خبرهای دقیق حاکی از آن است که هاشمی ، از مدت ها پیش با سیدمحمدخاتمی مذاکراتی داشته است تا او را برای کاندیداتوری متقاعد کند.
هاشمی تا همین فروردین گذشته ، همه کسانی که از او برای کاندیداتوری دعوت می کردند را به خاتمی حواله می داده و از آنها می خواسته که سراغ خاتمی بروند و او را دعوت کنند.

با این حال ، زمانی که خاتمی تأکید و تصریح کرد که نمی آید ، هاشمی در دو راهی حضور یا عدم حضور در انتخابات قرار گرفت ولی حضور او در انتخابات ، با حضور افراد دیگر متفاوت بود و هاشمی قاعدتاً باید با کسی که بیش از نیم قرن با او رابطه دوستی و کاری داشته ، مشورت می کرد:رهبر انقلاب.

او در صحبت های اخیر خود ، صراحتاً به این موضوع پرداخته است و البته هدفی فراتر از اعلام یک واقعیت سیاسی را مد نظر داشته است. هاشمی یک سیاستمدار است و سخن اش ، قطعاً هدفمند: دو حالت بیشتر وجود ندارد ، هاشمی یا کاندیدا نمی شود یا می شود. اگر کاندیدا نشد که موضوع منتفی است ولی اگر کاندیدا شد ، با این مقدمه ای که هاشمی چیده ، می توان این طور استنباط کرد که او با موافقت شخص رهبری وارد کارزار انتخاباتی شده است.

این «پیام»، حاوی چند «زیرپیام» است:

- دادن اعتماد و اطمینان به رهبری نظام که هاشمی هرگز وارد فاز تکروی و تقابل نخواهد شد.
- دادن هشدار به مخالفان هاشمی که ادعای ولایتمداری می کنند ،مبنی بر این که علیه کسی که با موافقت رهبری کاندیدا شده ، جوسازی نکنند.
بدیهی است تخریب کسی که برای ورود به میدان ، با رهبری هماهنگ شده ، با اصل ولایتمداری نمی خواند.
- دادن پیام به مردم مبنی بر این که که خیالشان از این که شرایط کشور به سمت ثبات می رود و در سطوح تصمیم سازی ، هماهنگی وجود دارد، آسوده باشد.