قال على (علیه السلام:
«یا كُمَیْلُ! لَیْسَ الشَّأْنُ اَنْ تُصَلِّیَ وَ تَصُومَ وَ تَتَصَدَّقَ، اَلشَّأْنُ اَنْ تَكُونَ الصَّلاةُ بِقَلْب نَقِیٍّ وَ عَمَل عِنْدَ اللهِ مَرضِیٍّ، وَ خُشُوع سَوِیٍّ»;
«اى كمیل! مهمّ این نیست كه نماز بخوانى و روزه بگیرى و در راه خدا انفاق كنى، مهمّ این است كه در نماز (و سایر اعمال با قلبى پاك و به طور شایسته در پیشگاه خدا قرارگیرى، و عملت آمیخته با خشوع بوده باشد
شرح و تفسیر
جنبه هاى واقعى اعمال و چگونگى و كیفیّت عمل است كه ارزش واقعى آن را تعیین مى كند، نه ظاهر و مقدار آن. همان طور كه على (علیه السلام) به كمیل تأكید مى كند كه به جاى پرداختن به ظاهر عمل و اهمیّت دادن به زیادى مقدار آن، به روح عمل بپردازد; زیرا هدف نهایى از این اعمال تربیت و پرورش و تكامل انسان است و آن در گرو پاكى عمل است، نه زیادى عمل
توضیح این كه: عبادت داراى روح و جسم است، جسم عبادت همان اعمال و افعال ظاهرى است. جسم نماز، قرائت صحیح، ركوع، سجده و سایر افعال و اركان نماز است كه باید به طور صحیح انجام شود، ولى روح نماز توجّه به مضامین بلند اذكار، و صیقل دادن روح زنگار گرفته در پرتو قرآن و توجّه به خداوند و تقویت توحید در شاخه هاى مختلفش و توجّه به نبوّت و معاد و مانند آن و خلاصه بودن در راه مستقیم الهى است.
عبادت واقعى توجّه به هر دو جنبه عبادت را مى طلبد، همان گونه كه نماز بى روح نماز نخواهد بود، نماز بى جسم نیز نماز نیست و همان طور كه مسلمانى كه بدون توجّه به مضامین و معانى اذكار نماز و خلوص نیّت، فقط به جسم نماز قناعت مى كند در اشتباه است، مسلمان نماهایى كه به بهانه واصل شدن به معرفة الله، نماز یا سایر عبادات را رها مى كنند و مدّعى اند كه به روح و عمق نماز توجّه دارند، نیز در اشتباه بزرگ ترى هستند
/////////////////////////////////////////////////////
سلام
منم با کمال میل هستم...فقط بگید میخوای رفع اشکال بذارید یا آموزش
به نظرم بصورت پروژه ای روی تمرین ها بحث بشه خیلی خوبه اما قبلش باید چند تا منبع رو معرفی کنید تا کسانی مثل من که کار نکردند سریعتر خودشونو به سطح لازم برسونند
یا علی
