عملگرهای سیستم کلاچ:
عملگر کلاچ باید به نحوه‌ای عمل کند که نیروی اندکی را که توسط پای راننده به پدال وارد می‌شود به نیروی بزرگتری تبدیل نماید تا بتواند سبب جابه‌جایی صفحه فشارنده و در نتیجه صفحه کلاچ گردد. انواع مختلف این عملگرهای مورد استفاده در کلاچ‌ها شامل اهرم‌بندی مکانیکی، الکترومغناطیس، هیدرولیک، الکترونیک و نیوماتیک (خلاء) می‌باشند.
اهرم‌بندی مکانیکی:
در این نوع از عملگرها بین پدال و انگشتی‌های محرک صفحه فشارنده یک اهرم‌بندی مکانیکی قرار می‌گیرد که عامل انتقال نیرو از پای راننده به صفحه کلاچ می‌باشد. این نوع میله بندی‌ها معمولاً نیروی وارده توسط راننده را 10-12برابر می‌کند. نیروی حاصل از کلاچ‌گیری بلافاصله پس از فشردن کلاچ توسط لنت‌ها احساس نمی‌شوند، زیرا در آنها حدود 25میلیمتر خلاصی در نظر گرفته می‌شود.
در شکل زیر اهرم‌بندی مکانیکی به عنوان عملگر کلاچ را ملاحظه می‌کنید.
در بسیاری از خودروها که از سیستم‌های مکانیکی به عنوان عملگر استفاده می‌کنند، به جای سیستم میله‌بندی اهرمی از سیم استفاده می‌کنند. از نظر سازندگان، استفاده از میله‌بندی سیمی راحت‌تر از استفاده از میله‌بندی اهرمی است. اکثر میله‌بندی‌های سیمی باید به وسیله دست تنظیم شود، اما میله‌بندی سیمی خود تنظیم نیز وجود دارد که در این نوع به تنظیم مرتب کلاچ نیازی نیست.
در شکل زیر عملگر سیمی کلاچ را می‌بینید.
