تبیان، دستیار زندگی

http://www.emtedadforums.com/showthread.php?tid=20

با شهدا بعد از عملیات
بعد از عملیات و عادی شدن نسبی اوضاع، نوبت عقب آوردن شهدا بود که گاه به قیمت شهادت همرزم دیگری تمام می شد.وقت زیادی صرف می شد تا به بهانه خشنودی خانواده شهید و پاس داشتن حق دوستی پیکر شهید را از معرکه نبرد خارج کنند ولی بعضی وقتها زمانی که در جست وجوی اسم و آدرس، جیب هایشان را زیر و رو می کردند این عبارت را می دیدند:« دوست داشتم چون مادرم فاطمه (س) گمنام بمیرم و گمنام باشم.پس ای کسی که مرا می یابی در همین محل به خاکم بسپار» برخی مواقع نیز امکان عقب آوردن و انتقال پیکر شهدا نبود وقتی همرزمان بر بالین او حاضر می شدند با باز کردن دکمه های پیراهن و برداشتن فانوسقه یا نارنجک او را از احتمال انفجارات بعدی مصون می ساختند ولی در همین حین چشمشان به یادداشت تبریکی به این مضمون به همراه شکلات می خورد :«سلام علیکم، خواستم شیرینی شهادتم را خودم به همه داده باشم و شما نیز در این حلاوت با من شریک باشید».

بالا چه خبر؟

معراج چه خبر، كسی كه اهل حال بود وقتی از عبادت فارغ می شد بچه ها كه تا آن لحظه مراقب احوال او بودند.

می گفتند: «بالا ...»

بسم الله ریا

بفرما نمك میل كن با غذا. بیا با نمك شروع كن به خوردن طعام. كنایه از احتمال ریا شدن یا ریا كردن است. با این عمل مستحب در آداب غذا خوردن و در حقیقت نوعی تاكید غیر مستقیم بر انجام امور مستحب و ممدوح بود و روشی در امر به معروف.

برادر عبدالله

رزمنده مورد خطابی كه نامش را نمی دانستند به جای اینكه بگویند: هی! ببین! چیزه! الو! و ... هنگامیكه اسم فردی را نمی دانستند یا فراموش كرده بودند او را بنده خدا یا عبدالله صدا می زدند.

پیاز

مداح گردان، البته به مزاح، اشاره ای بود به بعضی از مداحان كه كارشان در آوردن اشك نیروها بود و برای این منظور هر راهی كه بلد بودند می رفتند و هر نغمه ای كه می توانستند كوك می كردند صرف نظر از صحت و سقم قضیه و وقت و بی وقت خواندن آن!

تیله سوت بودن

خیلی مخلص كسی بودن، مثل یك تیله سوت كوچك كه با یك فوت، ده تا پشتك وارو می زند. این عبارت را برای ابراز نهایت فروتنی و تواضع و ارادت خود نسبت به كسی می گفتند كه البته بدون جواب نمی ماند، یعنی شنونده هم با گفتن عبارتی دیگر، دست پایین تر را می گرفت.

رنگی تعریف كردن

خاطرات را با آب و تاب تمام و ذكر همه جزئیات، حالات و حركات مخصوص به خودشان نقل كردن و برای هر چه واقعی تر نشان دادن قضیه مثلا صدای سوت خمپاره و انفجار و ادای مجروح شدن بچه ها را درآوردن. كسی كه اینگونه حكایت می كرد می گفتند فیلم سینمایی تعریف می كند یا رنگی تعریف می كند.

جای دوشكا

كسی كه از كثرت عبادت و سجده های طولانی جای مهر بر پیشانی اش پینه بسته بود بچه ها به شوخی او را به یكدیگر نشان می دادند و می گفتند: «جای دوشكا را نگاه كن. فلانی آماده خلاصی از دنیا و رسیدن به فیض شهادت است.»

جتهای زمینی

تویوتاهای منطقه عملیاتی بودند:«عقاب های تیزپرواز» شاهین های سپاه، اف کروزها نیز به همین معنی هستند.

چهچه زدن

وقتی می خواستند به تیربارچی دسته بگویند شلیك كن، می گفتند: «چهچه بزن ببینیم صدایت آنقدر خوب هست كه دشمن را از حال ببرد یا نه؟

حسین جانی

وقتی یكی از رزمندگان آب می خواست و فردی از تشنگی او خبر داشت به كسی كه نزدیك ظرف آب بود می گفت: مورد، حسین جانی دارد، یعنی تشنه است.