تبیان، دستیار زندگی

تحقیقات نشون میده ، فقط 3 درصد مردم دنیا دارای هدف هستند ، 97 درصد مردم دنیا بدون هدف زندگی می کنند ، این آمار در کشورهای پیشرفته بیشتره ، در این کشورها 5 درصد مردم دارای هدف هستند ، و جالب اینجاست که اکثر مردم دنیا در زندگی گلایه دارن که چرا ما به خواسته هامون نمی رسیم.

خیلی ساده است ، شما در زندگیتون هدف ندارید ، هدف مشخص مثل یک ذره بین می مونه که نور خورشید رو در یک نقطه معطوف می کنه و اون رو هدایت و متمرکز می کنه.
هدف ، همه ی مقدورات ما ، همه ی تلاشهای ما و همه ی امکانات ما رو به یک سمت هدایت می کنه ، کسی که هدف نداره این نیرو ها و امکاناتش در جهت های مختلف پخش میشن ، پس به نتیجه هم نمیرسه.

هدفه که باعث میشه من و شما همیشه در حال حرکت باشیم ، هدفه که مثل نقشه ی یک گنج ما رو هدایت می کنه تا قدم به قدم به اون چیزی که می خواهیم برسیم ، آدم ها به اندازه ی هدفهاشون ثروتمند هستند.
ثروت فقط منظور پول نیست ، همه ی داشته ما ثروته ، هر چه هدف بیشتر ، دارایی های زندگی هم بیشتر.

چرا؟
دوستان عزیز !

هدف یه سری ویژگی هایی داره ، ویژگی بارزش اینه که به محض اینکه هدف اعلام میشه ، بلافاصله ذهن برای دستیابی به اون هدف وارد عمل میشه ، هدف اونقدر دقیق و مشخصه که تا میگی ذهن درگیره !



یه هدف بخونم از دوستان ، هدف اول نزدیکی به خدا ! دوم رسیدن به مرتبه ای که بشود شاد زندگی کرد !

آخه ذهن بیچاره چجوری درگیر بشه ؟ نمیشه ! هاله های انرژی ما چجوری برن چیزی رو برای ما پیدا کنن ؟

دوستان برای همینه میگیم اکثر قریب به اتفاق مردم هدف ندارن ، چون ذهنشون درگیر نمیشه.
هدف باید تکلیف ذهن رو مشخص کنه ، هدفش رانندگیه ! خب چی ؟ رانندگی چی ؟ صاحب ماشین میخوای بشی ؟ گواهینامه میخوای بگیری ؟ بابا چرا انقد ذهن رو با این هدفهایی که هدف نیست مشغول می کنیم؟

دوستان عزیز ! ما بلد نیستیم هدف انتخاب کنیم ، به امید خدا در جلسه ی بعد در مورد اینکه چجوری هدف انتخاب کنیم و پیش بریم صحبت می کنیم.

خب ، گفتیم هدف باید ریز باشه و سریع ذهن ما رو درگیر کنه ، گفتیم سلامتی و ازدواج هدف نیست ، اگه هدف نیست پس چیه ؟ الان میگیم.

ما در زندگی باید سه چیز داشته باشیم :

مقصد
ارزش
هدف

خب حالا اینا چیه ؟
مقصد : مقصد رسالت من و شماست در زندگی ، دلیل حضور من و شما در زندگی ، قانون دارما یادتونه ؟ ما همگی انسانهای منحصر به فردی هستیم با توانایی های منحصر به فرد ، با ماموریت های منحصر به فرد.
مقصدت چیه ؟ برای چی اومدی ؟

مقصد یعنی ما از روزی که به دنیا اومدیم تا روزی که قراره از دنیا بریم بناست دنبال چه چیزی بگردیم ؟

مقصد نمی تواند مادی باشد ، چون قصد حضور ما در زندگی است ، من نشنیدم یکی دم مرگ ، گفته باشه ای کاش دو تا بنز الگانس می خریدم ، ای کاش تو فلان خونه زندگی می کردم ...
ولی شنیدیم دم مرگ بگن ، هوای بچه ها رو داشته باشید ، مراقب همسرم باشید ، به فلانی کمک کنید ها ! این مقصده چون معنوی هستش.
مقصد مثل چی ؟ خوشبختی ، موفقیت ، سعادت ، کمال ، رشد ، تعالی ، تکامل ، پیشرفت ، اینا همه مقصده.

برای چی زندگی می کنی ؟ میخوام به تکامل برسم ، شما چی ؟ میخوام خوشبخت بشم ، شما ؟ میخوام پیشرفت کنم.
خب حالا مقصد رو باید تبدیل به ارزش کنیم .

ارزش ابعاد و جنبه های مختلف مقصد است ، ارزش ، بیانگر زمینه های مختلف مقصد است ، اگر ما مقصد رو خرد بکنیم ، جهت بهش بدیم میرسیم به ارزش.

دوست عزیز !
مگه نمی خوای پیشرفت کنی ؟ خب در چه زمینه ای ؟ تو کدوم مسیر میخوای به تکامل برسی ؟ میخوای موفق بشی ؟ در چه جهتی ؟ چجوری ؟ تو چه زمینه ای ؟
ما اگر به اینجا برسیم تازه تونستیم ارزش هامون رو از دل مقصدمون بکشیم بیرون ، اینا هیچ کدوم هدف نیست ، من میخوام پیشرفت کنم در درس.
خب.

مقصد : پیشرفت
ارزش : پیشرفت در درس

ارزش زمینه های مقصد را برای ما باز می کند ، ارزش گویای جنبه های گوناگون مقصد است.
من میخوام رشد کنم ، رشد مقصده ، در چه زمینه ای ؟ اقتصادی ؟ معنوی ؟ ورزشی ؟

وقتی زمینه رو مشخص کردیم ، تازه رسیدیم به ارزش.

حالا فهمیدید چرا ما به چیزایی که میخوایم نمی رسیم ؟ چون ارزش ها رو با هدف اشتباه گرفتیم.
ارزش به هیچ وجه دست یافتنی نیست ، اغلب اون کسانی که میگن هدف من رشد معنوی است به هیچ جا نمی رسن ، اکثر کسانی که میگن هدفم ادامه ی تحصیله درس نمی خونن ، چون اینا ارزشه.

کسی که ارزش رو با هدف اشتباه می کند مثل کسیه که میره برای خرید بلیط ، میگه :

ببخشید یه بلیط میخوام !
خب حالا تا شب بشین بگو من بلیط میخوام آیا بلیطی به شما میدن ؟
نه ! درسته اون کسی که پشت گیشه نشسته وظیفه اش اینه که برای شما بلیط صادر کنه ، ولی هاج و واج به شما نگاه می کنه !
کجا میخوای بری ؟ با چه هواپیمایی میخوای بری ؟ چه ساعتی میخوای حرکت کنی ؟

خب تو اینا رو نگفتی چطور میخوای بلیط صادر بشه واست ؟

دوست من ! بلیط موفقیت برای کسی صادر میشه که اعلام هاش دقیق تر باشه ، هر چه اعلام شما دقیق تر ، رسیدن به موفقیت زودتر و راحت تر.

در ارزش هیچ چیزی دقیق نیست ، پس کسی که ارزش ها رو به عنوان هدف در نظر میگیره ، اصلا بلیط موفقیت برای او صادر نمیشه.
بسیاری از کتاب های موفقیت که در ایران و سایر کشورهای دنیا چاپ میشه ، اکثر قریب به اتفاق کلاسهای موفقیتی که در کشور تشکیل میشه ، نویسنده هاش و روانشناس های اونها هنوز فرق ارزش و هدف رو نمی دونن.

دوستان هم این کتابا رو میخونن این کلاسا رو میرن بعد میگن بابا اینا همش الکیه !
مشخصه به جایی نمیرسی ، چون یه سری ارزش رو به جای هدف برات گفتن ، دوست عزیزی که پولدار شدن هدفته ، اولین پول خردی که دستت برسه ذهنت میگه خب حالا پولداری دیگه !
اگر هدفت ادامه تحصیل باشه ، روزی یه لغت بخونی ، 40 سال درست 4 سالت طول بکشه ، ذهنت میگه دارم ادامه تحصیل میدم !
ذهن ما رو فریب میده اگر بخوایم ارزش هامون رو به جای هدف جا بزنیم.

دوست عزیز چجوری میخوای رشد معنوی کنی ؟ با نماز اول وقت ، خب این شد هدف.
بلافاصله ذهنت درگیر میشه ، تا اذان میگن ذهنت درگیر میشه ، میگه : بدو بدو تو دفت نماز اول وقته.

من میخوام پیشرفت علمی کنم ، ذهن من باید چیکار کنه ؟ خب من میخوام لیسانس گرافیک بگیرم ، این میشه هدف.
تو خیابون داری راه میری ، یک دفعه چشمت میخوره به یه تابلو : " برگزاری کلاسهای گرافیک " سریع ذهنت میگه برو ببین چیه .

وقتی لیسانس گرافیک رو به عنوان هدف انتخاب کردی ، ذهنت بلافاصله درگیر میشه و بهت کمک می کنه به هدفت نزدیک و نزدیک تر بشی.
ولی اگر هدفت ادامه تحصیل باشه ، کدوم آموزشگاه توجهت رو جلب می کنه ؟ ذهنت به کدوم تیزر تلوزیونی عکس العمل نشون میده ؟ هیچی !

در هدف ذهن باید تکلیفش رو بدونه تا ذهن تکلیفش رو بدونه.


من هدفم جهانگرد شدنه ، خب ذهن من کجا بره ؟ کدوم سفارتخونه ؟ کدوم آژانس ؟ کدوم سایت ؟
واسه اینکه جهانگرد شدن ارزشه !
5 سال بعد هم جهانگرد نمیشم.

دوست عزیزی که میخوای جهانگرد بشی ، این ارزشه ، حالا بگو اولین کشوری که میخوای بری کدوم کشوره ؟
میگه هند !
خب حالا هدف شد سفر به هند ، حالا ذهن من تکلیف خودش رو میدونه ، برو هند و برگرد ، هدف بعدی میشه کانادا برو برگرد ، هدف بعدی ، هدف بعدی ... 5 تا سفر که بری میشی جهانگرد.
وقتی هدفت شد سفر به هند ، تو خیابون ، نمایندگی سفارت هند رو از کنارش رد میشی ، ذهنت میگه برو تو سوال کن ویزای هند چجوریه ، روزنامه رو داری ورق میزنی ، میبینی زده تور سفر به هند ، تلفن رو برمی داری تماس می گیری شرایط رو می پرسی.

تو خیابون داری راه میری یه هندی رو می بینی ، سریع میری می چسبی بهش ، ازش راهنمایی میخوای.
همش فیلم هندی می بینی به خانواده میگی ، اینجا اونجاییه که میخوام برم هاااااا.