سخنان ائمه(علیهم‌السلام) بهترین منبع کتاب سبک زندگی است
حجت‌الاسلام عالی در پاسخ به ادعای کسانی که معتقدند دین نمی‌تواند سبک زندگی جامعی برای آدم‌ها ارائه دهد و باید طبق تدابیر عقلی سبک زندگی آدم‌ها مشخص شود، می‌گوید: «این انتقاد‌ات نوعی بازی با کلمات است. اینکه بشر از خدا، دین و انبیا مستقل شود و ارتباط خود را با ابدیت و آنچه او را به سعادت می‌رساند قطع کند و آن را به عقل بسپارد امکان‌پذیر نیست چراکه عقل به هیچ‌وجه توانایی این را ندارد که فرد را به سعادت و تکامل برساند».
این کار‌شناس دینی با تاکید بر اینکه صحبت‌های پیامبر(ص) و ائمه(علیهم‌السلام) برای زمان خودشان نبوده، می‌گوید: «بسیاری از موضوعاتی که ائمه معصوم در موضوعات مختلف علمی، دینی، روانشناسی و... مطرح کرده‌اند و در قرآن نیز از آنها یاد شده دانشمندان پس از سال‌ها تحقیق و پژوهش به‌مرور صحت آنها را اثبات کرده‌اند و به حقانیت آنها پی برده‌اند.
روایت است که امام جعفر صادق(ع) بیش از ۴ هزار شاگرد تربیت کرده که هر‌کدام آنها در زمینه علمی سرآمد بودند. می‌توان هشام بن حکم را نام برد که ۲۹ اثر از سخنان گوهربار امام صادق(ع) در زمینه مباحث کلامی، فلسفی و حکمی را به‌رشته تحریر درآورده یا جابر بن حیان کسی بود که دقیق‌ترین علوم تجربی، ریاضی، نجوم و... را از محضر امام صادق(ع) کسب کرد و به‌صورت کتاب درآورد و هم‌اکنون این آثار در کتابخانه‌های اروپا موجود است یا از جمله کتاب‌های مغز متفکر جهان شیعه امام جعفر صادق(ع) را می‌توان نام برد که توسط مرکز مطالعات اسلامی استراسبورگ منتشر شده. به‌گفته حجت‌الاسلام عالی از جمله سرفصل‌های این کتاب «تئوری نور از منظر امام صادق» یا «زمان از منظر امام صادق» را می‌توان نام برد.
اشتباه کردید از دیوار مردم بالا رفتید!
کار‌شناس برنامه «سمت خدا» امر به‌معروف و نهی از منکر را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سبک زندگی دینی می‌داند و معتقد است کسانی که می‌خواهند امر به‌معروف و نهی از منکر بکنند، باید معروف و منکر را بشناسند؛ «انسان باید بداند این کاری که شخص دارد انجام می‌دهد گناه است. گاهی طرف دارد کاری را انجام می‌دهد که گناه نیست ولی شما خیال می‌کنید گناه است.
مثلا طرف کاری را طبق فتوای مرجع خودش انجام می‌دهد و شما خیال می‌کنید گناه است یا کار دو‌پهلویی انجام می‌دهد که هم می‌تواند گناه باشد و هم می‌تواند نباشد. مثلا خانم یا آقایی با هم راه می‌روند و دلیلی ندارد شما تجسس کنید که اینها زن و شوهرند یا خیر. وقتی شما در ظاهر هیچ قرینه یا نشانه بدی نمی‌بینید آن را بر وجه خوب ببینید. در‌واقع ما نباید منکر‌تراشی کنیم بلکه باید منکری رخ دهد تا ما در مقابل آن بایستیم.
شاید یک چیزی منکر باشد ولی منکر آن در حدی است که باید به همان اندازه با آن برخورد شود. به‌عبارت دیگر نباید با نهی از منکر با شدت بیشتر از خودش برخورد کنیم تا منکر بزرگ‌تری از آن در بیاید. در زمان آیت‌الله نجفی اصفهانی عده‌ای نفس‌زنان پیش ایشان آمدند و گفتند در چند خانه آن طرف‌تر عروسی بود که در آن بزن و بکوب بود.
ما از روی پشت بام به آن مجلس رفتیم و عده‌ای را زدیم و دف آنها را شکستیم و به عروس سیلی زدیم. آقا گفتند اشتباه کردید. شما به بهانه نهی از منکر چند منکر بزرگ‌تر انجام داده‌اید. شما از دیوار مردم بالا رفته‌اید و با آنها درگیر شده‌اید. با چه مجوزی این کار‌ها را کرده‌اید؟
ما باید شیوه امر به‌معروف و نهی از منکر را بدانیم. چیزی که مهم است این است که معروف انجام شود و منکر ترک شود ولی شیوه آن به‌عهده ما گذاشته شده که به تناسب موقعیت‌ها و شرایط آن را انجام دهیم. ممکن است یک منکر با یک تذکر آرام حل شود. شما حق ندارید از این مرحله فرا‌تر بروید یا تند‌تر صحبت کنید.
مهم ترک منکر است. ممکن است شما با یک تذکر مهربانانه موجب ترک آن منکر شوید. گاهی ممکن است با سکوت یا اخم یا مهربانی این کار انجام شود. روایت است اگر بچه‌ای کاهل نماز است زیاد به او نگویید. چون ممکن است او لجباز‌تر شود. با او قهر کنید ولی قهرتان طول نکشد و با او سرسنگین باشید. نباید قهر کردن طول بکشد چراکه اثر تنبیهی خودش را از دست می‌دهد».
