زخم معده چگونه ایجاد می شود؟

زخم معده نوعی آسیب خوش خیم دستگاه گوارش است كه داشتن ر‍ژیم غذایی مناسب و دوری از استرس می تواند در پیشگیری از آن كمك كننده باشد.

به گزارش سرویس علمی، پزشكی باشگاه خبرنگاران؛ اولسر پپتیک (peptic ulcer disease) به معنی نوعی آسیب خوش خیم به مخاط و زیرمخاط دستگاه گوارش می‌باشد . معمولاً بین ترشح اسید معده و این آسیب ارتباط وجود دارد ولی امروزه عامل اصلی این زخمها را وجود و تکثیر باکتری هلیکوباکتر پیلوری می‌دانند که از راههای مختلفی از جمله آسیب به لایه محافظ مخاط معده موجب ایجاد اولسر پپتیک می‌شود، لذا درمان اصلی یک درمان آنتی بیوتیکی است.شیوع این بیماری ۶ تا ۱۵% است. بسته به محل آسیب مخاطی ما زخم معده یا دوازدهه را داریم . زخم معده اغلب همراه با زخم دوازدهه است و در مردان سیگاری، میانسال یا مسن، با گروه خونی O و پراسترس بیشتر دیده می‌شود.زخمهای معده با سرعت کمتری از زخم اثنی عشر التیام می‌یابند، بیشتر احتمال بدخیمی دارند و اغلب همراه با التهاب معده ( گاستریت ) هستند. علایم بیماری درد ناحیه فوقانی شکم (اپی گاستر) و سوزش سردل، سوء هاضمه، و وجود خون در مدفوع می‌باشد .معمولا درد مدت کوتاهی پس از مصرف غذا یا در زمان گرسنگی ایجاد می‌شود . عکس رادیوگرافی پس از بلع باریم و آندوسکوپی در تشخیص ممکن است مفید باشد .اکثر زخمها کوچک هستند (با قطر کمتر از ۲ سانتیمتر) .پراکندگی زخمهای پپتیک معده معمولاً در آنتر (ابتدای معده) است.

چرا زخم معده می گیریم؟

در گذشته های نه چندان دور تصور می شد فاکتورهای مربوط به شیوه ی زندگی مانند علاقه ی زیاد به غذاهای پُرادویه یا شغل های استرس زا، ریشه ی اغلب زخم های پپتیک هستند؛ اما امروزه پزشکان دریافتند که علت اصلی زخم های پپتیک، استرس یا رژیم غذایی نمی باشد بلکه عفونت های باکتریایی و برخی از داروها هستند که سبب زخم های پپتیکی می گردند. زخم پپتیک بیماری شایعی است که بیش از 10 درصد بالغین را در جوامع مختلف تحت تاثیر قرار داده است. خبر خوب آن که درمان موفقیت آمیز زخم پپتیکی امکان پذیر است.

 علایم:

بالا آوردن خون كه با رنگ قرمز یا سیاه مشخص می شود

حالت تهوع و استفراغ

كاهش وزن بدون دلیل

تغییر اشتها

وجود خون تیره در مدفوع و یا قیری شدن مدفوع

چه زمانی باید به پزشك مراجعه كنیم؟

زخم پپتیک، زخمی نیست که شما بتوانید به تنهایی و بدون مراجعه به پزشک آن را درمان نمایید. گرچه داروهای بلوکه کننده اسید و آنتی اسیدها، درد را تسکین می دهند، اما این بهبودی، کوتاه مدت می باشد. چنانچه علایم یا نشانه هایی از زخم مشاهده کردید، برای درمان حتما به پزشک مراجعه کنید.

علل ایجاد زخم:

اگر چه استرس و غذاهای پُرادویه در گذشته علت اصلی زخم های پپتیکی بوده اند، اما امروزه پزشکان علت اصلی اغلب زخم ها را باکتری هلیکوباکترپیلوری می دانند. هلیکوباکترپیلوری در لایه ی موکوسی زندگی می کند که بافت معده و روده ی باریک را پوشانده و محافظت می نماید. در اغلب موارد هلیکوباکترپیلوری مشکلی ایجاد نمی کند. اما گاهی اوقات، می تواند لایه موکوسی را از بین ببرد و در معده یا دئودنوم ایجاد التهاب کند و سبب زخم شود. هلیکوباکترپیلوری، عفونت رایجی در معده و روده می باشد. مطالعات انجام شده در آمریکا نشان داده است که یک نفر از هر 5 نفر فرد زیر 30 سال و نیمی از افراد بالای 60 سال به این عفونت مبتلا هستند. اگر چه هنوز دقیقا چگونگی سرایت هلیکوباکترپیلوری مشخص نیست، ممکن است از طریق تماس نزدیک، مانند بوسیدن، از فردی به فرد دیگر قابل انتقال باشد. همچنین ممکن است هلیکوباکترپیلوری از طریق غذا یا آب نیز منتقل گردد.

داروهایی كه ممكن است منجر به زخم شود:

استفاده ی مرتب از مُسکن ها: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می توانند سبب تحریک یا التهاب معده و روده ی باریک گردند. این داروها هم با نسخه و هم بدون نسخه در دسترس هستند و شامل آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، کتوپروفن و غیره می باشند. برای اجتناب از ناراحتی های گوارشی، این داروها باید به همراه وعده های غذایی صرف شوند.

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی، سنتز آنزیم تولید کننده ی پروستاگلاندین ها(سیکلواکسیژناز) را مهار می کنند. پروستاگلاندین ها ترکیباتی شبه هورمونی هستند که از معده در برابر صدمات فیزیکی و شیمیایی محافظت می نمایند. بدون این محافظ، اسید معده منجر به فرسایش بافت معده شده و سبب خونریزی و زخم می گردد.

سیگار کشیدن: نیکوتین موجود در تنباکو، مقدار و غلظت اسید معده را افزایش می دهد، بنابراین خطر ایجاد زخم را بالا می برد. سیگار کشیدن همچنین روند درمان را کند می کند.

مصرف زیاد الکل: الکل سبب فرسایش لایه موکوسی معده و افزایش تولید اسید می گردد. اما  هنوز مشخص نیست که آیا الکل به تنهایی سبب پیشرفت زخم می گردد و یا فقط علایم را بدتر می کند.

استرس: اگر چه استرس، علت زخم پپتیکی نمی باشد اما به عنوان یک فاکتور می تواند در تشدید این بیماری مشارکت کند. استرس علایم زخم پپتیکی را بدتر می کند و درمان آن را به تاخیر می اندازد

چه غذاهایی برای زخم معده ضرر دارد؟

1 ـ بدترین غذاها ترشی است به خصوص ترشی سرکه، آب غوره و میوجات زیاد ترش؛ ولی لیمو شیرین حتی برای هضم غذا هم خوب است ؛ ترشی آب غوره و سرکه, ترشی آب لیمو آب میوه زیادترش را باید شیرین کرد, بیشتر از لیمو شیرین استفاده شود, ترشی آب لیمو در غذا باشد مشکل ایجاد نمی کند ولازم است باشد چون برای دستگاه گوارش سفارش شده است، وسایر ترشی ها اگر کم وگاهی باشد بد نیست چون برای تعادل مواد های لازم دربدن ازهر مواد غذایی لازم، باید بدون زیاده روی استفاده نمود؛

2 ـ  سرخ کردنی شدید، آب جوش و کلاً غذای داغ مضر است چون باعث کم حوصله و زود عصبانی شدن، ضعف عمومی ومشکلاتی می شود

3 ـ نان خشک و کهنه, غذای مانده و لو در یخچال باشد, بسیار برای معده زیان آور و ضرر دارد.

4 ـ نخود, لوبیا و عدس خوب نیستند و باید خیلی کم و گاهی وهمراه غذایی(بجز نان کهنه...) خورده شود که جبران کننده باشند. البته به هر شکلی شده، باید عدس بیشتر مصرف شود چون مهم ترین مواد خون ساز است

5 ـ آب گوشت و کلاً مواد غذایی آبکی مانند آشها، روغن, کره و کلاً چیزهایی که جدار معده را لیز می کنند مضر است،

6 ـ  بر خلاف روغن زیتون که بهترین دارو برای زخم معده، اثنا عشر وروده ...خواهد بود روغن زیتون جدار معده وکلاً بدن را محکم وآسیب ناپذیر می سازد

7 ـ خوردن آب بین غذا بعد از غذا مضر است چون هضم غذا را مختل می کند باید قبل ویا دو ساعت بعد از غذا باشد

8 ـ ولی آب میوه و آب ماست شیرین به صورت دوغ در بین غذا یا بعد ازآن بد نیست،

9 ـ کسانی که زخم معده دارند بیش از دو غذا را نباید با هم بخورند، چند غذای جور واجور را با هم خوردن حتی برای افراد سالم مشکل آفرین و خود از عوامل پیدایش زخم معده است

10 ـ  ریزه خواری و بی نظمی در وعده های غذایی اصلاً بزرگترین عامل پیدایش و بستر سازی برای زخم معده است،

11 ـ افرادی که زخم معده دارند شبها باید هم زود غذا بخورند وهم غذای سبک و کم بخورند و بعد از غذا تا آنجا که امکان دارد راه رفته و تحرک داشته باشند,

12 ـ از خوردن تخم مرغ خود داری کنند؛ ولی چون تخم مرغ خاصیت ضد فراموشی دارد به جای آن مغز گردو، سویا وگوشت ماهی جبران کننده است وخود تخم مرغ را در هفته یکبارو با گوجه ویا ربع گوجه ویا سیب زمینی مصرف شود,

13 ـ بطور کلی موادهای غذایی مضر مانند عدس، پیاز، سبزی... که برای بدن لازم است باید همراه با دیگر غذاهایی که مفید هستند مصرف شود تا از طریق دیگر دچار مشکل نشویم مثلاً بدن ما برای خون سازی... شدیداً به آهن نیاز دارد که آهن در عدس، سبزی، وفسفر واملاء معدنی ... در میوه ... یافت می شود؛ این جاها از جاهایی است که باید ابتکار کرد و رژیم غذایی مناسب با شرایط خود را بدست آورد

14 ـ از سرسری گرفتن مسأله جداً باید دوری کرد که زخم معده ریشه و بستر همه بیماری هاست ؛

15 ـ کسی که معده سالم واشتهای خوبی دارد بیمار نمی شود چون بدن این افراد قوی بوده وسیستم های ایمنی بدن برای تنظیم مواد های لازم، خوب کارمی کنند و هرچه نیاز بدن است می گیرند و بقیه را مانند زباله بیرون می ریزند ؛ ولذا هیچ میکروب وویروسی دربدنی که مستعد نیست راه نخواهد یافت؛

خوراكی های مفید و ضد زخم معده:

خوراکی های دارای خاصیت ترمیم زخم های گوارشی مانند: موز سبز، کلم ها، شنبلیله، دانه ها، انجیر، زنجبیل، شیرین بیان و چای  کمک کننده هستند.

 ضد نفخ ها

از قرن ها پیش بشر از گیاهان و ادویه ها جهت رفع بادهای شکم و پاک کردن روده ها استفاده می کرده است. تصور می شود که ماده ی موثر این گیاهان در روغن آنها نهفته است و مکانیسم آنها شل کردن عضلات صاف روده هاست که همان اثر "ضد انقباضات روده ای" را دارد. خوراکی های دارای اثر ضد نفخ شامل: رازیانه، شوید، بابونه، ریحان، سیر ،نعناع و مریم گلی می باشد.

 ضداسهال ها

برخی خوراکی ها به طور موثری با اسهال مقابله می کنند که شاید به دلیل وجود تانن ها و دیگر ترکیبات قابض در این خوراکی ها باشد.این ترکیبات نه تنها باعث افزایش جذب آب در روده ها می شوند، بلکه موجب کاهش حرکات روده ها، تسکین آنها و در نتیجه بهبود اسهال می گردند. اگرچه ترکیبات دیگری نیز یافت شده که با اثر ضد میکروبی خود روند اسهال را بهبود می بخشند. نمونه خوراکی های دارای اثرات ضد اسهال شامل: زغال اخته ی خشک شده، دارچین، دانه ی شنبلیله، سیر، زنجبیل، شیرین بیان، جوز هندی، برنج، چای و زردچوبه است.

 ضد یبوست ها

اگر از یبوست رنج می برید، ابتدا بهترین نسخه ی درمانی خود را از طبیعت بگیرید. رژیم غذایی غلط و فعالیت بدنی کم و عدم پاسخ منظم به رفلکس (بازتاب) دفع روده ای، همگی عوامل اصلی و شایع ایجاد یبوست هستند. رژیم غذایی غلط، همان رژیم غذایی بسیاری از ما شهرنشینان است که فیبر کمی دارد./ح

.