خداوند به خانوادشون صبر عنایت کنه.
همه میشناسیمشون چقدر زحمت کش و چقدر مسئولیت پذیر بودند.
با پدر ما نیز بسیار رفیق بود. زمانی که رئیس آموزش و پرورش بودند گاهی پدرم به دیدن ایشان میرفت.در اتاق شخصیشون از پدرم پذیرایی میکرد. برای مراسم ها نیز گهگاه به منزل ما تشریف میاوردند....
حتی سخنرانیهای ایشان در هیئت ها هم یادمه...
گاهی آقای علیمی ازشون دعوت میکرد برای سخنرانی در بین بچه هیئتیها....
چقدر آرام و متین و دلنشین صحبت میکرد
یادشان گرامی و با اهل بیت عصمت علیهم السلام محشور شوند انشاالله.
و نهایتا اینکه جای ما پیش آنها خالی...
