تبیان، دستیار زندگی

روایات متعددی در عظمت روز غدیر و اعمالی که شایسته است در آن انجام شود، وجود دارد که به عنوان نمونه به دو مورد اشاره می گردد:
1-. امام صادق علیه السلام این روز را بزرگترین عید برای مسلمانان معرفی کردند.[24]
2-. حضرت رضا علیه السلام فرمود:
«هنگامى که روز قیامت برپا شود، چهار روز را زینت می دهند، همان طور که عروس را آرایش میکنند»
گفته شد: این چهار روز کدام ایام هستند؟
فرمود:
« روز عید قربان، روز فطر، روز جمعه، و روز غدیر اما روز غدیر در بین اضحى و فطر و روز جمعه مانند ماه در بین ستارگان است، و آن روزیست که ابراهیم علیه السلام از آتش نجات پیدا کرد و براى شکرگزارى آن روز را روزه گرفت»
روز عید غدیر همان روزیست که خداوند دین را کامل گردانید و حضرت رسول (صلى اللَّه علیه و آله) على (علیه السلام) را بعنوان خلافت و حکومت براى مردم برگزید، و فضیلت و وصایت او را آشکار کرد، و آن روز را روزه مى گرفت.
روز غدیر را روز کمال می گویند، و روزى که شیاطین رانده می شوند، روزى که در آن اعمال شیعیان و دوستان آل محمد پذیرفته میگردد، و آن روزى است که در آن خداوند اعمال مخالفین را رد می کند و آن ها را ناچیز می شمارد.
روز عید غدیر روزى است که جبرئیل (علیه السلام) کرسى مخصوصى را که خداوند کرامت کرده در مقابل بیت المعمور قرار می دهد و بالاى آن می رود، و فرشتگان پیرامون وى را فرا می گیرند و بر محمد درود و تهنیت می فرستند و براى شیعیان على و اولاد او (علیهم السلام) و دوستان آنها استغفار می کنند...[25]

اعمال روز غدیر

پی نوشت ها :

[1] امینی، عبد الحسین؛ الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب ، قم، مرکز الغدیرللدراسات الاسلامیه، چ اول، 1416ق، ج 1، ص 41-144.
[2] ترجمه المراقبات، تالیف: آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ترجمه: علیرضا خسروی، بی جا، انتشارات مومنین، بی تا، چ پنجم، ص 466.
[3] شوشتری، قاضی نورالله؛ احقاق الحق و ازهاق الباطل، قم، مکتبه آیت الله المرعشی، چ اول، 1409ق ج2، ص423.
[4] طبرسی، احمد ابن علی؛ الاحتجاج علی اهل اللجاج، قم، نشر مرتضی، ، 1403ق، چ اول، ج1، ص136.
[5] امینی، عبدالحسین؛ پیشین، ج 1، ص 397.
[6] سوره حجر/ آیه 11.
[7] سوره قمر/ آیه 2.
[8] ساعدی، محمد باقر؛ فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت، بی جا، انتشارات فیروزآبادی، چ اول، 1374 ش، ج 3، ص352.
[9] اشاره به حادثه کربلا.
[10] امینی، عبد الحسین؛ پیشین، ج 1، ص313-327.
[11] مائده/ آیه 67.
[12] موسوى همدانى، سید محمدباقر؛ ترجمه تفسیر المیزان، قم، دفتر انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چ 5، 1374، صص 70-71.
[13] آل عمران/20، مائده/92، مائده99، رعد/40، نحل/35، نحل/82، نور/54، عنکبوت/18، یس/17، شوری/48، تغابن/ 12.

[14] موسوی همدانی، سید محمد باقر؛ پیشین، ج 6، ص 72.
[15] طبرسی، فضل ابن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چ سوم، ج3، 1372، ص 344.
[16] طوسی، محمد حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربى ، بی تا، ج 3، ص 588.
[17] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چ اول، 1374، ج5، ص21.
[18] بابایی، احمد علی؛ برگزیده تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1382، ج1، ص 538.
[19] مائده/ آیه 3.
[20] موسوی همدانی، سید محمد باقر؛ پیشین، ج 5، ص 1384.
[21] همان،ص 1385.
[22] همان،صص 288-292.
[23] اخوان حکیمی، احمد آرام؛ الحیاة، مترجم احمد آرام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1380ش، ج2، ص287 .
[24] شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه ابراهیم محدث بندر بیگی، قم، اخلاق،1380، ص 165.
[25] عطاردی، عزیزالله؛ اخبار و آثار امام رضا علیه السلام، تهران، انتشارات کتابخانه صدر ، 1379ش، چ اول، ج 1، ص566.
[26] قمی، شیخ عباس؛ مفاتیح الجنان، مترجم مرتضی احمدیان، قم، نشر روح، 1379، ص 516- 525.منبع: پژوهشکده باقرالعلوم