رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

مَرَرتُ لیلةَ اُسرِیَ بیعلى قَومٍ یَخمِشُونَ وُجوهَهُم بأظفارِهمِ ، فقلتُ : یا جَبرَئیلُ ، مَن هؤلاءِ ؟ فقالَ : هؤلاءِ الذینَ یَغتابُونَ الناسَ ویَقَعُونَ فی أعراضِهِم .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

در شب معراج ، مردمى را دیدم كه چهره‏هاى خود را با ناخنهایشان مى‏خراشند . پرسیدم : اى جبرئیل ، اینها كیستند ؟ گفت : اینها كسانى هستند كه از مردم غیبت مى‏كنند و آبرویشان را مى‏برند .

عنه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

الغِیبَةُ أشَدُّ مِن الزِّنا ، قیلَ :وكیفَ ؟ قالَ : الرجلُ یَزنی ثُمّ یَتوبُ فَیَتُوبُ اللّه‏ُ علَیهِ ، وإنّ صاحِبَ الغِیبةِ لایُغفَرُ لَهُ حتّى یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:

غیبت‏كردن بدتر از زناست. عرض شد: چگونه؟ فرمود : مرد زنا مى‏كند و سپس توبه مى‏نماید و خدا توبه‏اش را مى‏پذیرد . امّا غیبت كننده آمرزیده نمى‏شود ، تا زمانى كه غیبت شونده او را ببخشد .

امیر المؤمنین علیٌّ علیه‏السلام :

الغِیبَةُ جُهدُ العاجِزِ .

امام على علیه‏السلام :

غیبت كردن ، كار شخص ناتوان است .

الإمامُ الحسینُ علیه‏السلام لِرجُلٍ اغتابَ عِندَهُ رجُلاً :

یا هذا ، كُفَّ عنِ الغِیبةِ ؛ فإنّها إدامُ‏كِلابِ النارِ .

امام حسین علیه‏السلام

- به مردى كه در حضور ایشان از مردى غیبت كرد- : اى مرد ! دست از غیبت بردار ؛ زیرا غیبت نواله سگهاى دوزخ است .

قالَ رَجُلٌ لعلیِّ بنِ الحسینِ علیهماالسلام : إنَّ فُلانا یَنسُبُكَ إلى أ نّكَ ضالٌّ مُبتدِعٌ ! فقالَ لَهُ علیُّ بنُ الحسینِ علیهماالسلام : مارَعَیتَ حقَّ مُجالَسَةِ الرجُلِ حیثُ نَقَلتَ إلَینا حَدیثَهُ ، ولا أدَّیتَ حَقِّی حیثُ أبلَغتَنی عن أخی ما لَستُ أعلَمُهُ ! ... إیّاكَ والغِیبَةَ فإنّها إدامُ كِلابِ النارِ ، وَاعلَمْ أنّ مَن أكثَرَ مِن ذِكرِ عُیوبِ الناسِ شَهِدَ علَیهِ الإكثارُ أ نّهُ إنّما یَطلُبُها بقَدرِ ما فیهِ .

امام صادق علیه‏السلام :

مـردى بـه على بن حسین علیهماالسلام عرض كرد : فلانى به شما نسبت مى‏دهد كه گمراه و بدعتگذار هستى . على بن الحسین به او فرمود : حقّ همنشینى با آن مرد را پاس نداشتى ؛ زیرا سخن او را به ما منتقل كردى . حقّ مرا نیز به جا نیاوردى زیرا از برادرم چیزى به من رساندى كه من آن را نمى‏دانستم ! ... از غیبت بپرهیز ، كه آن خورش سگهاى دوزخ است و بدان كسى كه از مردم زیاد عیبگویى كند ، این عیبگویى زیاد بر این نكته گواهى دهد كه او این عیبها را به همان اندازه‏اى كه در خودش هست ، مى‏جوید (عیبگویى او از مردم نشان مى‏دهد كه آن عیبها در خود او نیز هست) .

الإمامُ الصّادقُ علیه‏السلام :

لا تَغتَبْ فتُغتَبُ ، ولا تَحفِرْ لِأخِیكَ حُفرَةً فَتَقَعَ فیها ؛ فإنَّكَ كما تَدینُ تُدانُ .

امام صادق علیه‏السلام :

غیبت نكُن ، كه از تو غیبت مى‏شود . و براى برادرت چاه مكَن كه خود در آن مى‏افتى ؛ زیرا با هر دست بدهى ، با همان دست پس مى‏گیرى .

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

الغِیبَةُ أسرَعُ فی دِینِ الرجُلِ المُسلمِ مِن الآكِلَةِ فی جَوفِهِ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

غیبت كردن در (نابودى) دین آدمى ، زودتر كارگر افتد تا بیمارى خوره در اندرون او .

عنه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

مَنِ اغتابَ مُسلِما أو مُسلمَةً لم یَقبَلِ اللّه‏ُ صَلاتَهُ ولاصیامَهُ أربَعینَ یَوما ولَیلةً ، إلاّ أن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

هر كس از مرد یــا زن مسلمانى غیبت كند ، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذیرد مگر این كه غیبت شونده او را ببخشد .

عنه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

یُؤتى بأحَدٍ یَومَ القِیامَةِ یُوقَفُ بینَ یَدَیِ اللّه ویُدفَعُ إلَیهِ كتابُهُ فلا یَرى حَسَناتِهِ ، فیقولُ : إلهی ، لیسَ هذا كتابِی ! فإنّی لا أرى فیها طاعَتی ؟! فیقالُ لَهُ : إنّ رَبَّكَ لایَضِلُّ ولایَنسى ، ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغتِیابِ الناسِ ، ثُمّ یُؤتى بآخَرَ ویُدفَعُ إلَیهِ كتابُهُ فَیَرى فیهِ طاعاتٍ كثیرَةً ، فیقولُ : إلهی ، ما هذا كتابِی ! فإنّی ما عَمِلتُ هذهِ الطَّاعاتِ ! فیقالُ : لأنَّ فلانا اغتابَكَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ إلَیكَ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

روز قـیامـت فــردى را مى‏آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى‏دارند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند ، امّا حسنات خود را در آن نمى‏بیند . عرض مى‏كند : الهى ! این كارنامه من نیست ! زیرا من در آن طاعات خود را نمى‏بینم ! به او گفته مى‏شود : پروردگار تو نه خطا مى‏كند و نه فراموش . عمل تو به سبب غیبت كردن از مردم بر باد رفت . سپس مرد دیگرى را مى‏آورند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند . در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى‏كند . عرض مى‏كند : الهى ! این كارنامه من نیست ! زیرا من این طاعات را به جا نیاورده‏ام ! گفته مى‏شود : فلانى از تو غیبت كرد و من حسنات او را به تو دادم .

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

أربَعةٌ لَیست غِیبَتُهُم غِیبَةً : الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ ، والإمامُ الكَذّابُ إن أحسَنتَ لم یَشكُرْ وإن أسَأتَ لم یَغفِرْ ، والمُتَفَكِّهونَ بالاُمَّهاتِ ، والخارِجُ عنِ الجَماعةِ الطاعِنُ على اُمَّتِی الشاهِرُ علَیها بسَیفِهِ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

چـهار كسند كـه غیبت كردن از آنها غـیبت نیست : فاسقى كه فسق خودرا آشكارمى‏سازد ، پیشواى دروغگویى كه اگر خوبى كنى ، سپاسگزارى نمى‏كند و اگر بدى كنى ، نمى‏بخشد ، كسانى كه از سر خنده و شوخى فحش مادر مى‏دهند و كسى كه از جماعت مسلمانان كناره گیرد و بر امّت من عیب گیرد و به روى آنها شمشیر كشد .