تبیان، دستیار زندگی

قابل توجه پدر و مادرهایی که همیشه از گم شدن کودک شان وحشت دارند
گم‌شدن کودک در یک بازار شلوغ یا در یک اتوبوس و حتی در یک مکان زیارتی، موقعیتی است که ترس را در دل بسیاری از والدین می‌اندازد؛ ترسی که باعث می‌شود بعضی از آنها، کودکشان را کمتر همراه خود بیرون از منزل ببرند که باعث می‌شود کودک فرصت زندگی در این محیط‌ها را از دست بدهد و اگر بنا بر ضرورتی در این موقعیت‌ها قرار گیرد گم شود. در این مطلب به شما می‌گوییم که چگونه به کودک تان آموزش دهید تا در محیط‌های عمومی ‌گم نشود و اگر در چنین موقعیتی قرار گرفت چه کار کند.

1. بازی تعقیب و گریز کودک را جدی بگیرید

کودکان اغلب به آسانی با چیزهای دور و برشان حواسشان پرت می‌شود و ممکن است حین تماشای چیزهایی که چشمشان را گرفته، از شما دور شوند. فرزندان شمادر سن کودکی بیشتر مستقل می‌شوند و ممکن است قدم به جاهایی بگذارند که دیگران کمتر می‌روند. آنها ممکن است از اینکه ببینند با چقدر دورشدن، بقیه واکنش نشان می‌دهند، خوششان بیاید. برای نوپایان این کار نوعی بازی تعقیب و گریز است، دور می‌شوند چون می‌دانند کسی آنها را تعقیب خواهد کرد. حین راه رفتن کودکان با افراد بزرگسال اگر کودک نادیده گرفته شود انگیزه ای برای نزدیک ماندن ندارد و احتمالا در جست‌وجوی چیزهای که جالب‌ترند، از والدین شان دور می‌شوند.

2. از گم‌شدن کودک نترسید، او را با خودتان به بازار ببرید

گاهی والدین به این علت که کودکشان ممکن است گم شود او را با خود بیرون نمی‌برند. اگر کودکان فرصت آموختن چگونه نزدیک ماندن را نداشته باشند، احتمالا در موقعیت‌های خاص گم خواهند شد.

3. از وسایل محدودکننده استفاده نکنید

برخی والدین برای پیشگیری از دورشدن فرزندشان از دسته‌ها و وسایل محدودکننده حرکت کودک استفاده می‌کنند. گرچه این کار کمک‌کننده است اما نزدیک والدین ماندن را به کودک نمی‌آموزد. فراموش نکنید که این آموزش در کنار والدین ماندن است که واقعا از گم شدن آنها پیشگیری می‌کند. در صورت استفاده از این وسایل محدودکننده، مشکل نه‌تنها حل نمی‌شود بلکه ممکن است کودک دوباره گم شود.

4. فرصتی برای آموزش کودکتان در نظر بگیرید

برخی گردش‌های کوتاه را با همراهی کودکان در نظر بگیرید. برای پیشگیری از گم‌شدن بیرون رفتن با کودک را متوقف نکنید و تا حد ممکن برای آموزش «نزدیک ماندن» فرصت بیشتری به او بدهید. با یک قدم زدن 5 دقیقه‌ای شروع کنید. اولین گردش کوتاهتان باید همراه با آموزش در مکان‌های امنی مثل یک خیابان آرام یا یک پارک باشد. برنامه‌های بعدی به‌تدریج طولانی‌تر شده و تا حدود 10 دقیقه افزایش می‌یابد. زمانی کودکتان را برای آموزش بیرون ببرید که از آن لذت ببرد نه در زمان‌های معمول غذا خوردن یا خواب یا مواقعی که احتمالا خسته یا گرسنه است.

5. رفتارهای مطلوب را تشویق کنید

در ابتدا کودکتان را به‌خاطر اینکه نزدیک شما مانده تشویق کنید. این کار را قبل از آنکه فرصتی برای دورشدن بیابد انجام دهید. وقتی با کودکتان راه می‌روید با او صحبت کنید. به گل‌ها، درختان، پرنده‌ها یا هرچیز جالبی اشاره کنید.

6. کودکتان را برای بیرون رفتن آماده کنید

اینکه کجا می‌روید و آنچه را که می‌خواهید او انجام دهد برایش توضیح دهید: «می‌ریم بیرون که نون بخریم! یادت باشه با هم راه می‌ریم و نزدیک نزدیک مامان بمونی. تو باید هر چه مامان می‌گه گوش کنی!»

7. اگر کودک شروع به دور شدن از شما کرد، چه بکنید و چه بگویید؟

اگر کودکتان شروع به دورشدن کرد کاری را که باید انجام دهد به او بگویید: «همان‌جا وایسا. تو خیلی دور شدی! لطفا برگرد اینجا!» اگر کودک کنار شما برگشت، او را برای انجام آنچه که از او خواسته شده تشویق کنید: «آفرین پسر خوب که وقتی من ازت خواستم، برگشتی پیشم!» اگر کودک کنارتان برگشت یا دوباره دور شد سریع او را برگردانید. یک قانون ثابت بگذارید: «نه تو کنار بابا نموندی حالا تا 20 قدم بعد باید دستم را بگیری!» به اعتراض ها توجهی نکنید و درمورد این موضوع با او بحث نکنید. تا 10 قدم دست کودک را محکم بگیرید و سپس برای 10 قدم بعدی کمی ‌دستتان را شل کنید. دست کودک را رها کنید و به او اجازه دهید مستقل شود. این راهکار را طی هر گردش یک بار انجام دهید.
منبع: هفته نامه سلامت
www.rasekhoon.net