تبیان، دستیار زندگی

خانه ی دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
اسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید
وبه انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبز از تر است
ودر آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت ابی است
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ ،سربه در می ارد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی
وترا ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا،جوجه بردارد از لانه ی نور
واز او می پرسی
خانه ی دوست کجاست؟
سهراب سپهری

همه محبتت را به پای دوستت بریز ولی همه اسرارت را در اختیار او نگذار. حضرت علی (ع)

من لایق تو نیستم آری از این به بعد...

فهمیده ام که دوست نداری از این به بعد...

باران که قید باغچه ها را نمیزند!

باران قرار بود بباری از این به بعد

تا کوچه از حضور شما مفتخر شود

باید دوباره یاس بکاری از این به بعد

یخهای قله های غرور آب میشود

در دشت های سبز تو جاری از این به بعد

چیزی نمانده است از آن روزها بجز

یک زخم چرک کرده کاری از این به بعد

باید تو هم برای خودت زندگی کنی

 جز انتظار مانده چه کاری از این به بعد

  h.m

دوست واقعی كسی است كه دستهای تو را بگیرد ولی قلب تو را لمس كند .

                    ( ماركز )

دوست خوب در مسافرت طولانی و خانه كوچك شناخته می‌شود .

              (  ضرب المثل اسپانیایی )

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نكنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

كان درد به صد هزار درمان ندهم

مولوی

ای دوست قبولم كن و جانم بستان..

.مستم كن و وز هر دو جهانم بستان

با هر چه دلم قرار گیرد بی تو

آتش به من اندر زن و آنم بستان

مولوی

دوست آن است كو معایب دوست
همچو آیینه روبرو گوید

نه كه چون شانه با هزار زبان
در قفا رفته مو به مو گوید