مرحوم حضرت آیت الله بهجت (ره) از جمله عالمانی بود كه بیشتر جلوه‌های اخلاقی‌اش ظهور و بروز پیدا كرد.
نقش هدایت‌های این عالم ربانی بصیر در بزنگاه‌های كشور، موضوعی است كه در حاله شخیصت اخلاقی و عرفان این استاد اخلاق مغفول مانده است. سخنان اخلاقی- سیاسی مرحوم آیت الله بهجت كه پس از اعتراضات طلاب به برگزاری کنفرانس برلین در قم ایراد شد، نشانگر بصیرت آن عالم ربانی است.
آیت الله بهجت در این سخنان با بیان این پرسش كه "چه باید كرد"، پاسخ‌های راه‌گشا و كلیدی به آن را بیان می‌كند. این استاد اخلاق تاكید می‌كند: " آیا می شود ما با خدا نباشیم، خدا یار ما باشد در هر جزئی و کلی، در امور داخله و در امور خارجیه؛ پس هیچ چاره ای از بلیّات دنیویه و اخرویه، داخلیه و خارجیه نیست مگر خدائی بودن و با خدا بودن و با خداییها معیت داشتن و تبعیت داشتن"
وی می‌افزاید: "دست گدایی به یک عده وحوش، حیوانات، درنده ها، دراز می کنیم، میل داریم به ما قرض بدهند؟"
آیت الله بهجت تصریح می‌كند: "بالاخره باید به همدیگر معرفی بکنیم [که] فلانی رفیق است، فلانی بالفعل رفیق است اما تا کی، معلوم نیست. بالاخره همین معرفی کردن به طوری که دیگر فردا کسی نگوید اینکه نه یک اشاعاتی بود اما حقیقت نداشت، نتوانستیم پیدا بکنیم. بابا، از دوستان شما به شما مواصلت می کنند. نه از دشمنهای شما."
علاج ما ، اصلاح نفس است
بسم الله الرحمن الرحیم
چه باید بکنیم در ابتلائات داخلیه و خارجیه؟ چه باید بکنیم؟ چه کار کردیم که به این چیزها مبتلا می‌شویم؟ فکر این را باید بکنیم، آخر ما چکار کردیم که بی سرپرست ماندیم؟
اشکال در این است که خودمان را اصلاح نمی کنیم و نکردیم و نخواهیم کرد، حاضر نیستم خودمان را اصلاح کنیم. اگر ما خودمان را اصلاح می کردیم، به این بلاها مبتلا نمی شدیم.
حضرت نبی اکرم (ص) فرمود:
« ألا اخبرکم بدائکم و دوائکم، داؤکم الذنوب ودواؤکم الاستغفار »
ما می خواهیم هر چه دلمان می خواهد بکنیم، اما دیگران حق ندارند، به ما اسائه ای بکنند؛ ما خودمان، به نزدیکانمان، دوستانمان، هر چه بکنیم، بکنیم، اما دیگران، دشمنان، حق ندارند به ما اسائه ای بکنند.
