به نام خدا و سلام

به نام خدا و سلام

برگرد تا دیگر سر و سامان بگیرم

یک توشه از دیدار تو جانان بگیرم

از پا فتادم بس که دنبالت دویدم

دستی بکش بر سینه ام تا جان بگیرم

نامرد عشقم گر به جز دست کریمت

از غیر تو یک لقمه حتی نان بگیرم

منّا شدن اعجاز یک نیمه نگاهت

بنما نظر تا سیرت سلمان بگیرم

حمد شفایی بر دل بیمار من خوان

تا هم شفا هم رنگی از ایمان بگیرم

ای رفته سفر ز نسل خاتم، برگرد
گردیده دلم اسیر ماتم، برگرد
در کوفه سر حسین بر نیزه شده
ای بانی روضه محرم، برگرد

نکند منتظر مردن مایی ،آقا؟
منتظرهات بمیرند،میایی آقا؟

به نظر میرسد این فاصله ها کم شدنی ست
غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنی ست

دارد از جاده صدای جرسی می آید
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

منجی ما به خداوند قسم آمدنی ست
یوسف گم شده، ای اهل حرم! آمدنی ست

به نام خدا و سلام

این جمعه هم گذشت و خبر از شما نشد 

من منتظر نشستم و دردم دوا نشد

کردم دعا که یوسف زهرا ببینمت

آقا چه شد که حاجت قلبم دوا نشد

هر شب به یاد خیمه سبزت نشسته ایم 

در خواب هم خیال تو از دل جدا نشد

ما اهل روضه ایم یقین شد برای ما

بی لطف و بی دعای تو روضه به پا نشد

سالی دگر رسید و زدم ناله از درون

از چه دوباره قسمت من کربلا نشد

شاعر : عباس شاکری

من مثل تو و تو مثل من چشم به راه 
                                                                                         ما چشم به راه مردی از کوچه ی ماه
بگذار دوباره جمعه را صرف کنیم:
                                           ندبه، گریه، عهد، فرج... باز گناه!
                                                                                       محمّدحسین ملکیان

من انبوهی از این بعدازظهرهای جمعه را بیاد دارم که...
در غروب آنها در خیابان، از تنهایی گریستیم ما نه آواره بودیم، نه غریب …
اما این بعدازظهر های جمعه پایان و تمامی نداشت
می گفتند از کودکی به ما که زمان باز نمی گردد…
اما نمی دانم چرا…؟؟؟
این بعد از ظهر های جمعه باز می گشتند!

محمدصالح موحدی.

#انتظار #مهدی #حجت
در وادی كوره راه ها در به دریم
دنبال شكوه مقصدی در سفریم

تو آب به كوزه ای و ما گرد جهان...
یعنی كه تو مقصدی و ما بی خبریم!

به نام خدا و سلام

زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست‏
فلک شیدا، پریشان روزگار است

‏
دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد
غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد

همه دلــــــها پر از آه و غم و درد
همه آلاله‏ها پـــــــــــژمرده و زرد

نفس‏ها خـــسته و در دل خموشـند
فغانها بى‏ صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏
در و دیوار دارد  نقش ظــــــلمت

‏
شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت‏
همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک‏
برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

‏
شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته‏
همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

‏
زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب‏
دمى، رویى زسرور نیست یا رب

‏
به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است‏
شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است‏