تبیان، دستیار زندگی

((عشق است))

صدایم کن، چو لب وا می کنی عشق است

خودت را در دلم جا می کنی عشق است

تو با شرم قشنگ عمق چشمانت

مرا وقتی تماشا می کنی عشق است

سکوتی خفته در حجم نفس هایت

محبت را که حاشا می کنی عشق است

چه شد آن وقت دیدارت نمی دانم

همین امروز و فردا می کنی عشق است

تو کز پشت حصار پنجره هر روز

فضای شیشه را  ها  می کنی عشق است

میان کوچه می پاشی نجابت را

دلم را اینچنین تا می کنی عشق است

غروری دلنشین داری، تبسم کن

«رها» را بی سر و پا می کنی عشق است

بهروز _ رها 31/1/92

عشق اندازه یک حبه قند است .......

گاهی می افتد توی فنجان دل ما

حل می شود آرام ... آرام ..........

بی آنکه اصلا ما بفهمیم

و ................

روحمان سر می کشد آن را .......

عاشق می شوی به همین سادگی ........

پادشاهی عاشقی را گفت: خواهی که من باشی؟ گفت: خواهم که من نباشم!

... میان کوچه می پاشی نجابت را ...

شعری زیبا و عاشقانه از فاطمه میرزایی شاعر بزرگوار و خوش کلام

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست
بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست
گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن
گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست
پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف
تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست
گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت
 جز عشق تو در خاطر من مشغلهای نیست
فتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت
بگذار بسوزند دل من مساله ای نیست

حیدرزاده