه عاقله این است که مدرک کلیات است ، شاید اشکال شود که ما هم کلیات را درک می کنیم ، اما اینگونه نیست ما در واقع توهم کلیات را کرده ایم . کلی به هیچ وجهی صورت و شکل ندارد ، هر وقت ما توانستیم انسان کلی را بدون هیچ شکل و هیئتی تصور کنیم آن موقع به درک کلیات نائل شده ایم ، نه اینکه شبه ای را تصور کنیم و توهم درک کلیات را بنماییم.

اما اینکه انسانیت انسان به درک کلیات است به دلیل این است که این درک یک امر حقیقی است و غیر اعتباری و تا انسان به کمالات ملائکه مقرب الهی علیهم السلام نرسد و شباهت و قرابتی با منبع فیض کسب نکند قادر به درک کلیات نخواهد گشت و فلسفه بماهی فلسفه درک کلیات است و شباهت به الله تعالی فلذا هر تعقلی ( اگر تعقل باشد و توهم نباشد) فلسفه از حکمت است.

گفتید که حکمت از خداست و فلسفه از بشر .

این سخن شما از سه جهت با شرع مبین اسلام و  با عقل ناسازگاری دارد .

1- در قرآن آمده که همه چیز از خداست و فرقی بین حکمت و فلسفه نیست.

2-در سفارش امام صادق علیه السلام به عنوان بصری آمده است که " العم نور " ،

و فلسفه علم است (مقدمه اول) علم نور است (مقدمه دوم) پس فلسفه نور است (نتیجه)

و نور هم از سوی خداوند است  الله نــور ســـماوات و الــــارض.

3-  از نظر عقلی تفاوتی بین فلسفه و حکمت نیست پس نم یتوان یکی را الهی و دیگری را بشری نام نهاد.

در آخر نظر بنده این است که به صورت روشمند بحث کنیم تا هم مطلبمان علمی و قابل استفاده باشد و هم از پراکنگی و هرج و مرج بحث جلوگیری به عمل آید.

اگر موافقید از اثبات حق تعالی شروع کنیم.

موفق باشید

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام خدمت شما

راستش اشکالاتی به این نوشته اخیرتان داشتم اما به دلایلی منصرف شدم از نوشتنش وبه دلایلی می خواهم اجازه بگیرم که بحث را دیگر ادامه ندهم

1-از همان دیشب قصد تغییر دادن تایپیک را داشتم که متاسفانه چون شما اول مطلب نوشتید ،دیگه ادامه دادم

2-نظرات بنده با شما شاید زمین تا آسمان فرق کند ،وشما همان چیزهای مرا به فلسفه نسبت می دهید ،

3-راستش را بخواهید بنده زیاد از علم فلسفه نمی دانم به خاطر همین جهلم نسبت به این علم ممکن است بحث را به جنجال بکشانم

وخدای نکرده شما را ناراحت کنم وممکن است از روی ندانستن این علم حرفی بزنم که خوب نباشد 

اما عقائد من همان است که گفتم 

اما بهتر است کمی در عقائد خود ،تغییر ایجاد کنید

در ضمن فلاسفه یک لقمه را آنقدر دور دهانشان گردانده اند وآن قدر چرخانده اندکه آخر هم خسته شده اند وروی زمین گذاشته اند ،بدون اینکه نتیجه ای بگیرند،مگر عده ای اندک که مطالق با قرآن وروایات عمل می کنند که آن وقت دیگر اسم آن فلسفه نیست

خداحافظتان 

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به دوست گرامی ،جناب سید امین و سایر دوستان.

امیدوار بودم که این بحث ادامه پیدا می کرد ، زیرا در هر صورت اطلاعاتی به معلومات من و سایر کاربران اضافه می شد و همچنین ممکن بود یک دوره هم اصول عقاید مطرح می شد که نشد ، الخیر فی ما وقع .

اینکه فرمودید شما نظرات مرا به فلسفه ربط می دهید ، حقیقتی است غیر قابل انکار . فلسفه یا حکمت اصولاً جزء غیر متجزی دین مبین اسلام هستند و اسلام منهای تعقل و فلسفه و حکمت دقیقاً برابری می کند با یکسری مطالب خشک و ظاهری و نتیجه ای جز وهابت و اخباری گری و انجمن حجته ها زاییده آن نمی تواند باشد .

برای همین سعی کردم که نشان دهم آنچیزی که از آن گریزانید دقیقاً درپی آنید و به قول مولایمان امیر مومنان علی علیه السلام  که فرمودند الحکمة الضالة المومن در هر مکان و زمان طالب آنید حتی اگر نزد منافق و کافر باشد(اشاره به حدیث دیگر)

اما اینکه گفتید : فلاسفه یک لقمه را آنقدر دور دهانشان گردانده اند وآن قدر چرخانده اندکه آخر هم خسته شده اند ، مگر شما کتاب های ایشان را مطالعه نموده اید؟  و یا با مسائل فلسفی آشنایی دارید؟ شما فرمودید که چنین اطلاعاتی ندارید ، پس قضاوت از قبل چه معنایی می تواند داشته باشد؟ آیا اعتقادات شما هم مانند این قضاوتتان است ؟ اگر خدای نکره باشد ، دوستانه توصیه می کنم به تجدید نظر در اعتقاداتتان.

اما یک روایت تاریخی از یک حادثه

این حادثه را قبلاً در یک بحث دیگر هم ذکر کرده ام. در زمانی عده ای ار رجال دین عقیده ای مبنی بر بی فایده بودن حکمت در اسلام داشتند ، اما همزمان ایشان شبهه ای اعتقادی مطرح شد ، شبهه معروف ابن کمونه . این شبهه دقیقاً یکی از اصول اسلام یعنی بحث توحید را نشانه رفته بود و ایرادات جدی ای به آن وارد ساخته بود. و علمای معتقد و دیندار ما تماماً بدون استثناء عاجز از رفع شبهه بودنه ، خدا می داند که چقدر از جوانان بوسیله آن از دین برگشتند و ... نمی گویم که مسئولیت آن بر عهده کیست. اما نکته جالب این است که ایشان گفتند که اگر حضرت بقیة الله اعظم ارواحنا فداه ظهور کنند هیچ معجزه ای دال بر حقانیت او نمی خواهیم الا پاسخ به این شبهه. اما حضرت (عج) در عصر ایشان ظهور نکردند. اما بعد از چندی عارف حکیم ، فیلسوف گرانقدر جهان اسلام صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی ملقب به صدرالمتألهین و ملاصدرا  که حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در باره او فرمودند : "الصدرا و ما ادراک من الصدرا " ، آمد و با بکارگیری قواعد عقلی و فلسفی پاسخ شبهه ای را دادند که تا آن زمان تمام علما و فقهای دینی را انگشت به دهان متحییر خود گذاشته بود.

حال اگر او و حکمت او نبود ، عقاید اسلامی در طوفان و سیلاب شبهات وارده از چپ و راست به کدام سمت می رفت.

مطمئناً اگر فلسفه بد بود  مقام معظم رهبری به عنوان ولی امر مسلمین اینقدر به آن سفارش نمی کردندو رهپویانی همچون  " عارف بالحق آیت الله قاضی ، حضرت علامه طباطبایی ، حضرت امام خمینی ، حضرات آیات حسنزاده و جوادی آملی ، جناب مصباح عزیز روحی فداه ، نداشت.

فارجع البصر ، هل ترا من الفطور . ثم ارجع البصر کرتین ، ینقلب الیک خاسئاً و هو حسیر.

و قالوا لو کنا نسمع او نعقل ما کنا فی اصحاب السعیر

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت آقا صدرا وهمه کاربران محترم

اول عرض کنم که انشاءالله اگر عمری باشد قصد دارم همه جلسات عقائد را قرار دهم،(30جلسه) منظور من فقط انصراف از مباحثه بود(بعضی از نوشته های اینجای من در مورد فلسفه است که استثنائا در اینجا نوشته ام چون در جواب نوشته آخر شما (مخصوصا)بوده،پس از شما خواهش می کنم اگر جوابی داشتید ،در تایپیک *فلسفه بدبد یا خوب؟*بنویسید تا در اینجا فقط در مورد عقائد مطلب بیاوریم )

در ضمن این تایپیک گروهی است شما نیز می توانید در این تایپیک عقائد را بیاورید تا کاربران ببینند واستفاده کنند انشاءالله

اما

بنده با شما موافقم، اسلام بدون تعقل وحکمت(قرآن وروایات معصومین) یعنی همانها که شما فرمودید ودر آن فلسفه جایی ندارد

باز هم می گویم حکمت غیر از فلسفه است (حکمت متکی به خدا وفلسفه متکی به علم بشر است،بشری که سراسر اشتباه است)

اما شما یک اشکال خیلی بزرگ دارید که از نوشته های شما فهمیده ام(البته اگر اشتباه نفهمیده باشم) وآن اینکه خیلی از فلاسفه شاید معتقد هستند که استدلال یعنی فلسفه(یعنی اینها را یکی می دانند ،وهر کس در این دنیا با استدلال چیزی را ثابت کرد یعنی چه خواسته ،چه ناخواسته،علم فلسفه را به کار برده) در حالی که این گونه نیست ،بلکه فلسفه نیز به عنوان یک علم استدلالی(این یعنی این که از استدلال استفاده می کند ) در به دست آوردن موضوعات خود سعی می کند از طریق استدلال این کار را بکند یعنی با تفکر وتعقل ،اما این به این معنی نیست که هر کس از قوه تفکر وتعقل استفاده کرد پس به معنی این است که فلسفه را به کار برده

همان طور که اگر کسی استدلال در باره اثبات چیزی داشته باشد وآن را به وسله قوه تفکر وتعقل ثابت کند نمی گوییم که این شخص ریاضی دان است ،در حالی که همه می دانیم ریاضی یک علم سراسر استدلالی وکمک گیری از تفکر است ،اگر هر کس که اسندلال بداند ،فلسفه می داند پس باید گفت که شیمی،فیزیک ،ریاضی،زیست،تاریخ وهمه علوم استدلالی را می داند ،چون استدلالی بحثش را ثابت کرده

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت آقا صدرا وهمه کاربران محترم

اما در مورد اینکه شما حکمت را فلسفه می دانید باید

به من بفرمایید آیا سخن امام عصر که حکمت است با سخن ارسطوعلمای قدیم و حتی علمای بزرگ معاصر فلسفه فرق دارد یا نه؟ اگر فرق دارد و یکی برتر است پس نمی توان گفت که فلسفه ،حکمت است ،اگر بگویید که سخن امام عصر بدون دارا بودن هیچ مشکل واشتباهی است وسخن آنان(فلاسفه) بدور از اشتباه نیست (وبلکه از لحاظ عقلانی صد در صد اشتباه دارند)،باز این دو را از هم جدا کرده اید ،پس معتقد شده اید که سخن امام بدور از اشتباه وسخن آنان همراه اشتباه است ودر اینصورت با وجود حکمت(سخن امامان وقرآن)نیازی به فلسفه که دارای اشتباه است نداریم،پس باز فلسفه غیر از حکمت وآن غیر از این می شود

پس حکمت غیر از فلسفه است

دوم شما به من بفرمایید که تاریخ فلسفه به کی بر می گردد (یعنی بوجود آورنده این علم کیست؟)،آیا مخترع آن یونانیان بوده اند یا پیامبران (خدا)،اگر پیامبران خدا ،از شما می خواهم یکی از نظریاتی که ارسطو داده را در سخن امامان وپیامبران (حضرت عیسی ،موسی،ابراهیم،و...)بیاورید واگر بگویید فلسفه از سوی خداست پس معتقد شده اید که در سخن خدا اشکال واشتباه است زیرا این را هر عاقلی می داند که در فلسفه اختلاف واشکال است (برای دانستن این امر می توانید به نظریات فلاسفه از اول تا کنون نگاه کنید،تا بدانید چقدر اختلاف واشتباه دارنداگر فلسفه از سوی خداست پس چرا بطلمیوس(اگر اشتباه نگفته باشم)در مورد زمین می گوید که مسطح است،چرا اینقدر در آن اشکال است ،اما ما در سخنان ائمه وقرآن این اشکالات را نمی بینیم،چنان که همه آگاهان مطلع اند،پس فلسفه علمی بشری ودارای اشتباه واشکال است ،شاید وقت کردم وستونی از اشتباهات ونظریات غلط فلاسفه را برای آگاهی همگان آوردم)پس فلسفه از سوی خدانیست

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت آقا صدرا وهمه کاربران محترم

اما در مورد این جمله بنده اظهار نظر کردید: فلاسفه یک لقمه را آنقدر دور دهانشان گردانده اند وآن قدر چرخانده اندکه آخر هم خسته شده اند(اول اینکه بنده ناتوان از خواندن فلسفه نیستم بلکه به آن علاقه واحتیاجی ندارم)

نه بنده به طور مفصل وکامل نخوانده ام اما همان را هم که خوانده ام ،کافی است برای این مدعا

فلسفه تا جایی مورد قبول است که مطابق با قرآن وروایات باشد ودر این صورت نباید بگوییم فلسفه واصلا چرا بگوییم فلسفه این را می گوید وآن را می گوید؟چرا نمی گوییم قرآن وروایات این را می گویند؟چرا می گوییم فلسفه،چرا می گوییم فلان فیلسوف این را فهمیده؟ ،این نظریه را دارد؟،چرا؟ مگر قرآن نگفته ؟پس دیگر فلسفه چکاره است؟قرآن مسئله را حل کرده،امام (ع)مسئله را حل کرده،آنوقت می آییم به فلسفه وفلاسفه نسبت می دهیم ،چرا می گویید نظریه ملاصدرا؟نظریه علامه طباطبایی؟نظریه ارسطو ؟اگر کاملا مطابق قرآن وروایات هستند،واز قرآن وروایات فهمیده اند،پس بگویید قرآن این نظریه را گفته ،امام(ع) این نظریه را گفته نه ملاصدرا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

در ضمن آقا صدرا خوب احادیث را به نفع خود تفسیر می کنید(نیشخند،این نیشخند یعنی اینکه عصبانی نیستم وبا عصبانیت ننوشته ام)

بله علم نور است اما نه هر علمی

بله همه چیز مال خداست

ولی با این گفته شما به نظرم عقائد صوفیه وبهاییان ،وهابیان،حجتیه،اشاعره،عقیده تثلیث و...را از خدا بخوانیم وبدانیم

عقائد صوفیه وبهایی نیز به نظرشان شاید بزرگترین علم ها باشند(مقدمه)علم نور است(مقدمه دوم)عقائد آنها نور است(نتیجه)(نیشخند)

ونور هم که از خدای متعال است

اتفاقا از نظر عقلی فرق بین فلسفه وحکمت است

بنده این سوال را از کاربران می پرسم

آیا شما قبول دارید که نظریات فلاسفه چه در بخش طبیعت چه خداشناسی همیشه در حال دگر گونی بوده؟

آیا شما قبول دارید که قرآن وروایات(حکمت)از سوی خدا بوده ودر آنها اشکال وتغییر ناشی از اشکال داشتن در آنها نیست؟

اگر این را اعتقاد دارید پس بین فلسفه وحکمت فرق است وحکمت از سوی خدا وفلسفه از بشر است ودر آن اشتباهات بسیار است

در مورد آن حادثه تاریخی که نوشته اید باز هم شما اشتباه کرده اید چون من معتقد به حکمت هستم ،با آن تعاریفی که گفتم ،ولی باز شما فلسفه را حکمت می دانید انگار که من می گویم حکمت نباشد در حالی که من می گویم فلسفه=خیر

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت آقا صدرا وهمه کاربران محترم

اما فرمودید: حال اگر او و حکمت او نبود

اگر ملاصدرا از خود چیزی گفته پس باید او را ونظریه اش را رد کرد

اما اگر از قرآن وروایات این را فهمیده پس باید گفت ،قرآن وائمه اسلام را نجات دادند،قرآن بود که ما را نجات داد ،حالا خداوند ایشان را علم داد تا این مسئله را به ما بگویید ،دیگر چرا به فلسفه می چسبانیدش ،من می گویم قرآن،ائمه،شما می گویید فلسفه !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! شما فرمودید: این شبهه دقیقاً یکی از اصول اسلام یعنی بحث توحید را نشانه رفته بود و ایرادات جدی ای به آن وارد ساخته بود. و علمای معتقد و دیندار ما تماماً بدون استثناء عاجز از رفع شبهه بودنه ، خدا می داند که چقدر از جوانان بوسیله آن از دین برگشتند و ... نمی گویم که مسئولیت آن بر عهده کیست. اما نکته جالب این است که ایشان گفتند که اگر حضرت بقیة الله اعظم ارواحنا فداه ظهور کنند هیچ معجزه ای دال بر حقانیت او نمی خواهیم الا پاسخ به این شبهه. اما حضرت (عج) در عصر ایشان ظهور نکردند.

از شما می پرسم که آیا منظورتان از این نوشته این بود که خدا در قرآن وائمه در روایات هیچ نگفته بودند ،حتی راهنمایی هم نکرده اندو ایشان به وسیله فلسفه وعقل خود بدون کمک گرفتن از این دو ثقل این کار را کرده اند؟

اگر عقیده تان اینگونه است که سخت در اشتباهید

واگر می گویید نه به کمک قرآن وروایات بوده پس باید گفت که قرآن وروایات(در اصل، خدا)این کار را کرده اندو ایشان وسیله بوده،نه فلسفه ونظریات فلسفه

می توانم سوال کنم که این بحث مورد اختلاف چه بوده؟

فکر کنم دیگر کافی باشد

محتاج دعا

اللهم عجل فی فرج