تبیان، دستیار زندگی

* بازی برابر آنیانگ در استقلال بودید؟

- من آخر بازی به میدان آمد. خود کره‌ای‌ها یک ماه قبل از بازی هوا را پیش‌بینی کرده بودند و بر اساس آن هوا تمرین می‌کردند اما ما در زمین خشک شماره 2 آزادی تمرین می‌کردیم و اینقدر زمین سفت بود که ساق درد می‌گرفتیم. در عین ناباوری در 24 ساعت آب زمین را گرفت و استقلال به راحتی از آنیانگ باخت.

* برسیم به تیم رولند کخ.

- به شخصه با توجه به حضورم در لورکوزن و امکانات آنجا و دیدن کار کخ حتی یک درصد هم احتمال نمی‌دادم بیاید کنار زمین شماره 2 آزادی و پشت صندوق عقب ماشین‌ها لباس عوض کند و تیم را تمرین دهد. کخ با آن روحیه جنگندگی که آلمانی‌ها دارد با تمام وجود کار کرد. این در حالی است که ما هیچ امکاناتی نداشتیم. او خیلی تحت فشار بود و هیچ وقت در ایران بشاش ندیدمش.

* نگذاشتند کار کند؟

- نخواستند کار کند. او مشکلاتی داشت که با بقیه سازگار نبود.

* چه کسانی؟ آیا قلعه‌نویی هم دست داشت؟

- امیر قلعه‌نویی اختلافاتی با کخ داشت. قبل از آمدن کخ قرار بود قلعه‌نویی سرمربی استقلال شود با آمدن کخ کمی اختلاف بین آن‌ها ایجاد شد و در اردویی که در عربستان داشتیم اختلافات بیشتر شد. کخ به قلعه‌نویی گفت برو و فلان تمرین را با تیم انجام بده ولی آقای قلعه‌نویی تمرین دیگری را انجام داده بود. کخ با دیدن این مسئله به قلعه‌نویی گفت نمی‌خواهد دیگر با او کار کند که همان جا درگیری‌شان عیان شد و به قلعه‌نویی برخورد. من و سهراب بختیاری‌زاده قلعه‌نویی را گرفتیم و به کناری بردیم و با او صحبت کردیم که کخ روحیه ایرانی‌ها را نمی‌شناسد و نمی‌داند که چقدر برای استقلال زحمت کشیده‌اید. او شما را نمی‌شناسد. به هر حال با بازگشت به ایران همکاری با قلعه‌نویی تمام شد.

* به نظر می‌رسد افرادی از پیشکسوتان استقلال در نتیجه نگرفتن تیم کخ موثر بودند.

- (می‌خندد و سکوت می‌کند) چیزهایی وجود داشت ولی نمی‌توان آن‌ها را گفت. به هر حال عده‌ای از آن‌ها برای استقلال سال‌ها زحمت کشیده بودند و انتظار دارند که در کنار تیم حضور داشته باشند. به هر حال چند دسته بودند که دوست نداشتند کخ نتیجه بگیرد. برای خیلی‌ها سخت است که یک خارجی را ببینند که بر جای آن‌ها نشسته است. خود من هم همان هفته دوم برابر نفت آبادان مصدوم شدم.

* به خاطر دارید که تا با وحید شمسایی در لیگ قهرمانان آسیا زمان کخ به میدان می‌آمدید استقلال گل می‌خورد.

- ما هر بار به زمین می‌آمدیم دقیقه 70 بود و استقلال در منگنه بود. کخ ما را می‌فرستاد تا از فشار حریف کم کنیم. تا ما می‌رسیدیم به زمین کار از کار گذشته بود. شمسایی هم سالنی باز خوبی بود اما در چمن واقعا جواب نمی‌داد. خودش فهمیده بود نباید به چمن می‌آمده و بلافاصله پس از آن بازی‌ها به سالن بازگشت.

* با پایان آن فصل از استقلال جدا شدی. چرا در استقلال نماندی؟

- قراردادم تمام شده بود و باید زیر تیغ می‌رفتم. بخیه داشتم و به هر دلیلی که بود نشد در استقلال باشم و 6 ماه به برق تهران رفتم. مصدومیتم که بهتر شد نیم فصل دوم به فولاد خوزستان رفتم. بوناچیچ در فولاد بود. بوناچیچ خودش یک بار بر سر بازی‌های برق تهران ایستاده بود و از بازی من خوشش آمد و از من خواست به فولاد بروم.

* بوناچیچ مربی خوبی است؟

- بوناچیچ عالی است. تنها مربی است که دیدم هم از نظر مدیریت و هم از لحاظ تغذیه و تاکتیک واقعا حرفی برای گفتن داشت. من تقریبا 30 سالم بود که با بوناچیچ کار کردم ولی خیلی سرحال بودم. او از نظر اخلاقی شبیه مایلی کهن بود. به بازیکن رو نمی‌داد. او اصلا بداخلاق نیست و با او توانستیم رتبه سوم لیگ را کسب کنیم. بعد از او فرانچیچ به فولاد آمد. او بسیار خرافاتی بود. تیم آماده بوناچیچ را به او داده بودند و او توانست فولاد را قهرمان کند ولی باور کنید او از نظر فنی هیچ چیز نداشت. او تیم بوناچیچ را قهرمان کرده بود. بعد از قهرمانی فولاد با آقای رضاییان مدیرعامل آن زمان فولاد گفتم اگر بگذارید فرانچیچ به تیم دیگری برود، به فوتبال ایران خیانت کرده‌اید. او هیچ چیز بلد نبود و همه با او مشکل داشتند. او اگر به تیمی دیگر می‌رفت شاید تا سال‌ها در ایران سرمربی‌گری می‌کرد.

* با همین مشاوره‌ات به رضاییان باعث سقوط فولاد شدی.

(در این هنگام علی موسوی به شدت اصرار دارد که در آن فصل فولاد نیفتاده و در فصل بعدش سقوط کرده است. بعد از گذشت چیزی حدود 10 دقیقه موسوی تصمیم می‌گیرد تا به یکی از دوستانش که از نظر حافظه فوتبالی قبولش دارد تماس بگیرد و از او در این باره سوال کند. علی موسوی که از نظرش مطمئن است تلفن را روی آیفون می‌گذارد و از مخاطب می‌پرسد که فولاد در فصل بعد از قهرمانی با فرانچیچ در لیگ برتر چندم شده است که مخاطب نیز پاسخ می‌دهد فولاد در آن فصل سقوط کرد!)

علی موسوی که پذیرفته اشتباه کرده در ادامه می‌گوید: به هر حال نرفتن او از فولاد به تیمی دیگر باعث شد پایش زودتر از لیگ ایران کنده شود.

* بگذریم. بعد از فولاد کجا رفتید؟

- با درخواست آقای میثاقیان به ابومسلم رفتم. در دو سه بازی اول بودم اما به یک باره همه چیز به هم ریخت. میثاقیان از ابومسلم رفت و خداداد تیم را گرفت. من با خداداد رفیق هستم و با هم بگو بخند داریم اما با آمدن خداداد یک روز بر سر تمرین آمد و گفت آقای شفق گفته یک بند به قراردادتان اضافه کنید. همه این بند را امضا کردند ولی من این کار را نکردم. به خداداد هم گفتم خداداد ما یک قرارداد رسمی امضا کردیم دیگر نیاز به این نیست. تو می‌دانی با این بند هر بلایی که بخواهند می‌توانند سرم بیاورند. به هر حال من امضا نکردم اما باشگاه گفت هر کس امضا نکند سر تمرین نیاید و به همین دلیل تا آخر فصل بازی نکردم. در آن یک بند گفته شده بود که باشگاه حق دارد بابت مسائل مختلفی قرارداد ما را کم کند. بعد از مدتی آقای کاظمی سرمربی آرمین تهران شد. یک نیم فصل به این تیم رفتم و سپس به مهرکام پارس رفتم. در آنجا شاگرد آقای فریبا بودم. می‌خواستم فقط بازی کنم و دنبال چیز خاص دیگری نبودم.

*‌ در چند داربی به میدان رفتی؟

- من در سه داربی بازی کردم. یک بار با نتیجه یک بر صفر باختیم. گل پرسپولیس را در آن بازی هاشمی‌نسب زد. یک بار یک بر صفر با گل علیرضا اکبرپور پیروز شدیم و یک بار هم با نتیجه یک بر یک بازی مساوی شد. گل استقلال را ملکیان به ثمر رساند.

* امیر قلعه‌نویی مدعیست که جنس هواداران استقلال عوض شده است. با این نظر موافقید؟

- قلعه‌نویی باید این گونه نگاه کند که زمانی که مربی استقلال نبود تماشاچیان او را تشویق می‌کردند. تماشاگران احساساتی هستند. فرهاد را دوست دارم ولی تشویق او چیز خاصی نیست و نباید به این تشویق با دید منفی نگاه کرد. یک روز امیر قلعه‌نویی تشویق می‌شود و یک روز فرهاد مجیدی. همه این چیزها هست و نباید منفی نگاه کرد.

* در استقلال به تو فحش دادند؟

- خوشبختانه حیا کن نگفتند. خدا را شکر تا زمانی که بودم کم‌کاری نمی‌کردم و تماشاگران از بازی‌ام راضی بودند.

* لقب موسوی کلایورت از کجا آمد؟

- تقریبا جفت‌مان با هم به اوج رسیدیم و با هم افت کردیم. من وقتی به استقلال آمدم روی دست تماشاگران آمدم. شاید دلیل لقب کلایورت هم شباهت چهره‌ای‌مان باشد.

* بهترین خاطره‌ات از استقلال چیست؟

- به جز بازی با دالیان یک خاطره از عراق دارم. تازه به استقلال آمده بودم و یک بازی در لیگ آسیا داشتیم. آن زمان صدام در عراق بود. ما از عراق بدمان می‌آمد. به هر حال یک بازی با یکی از باشگاه‌های عراق داشتیم که یک بر صفر عقب بودیم. همزمان تیم پاس تهران با الطلبه عراق عراق بازی داشت. دقیقه 90 بود که داغون بودیم و به یک باره طرفداران عراقی به شدت خوشحالی کردند. خبردار شدیم الطلبه پاس را شکست داده، تمام ورزشگاه می‌لرزید. در چنین موقع‌هایی از لحاظ بدنی و فشار روحی دچار مشکل می‌شوی. علی چینی مچ پایش را گرفته بود و کنار زمین افتاده بود این در حالی بود که ما تعویض هم نمی‌توانستیم بکنیم. به یک باره محمد نوازی سانتر کرد و من بلند شدم مثل شوت یک ضربه سر در دقیقه 93 زدم. ضربه سرم به گل تبدیل شد و همه آن هلهله به سکوت تبدیل شد. وقتی می‌خواستیم از زمین بیرون بیاییم واقعا می‌ترسیدیم. در تهران هم 2 بر صفر آن‌ها را شکست دادیم و به مرحله بعدی راه پیدا کردیم.

* بدترین خاطره‌ات چیست؟

- به بازی جوبیلیو ایواتا باید اشاره کنم. نشد که قهرمان شویم. از لحاظ مالی برابر آن تیم صفر بودیم اما از لحاظ فوتبالی یک سر و گردن بالاتر بودیم. می‌شد قهرمان شویم اما مسائل حاشیه‌ای قبل از بازی مثل ماجرای برومند و بدشانسی عجیب برای گلزنی مانع از قهرمانی استقلال در آسیا شد.

* تیم 11 نفره علی موسوی در سیستم 2- 5 – 3 را چه کسانی تشکیل می‌دهند؟

- احمدرضا عابدزاده، نادر محمدخانی ، بختیاری‌زاده، خاکپور، زرینچه، نامجو مطلق، کریم باقری، مجتبی محرمی، کرمانی مقدم، علی دایی و خداداد عزیزی (فرهاد مجیدی).

* با فرهاد مجیدی رفاقتی دیرینه داری حتی یک بار خودم با او صحبت می‌کردم و می‌گفت بهترین زوج فوتبالی‌اش تو بودی.

- فرهاد یک مهاجم تکنیکی و محبوب است. او از لحاظ اخلاقی بسیار خوب است. من و او همدیگر را چشم‌ بسته پیدا می‌کردیم. سال 96 با هم در اردوی تیم ملی بودیم و صبح با ماشین او به تمرین می‌رفتیم. یک بار در ماشینش خواب بودم که مایلی کهن از کنار ماشین ما گذشته بود. ساعت 8 صبح مایلی کهن جلسه گذاشت و گفت برایم نظم بسیار اهمیت دارد مثل آقای موسوی نباشید که در ماشین می‌خوابند. همان جا بود که فرهاد از شدت خنده به بهانه بستن کفشش خم شد و مدام من را نگاه می‌کرد و می‌خندید. یک بار هم زمان مرحوم حجازی بود که با هم به سر تمرین رفتیم. من ساکم را جا گذاشته بودم و از آنجایی که ناصرخان به این مسائل حساس بود و من هیچ لباسی با خود نداشتم به فرهاد گفتم خودم را به سرماخوردگی شدید می‌زنم و تمرین نمی‌کنم تا سر تمرین رسیدیم خودم را به سرفه‌های شدید زدم. دکتر تیم هم گیر داده بود که یک ب کمپلکس بزنم. دقیقا یادم نمی‌آید که موفق شد بزند یا نه. فقط یادم است فرهاد کل تمرین من را نگاه می‌کرد و می‌خندید.

* ناصر حجازی چطور آدمی بود؟

- یک جنتلمن واقعی بود. از معدود آدم‌های روراست فوتبال ایران بود.

* بهترین مربی خارجی‌ات چه کسی بود؟

- من با مربیان خارجی بزرگی مثل کرانکر اتریشی، دام، فولر و برتی فوکس کار کردم. انصافا همه آن‌ها مربیان بزرگی بودند. اما در ایران احساس می‌کنم فرق چندان میان مربیان وجود ندارد. نتایج را عموما بازیکنان و مدیریت مربی رقم می‌زند.

* منصور پورحیدری چگونه شخصیتی است؟

- باشخصیت‌ترین مربی ایرانی اوست. پورحیدری همه چیز را درون خودش می‌ریزد و فرد بسیار باشخصیتی است.

* اگر به گذشته برگردید، چه تصمیمی را دیگر نمی‌گیرید؟

- مطمئن باشید به آلمان نمی‌رفتم.

* استقلال این فصل را چطور دیدی؟

- این تیم بسیار قدرتمند بود و حتی پتانسیلش را تا با اختلاف بالا قهرمان شود چرا که رقیبی هم نداشت اما به هر حال به حقش رسید و قهرمانی لیگ را جشن گرفت.

* تیم ملی ایران به جام جهانی صعود خواهد کرد؟

- واقعیت این است که وقتی گروه را دیدم گفتم آسان‌ترین گروه ممکن به ما خورده اصلا فکر نمی‌کردم کار به اینجا بکشد. به هر حال امیدوارم یک معجزه اتفاق بیفتد و این درجا زدن ما با رفتن به جام جهانی به پایان برسد.

* به عنوان سوال آخر علی موسوی فرزندش را فوتبالیست خواهد کرد؟

- پسرم ایلیا استیل بدنی خودم را دارد. فکر می‌کنم روزی فوتبالیست بزرگی شود.