سلام
جناب طهوری! درسته در قدیم زنها خیلی گذشت و چشم پوشی می کردن و به اصطلاح با همه
چیز شوهرشون می ساختن.. اما این مسئله به صبر و بزرگواری اون زن زیاد مربوط نبود.. بلکه
ساختار جامعه در اون زمان این طوری بوده.. تمام مردم همیشه حق رو به مرد خونه میدادن.. حتی
قوانین هم به نفع مرد بوده.. ویک زن اگه میخواست سر ناسازگاری بذاره.. هیچ پشت و پناهی
نداشت که بهش تکیه کنه و با اتکاء به اون حقشو بگیره.. حتی در خونه پدرش هم به روش بسته
بود چه برسه به بقیه جاها. برای همین هم زنان قدیم از سرناچاری ومجبوری میسوختن و میساختن
و دم برنمی آوردن.
این مسئله غرور بیش از حد مردای ایرانی هم از همین مسئله نشأت میگیره.. یعنی انقدر به
مردا بها داده شده و انقدر همیشه حق رو به اونا دادن که آقایون هم فکر کردن لابد واقعاً خبریه و
همه حق ها با اوناس و زن جنس دومه و چه میدونم مردا برترن و از این حرفا.. و این فرهنگ همینجور
نسل به نسل منتقل شده تا امروز.. و فکر هم نکنم به این زودیا در بین مردای ما به حالت تعدیل
دربیاد.
(آقا هیچ کس دیگه نظری نداره؟؟؟؟ اعضای انجمن کجائین؟ خانومااااااااا؟ آقایون؟ خب بیاین از
همنوعای خودتون دفاع کنین دیگه... هیچ کی هیچ حرفی واسه گفتن نداره؟)