آداب معاشرت؛ ضرورتی همگانی
بخش اول
آداب معاشرت و یادگیری آن به عنوان یکی از پایه‌های اصلی برقراری «ارتباط موفق» در جامعه محسوب می‌شود و فرد مبادی آداب، به عنوان شخص موفق در جامعه شناخته می‌شود.
آداب معاشرت و یادگیری آن به عنوان یکی از پایه‌های اصلی برقراری «ارتباط موفق» در جامعه محسوب می‌شود و فردی که به اصطلاح مبادی آداب باشد، به عنوان شخص موفق در ارتباطات از وی یاد می‌شود.
واژه «آداب معاشرت» که از دو واژه آداب (جمع ادب) به معنای حسن معاشرت و اخلاق و معاشرت نیز به معنای الفت، مصاحبت، همدمی، زندگانی با هم و نشست و برخاست تشکیل شده و دارای اصول و معیارهای قابل توجهی است که اگر آن‌ها را رعایت نکنیم، نمی‌توانیم در روابط مان با دیگران موفق عمل کنیم، چرا که آداب معاشرت در همه جا اعم از پارک‌ها، کوچه و خیابان، مهمانی‌ها، محل کار، مدارس، دانشگاه‌ها و... به کار می‌آید. پس ضروری است تا هنگام معاشرت با دیگران به اصول آن توجه کنیم تا علاوه بر برقراری یک ارتباط «صحیح و موفق» جامعه‌ای پویا و سالم نیز داشته باشیم.
خوش‌رویی، مهم‌ترین اصل آداب معاشرت
پژوهش‌های انجام شده نشانگر آن است که اگر افکار افراد شاد باشد، گفتار هم شاد می‌شود. اگر گفتار شادی‌بخش شود، کردار هم شاد کننده می‌شود و وقتی کردار شاد کننده شود، مشکلات اجتماعی خود به خود و تقریباً بدون حضور قانون برطرف می‌شود. جامعه‌ای که با شخصیت‌های شاد شکل بگیرد، نه‌تنها به ناامیدی، عصبانیت و بیچارگی عادت نمی‌کند، بلکه سرنوشت بهتری هم خواهد داشت.
خوش‌رویی بر استعداد، احساس و سلامت کودکان نیز اثرگذار است. تأثیر خوش‌رویی و خنده در کودکان، نوجوانان و بزرگ‌سالان آن چنان است که امروزه برای یادگیری درس‌ها از روش‌های شادی‌آفرین استفاده می‌کنند. با خوش‌رویی می‌توان نسل آینده را شاداب‌تر و باهوش‌تر پرورش داد. در جامعه‌ای که خوش‌رویی، خنده و شادی شعار زندگی کردن افراد باشد، گذشت و همکاری بین آنان بیشتر است.
امروزه در تولید صنایع هم از روش‌های شادی‌آفرین استفاده می‌کنند. در بیمارستان‌ها نیز برای بیماری‌های صعب‌العلاج و برای کاهش هزینه‌های بیمارستان از شرکت‌های ساخت برنامه‌های خنده‌دار (کمدی) یا از تجهیزات شادی‌آفرین استفاده می‌کنند. در واقع خوش‌رویی راهی برای رهایی از خشم و خجالت است، ارتباط را تقویت و معاشرت را لذت‌بخش‌تر می‌کند.
برای خوش‌خلقی تمرین‌های زیر را فراموش نکنید:
* در سازگاری روحیه خود با محیط کار، ابتکار عمل به خرج دهیم.
* احساس منفی‌تان را به احساس مثبت تبدیل کنید.
* قدردان چیزهایی که داریم باشیم.
* با روحیه دیگران کنار بیاییم.
* از بحث طولانی و کش‌دار به شدت دوری کنیم.
* در موارد مختلف به دیگران یاری برسانیم.
* حالت تدافعی خود را کاهش دهیم.
* فرزندان تان را مۆدب بار بیاورید.
* والدین موظف اند به فرزندان شان آداب معاشرت را بیاموزند و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد بدهند. مثلاً به فرزندان تان یاد دهید در زمان گفت‌وگو با دیگران در مورد مسخره کردن اشتباهات دیگران، داستان‌های غیراخلاقی، بیماری‌های دیگران که مشابه بیماری شخصی است که با او در حال گفت‌وگوست، جزئیات خصوصی زندگی دیگران، خوش‌شانسی خود در مقابل بداقبالی دیگران، مکالمه‌هایی که با عباراتی مثل «من که بهت گفته بودم...» شروع می‌شود، اشاره به ناتوانی و مرگ از سر شادی و بی‌خیالی و مقدار درآمد والدین، هرگز صحبت نکنند.
همچنین به فرزندان خود موارد زیر را بیاموزید:
* به کودکان خود مجموعه‌ای از کلمات مۆدبانه همچون: لطفاً، اگر ممکن است، بفرمایید و... را یاد دهید.
* به آن‌ها یاد دهید وقتی به کسی معرفی می‌شوند، رفتارهای مۆدبانه‌ای همچون از جا برخاستن، سلام کردن، لبخند بر لب داشتن و دست دادن داشته باشند.
* بدانند وقتی کسی به آن‌ها لطف می‌کند، سپاسگزاری کنند.
* مسئولیت‌های کوچک به فرزندان تان بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیت‌پذیر شوند. (آب دادن به گل‌ها، پختن غذاهای ساده، اتو کردن لباس و...)
* فرزندان خود را راحت‌طلب بار نیاورید. (هر کاری را برایشان انجام ندهید)
* اگر اشتباهی کردند یا باعث زحمت برای کسی شدند، معذرت‌خواهی کنند.
* شایسته است کودکان تان عفت کلام داشته باشند و از بیان بعضی کلمات خجالت بکشند. در معاشرت با دیگران، والدین می‌توانند کودکان شان را عادت دهند تا با احترام به اشخاص پاسخ دهند. در عوض گفتن «هوم»، «هان» بهتر است «بله»، «خیر» و «حتماً» بگویند.
* پاسخ یک کلمه‌ای بیش از حد صریح است؛ اضافه کردن چند لغت به لطافت صحبت می‌افزاید. کودک باید تکیه کلام‌ها را از جملات خود حذف کند، چرا که تکیه کلام‌ها به طور کلی خسته‌کننده است. همچنین کودکان باید بدانند مکث کردن (نه به طور طولانی) در حین صحبت خوب است، چرا که باعث فکر کردن قبل از شروع صحبت می‌شود.
* فرزندتان را تشویق کنید، واضح صحبت کند، چرا که زیر لب سخن گفتن فاقد گیرایی بوده و هوش و ذکاوت وی را زیر سوال می‌برد.
آداب‌دانی زوجین
* تعریف از مرد دیگر در حضور همسرتان درست نیست، حتی اگر آن شخص نزدیک‌ترین دوست و از نزدیکان تان باشد. آقایان نیز درباره همسرشان باید این مسئله را همیشه به خاطر بسپارند و رعایت کنند.
* از همسرتان نخواهید که به دیدار بستگانش نرود و آنان را ترک گوید و فقط با شما باشد، بلکه بهتر است در این دیدارها با او هماهنگ باشید.
* از بستگان همسرتان بهتر از بستگان خود پذیرایی کنید، این کار همیشه در نظر همسرتان جلوه‌گر خواهد بود.
* اگر شوهرتان از نظر مالی مشکلاتی دارد و در تنگنا قرار گرفته است، یا کارهایش ردیف نمی‌شود، یاری‌اش کنید. با او مشورت کنید بدون این که دیگران را با وی مقایسه کنید یا سرکوفت بزنید.
* اگر همسرتان ایرادی دارد که باید اصلاح شود این کار نباید هیچ وقت در حضور دیگران و حتی فرزندان تان گفته شود.
* از مخالفت و مشاجره با همسرتان اجتناب کنید، این کار نه به صلاح شما و نه خانواده‌تان است و روشی نادرست برای اصلاح کارهاست.
* اگر در مورد امور خانه نقصی می‌بینید که با سلیقه شما نمی‌خواند، آن را در نهایت خلوص، یک رنگی و خوش‌رویی به همسرتان بگویید.
* سعی کنید با استفاده از کلمه «ما» به جای «من» جملات خود را بیان کنید. دائم در مورد مالکیت خود بحث نکنید و «منیت» را از خانواده خود دور کنید.
* شما به عنوان مرد خانواده نباید بعد از برگشت به منزل به گوشه‌ای رفته جدول حل کنید، روزنامه و مجله بخوانید یا به تلویزیون خیره شوید، چرا که همسر و فرزندان تان به شما نیاز دارند تا حرف‌هایشان را بزنند؛ پس مبادی آداب بوده و خواسته‌هایشان را جوابگو باشید.
* مطلبی که در ذهن شماست و به نظرتان درست است، سعی کنید آن را با همسرتان در میان بگذارید، سعی نکنید نمایش قدرت بدهید و حرف خودتان را به دیگران تحمیل كنید.
قوانین کلی برای روابط دوستانه
با رعایت این نکات ساده، دوستان بیشتری خواهید داشت و فردی خوش‌محضر محسوب خواهید شد:
* همیشه مۆدب باشید، همواره با همه مۆدب و با نزاکت باشید.
* هیچ‌گاه دشنام ندهید.
*با صدای بلند صحبت نکنید، بلند صحبت کردن بیانگر آن است که شما قادر به بحث منطقی با دیگران نیستید. همچنین بلند صحبت کردن، سبب جلب توجه اطرافیان می‌شود، البته توجه منفی.
* کنترل خود را از دست ندهید، زمانی که شما کنترل اعصاب خود را از دست می‌دهید و از کوره در می‌روید، به همه نشان می‌دهید که قادر به کنترل احساسات و هیجانات خود نیستید.
* به دیگران خیره نشوید. زل زدن به دیگران و چشم‌چرانی نوعی تعرض به آن‌ها محسوب می‌شود.
* صحبت کسی را قطع نکنید. پیش از آن که اظهار عقیده‌ای کنید، اجازه دهید صحبت دیگران به پایان برسد. میان صحبت کسی پریدن نشانه بی‌نزاکتی و نداشتن مهارت‌های اجتماعی فرد است.
* همیشه وقت‌شناس باشید، مهم است که به وقت دیگران احترام بگذارید. علاوه بر آن یک فرد متشخص می‌داند چه زمانی باید مهمانی را ترک کند.
* اسرار زندگی خصوصی خود را فاش نسازید، جزئیات زندگی شما باید محرمانه بماند.
* حرمت بزرگ‌ترها را نگه دارید و همان‌طور که دوست دارید مورد احترام دیگران باشید، خودتان نیز باید به دیگران احترام بگذارید.
* به اشتباهات دیگران نخندید؛ این یکی از بدترین کارهایی است که یک فرد ممکن است انجام دهد.
* فخرفروشی نکنید و از لاف زدن بپرهیزید.
ادامه این مطلب را در اینجا مطالعه نمایید.
