به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تشییع پیكر عسل بدیعی صبح امروز 18 فروردین‌ماه مقابل تالار وحدت با حضور جمعی از هنرمندان و مردم برگزار شد.
در ابتدای این مراسم ستاره اسكندری بازیگر سینما و تئاتر با خواندن قطعه شعری گفت: هیچکدام از ما رفتن عسل را باور نداریم. با اینكه هر مرگ اشارتی است به حیاتی دیگر، اما دلم می‌خواست خانواده عسل و غزل خواهر او را امروز از نزدیك نمی‌دیدم. شاید باورتان نشود حرف كم می‌آورم. آرامش و صبر برای خانواده وی طلب می كنم. او با كاری كه كرد نشان داد كه چه روح بزرگی دارد. جای او همیشه بین ما خالی است ولی می‌دانیم كه او تا همیشه در كنار ما است.
در ادامه پدر زنده‌یاد عسل بدیعی افزود: سلام به این همه معرفت. من از همه شما كه امروز برای تسلی من و خانواده‌ام اینجا هستید تشكر می‌كنم. قدرت حرف زدن ندارم. دست‌های همه شما را می‌بوسم. شما امروز برای تسلی خاطر من، شیرین (مادر عسل بدیعی)، غزل و رضای عزیز اینجا هستید. او 17 سال از عمر خود را در جمع هنرمندان گذراند. او در فیلم "بودن و نبودن" كار خود را در سینما آغاز كرد به تبع این بازی در چنین فیلمی روش انسانی اهدای عضو را پیشه كار خود قرار داد كه در صورت بروز حادثه‌ای بتواند اعضای خود را هدیه كند. می‌دانید كه با مرگ عسل چه حادثه‌ای بر ما رخ داده است اما اجزای بدن او امروز در وجود 7 بیمار نیازمند جای گرفته است و من حالا هفت فرزند دیگر دارم. این برای من افتخار است. روحش شاد و یادش گرامی.
در ادامه سیروس الوند گفت: امروز مجلس باشكوهی برگزار شده است. ما هم روزی می رویم اما نمی دانیم آیا چنین چهره‌های داغداری برای ما هم می آیند یا خیر. سعادتی بود تا در فیلم "دست‌های آلوده" با وی همكاری كنم.
وی افزود: من واقعاً از ته دلم می گویم عسل بدیعی سرشار از زندگی و دختری پاك، منظم و نجیب بود. او به واقع بوی خانواده می‌داد. این دختر عمر زیادی در سینما نكرد و تلویزیون او را ربود اما كارهای بدیعی برای همه ما خاطره به جای گذاشت. حالا عسل بدیعی در وجود دیگران تكثیر شده است.
در ادامه رضا داودنژاد كه با همسرش غزل بدیعی در مراسم حاضر شده بود، گفت: خیلی شرایط سختی است. اتفاقاتی را كه در این یك سال گذشته برای ما رخ داد تنها توانستیم با همراهی شما بگذرانیم. همدردی شما برای من در آن شرایط بیماری و حالا هم برای خانواده بدیعی تسلی بزرگی است.
وی ادامه داد: ما چند روز عجیبی را گذراندیم. جدا از تمام حاشیه‌ها، با اتفاقات عجیبی در این چند روز روبرو شدیم. سه روز پیش آرام آرام از عسل بدیعی عزیز چیزهایی به دست ما رسید كه برای خود ما هم جالب بود. حتی ما برخی از یادداشت‌های عسل بدیعی برای پدر و مادرش را هنوز نخوانده‌ایم. او یك دفترچه یادداشت داشت كه روز اول فروردین در آن مطلبی نوشته بود. امروز من و غزل تصمیم گرفتیم آن را برای شما بخوانیم. البته من به زودی تصویر این یادداشت را كه با دست‌خط وی است در اختیار سایت‌ها قرار می‌دهم.
غزل بدیعی در ادامه گفت: ممنون كه آمدید. كاش عسل هم امروز اینجا بود و می‌دید كه چه جمعیتی برای بدرقه او آمده‌اند.
بدیعی در آخرین یادداشت به‌جا مانده از او: می‌دانم امسال سال من است
در بخشی از این یادداشت كه توسط غزل بدیعی خوانده شد، آمده بود: سال 92 شد و در این گذر عمر چیزی قسمت همه ماست. حالا 36 سالم است، دهه 30 هم گذشت با سرعت مثل همه چیز همچون دهه 20. شش سال را در ركود بودم. حالا می توانم مسلط باشم. ضعف درونی ام رنگ باخته است. اشتباه زیاد كرده‌ام. اشتباه زیاد دیده‌ام، اشتباه ارزش دادم و اشتباه بی‌ارزش كردم اما مهر خدا خواست که هنوز سالمم، توانمندم، ریشه دارم، جوانم، زیبایم، پسری دارم، عشق و مهر، خانواده‌ای مثل گوهر ناب و دوستانی مثل برگ گل و دنیایی كه هر روزش واقعه است. حالا انرژی خفته‌ای دارم برای رسیدن به زندگی. تمام توانم امسال بر این است كه شگفتی بیافرینم، شگفتی‌ای كه پسرم "جانیار" و خانواده‌ام به آن افتخار كنند. من می دانم امسال سال من است.
رضا داودنژاد در ادامه افزود: این یادداشت خود عسل بود كه قطعاً تصویر آن را منتشر خواهم كرد.
پسر عسل بدیعی: دلم برای مادرم تنگ می‌شود
جانیار عرب‌نیا پسر عسل بدیعی در ادامه گفت: از مادرم تشكر می كنم به خاطر كارهایی كه برای من كرد. اگر او نبود من هم نبودم. او همه كار برای من كرد، حتی كارهایی را كه دوست نداشت. حالا از همه بیشتر دوستش دارم دلم برایش بیشتر تنگ می شود. می‌دانم خوشحال است و اگر قرار باشد برگردد، اینجا برایش مثل زندان است. می خواستم جلوی همه شما از او تشكر كنم و قول می دهم كاری كنم كه راضی باشد.
فریبرز عرب نیا در ادامه بیان كرد: سلام به همه شما و از حضورتان تشكر می كنم. به دلیل ازدحام زیاد شاید كسی حواسش نباشد بهتر است به كوچكترها و خانم ها توجه كنیم.
احمد میرعلایی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پایان گفت: بهتر است كسانی كه اسم هنرمند را انتخاب می كنند به این نام وفادار باشند. عسل بدیعی از جمله این افراد بود من خاطرات خوب و حرفه ای با وی داشتم. ما در سریال "تا صبح" با هم همكار بودیم او روحیه حرفه ای داشت به دلیل اینكه باید كار را به پخش می رساندیم او در دو شیفت كار می كرد.
وی افزود: خیلی از هنرمندان می گویند ما باید امروز اینجا همدیگر را ببینیم این مهم نیست موضوعی كه اهمیت دارد این است كه همه ما بتوانیم در زندگی مان به خواسته هایمان برسیم. عسل بدیعی علاقمند بود اعضای بدن خود را در اختیار افراد نیازمند بگذارد او امروز به این خواسته خود رسیده است فرقی نمی‌كند كه آدم جوان بمیرد بلكه بهتر است كامل این دنیا را ترك كند. عسل بدیعی این گونه از بین ما رفت. من به نمایندگی از ریاست سازمان سینمایی، وزیر ارشاد و جامعه سینمایی به خانواده وی تسلیت می گویم. از همه مردم تشكر می كنم كه امروز اینجا در بین ما هستند و حتی كسانی كه می دانم از صبح در قطعه هنرمندان بهشت زهرا حضور پیدا كرده اند.
در پایان شاهرخ طاهریان مجری مراسم یادداشت عزت‌الله ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما را به مناسبت درگذشت عسل بدیعی خواند و پیكر عسل بدیعی روی دستان مردم و علاقمندان به همراه خانواده وی به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد.
++++++++++++++++++++++++++++
از دیگر حاضران در این مراسم می‌توان به مسعود فروتن، ابوالفضل پورعرب، هنگامه قاضیانی، علی دهکردی، افسانه چهره آزاد، زهرا سعیدی، حبیب اسماعیلی، سیروس ابراهیم‌زاده، جمشید گرگین، پگاه آهنگرانی، رویا نونهالی ، مسعود رایگان، رویا تیموریان، الهام پاوه نژاد، مریلا زارعی، مهتاب کرامتی، فرزاد حسنی، مهدی ودادی، بهرام کاظمی، فرامرز روشنایی و کیانوش عیاری اشاره کرد.
جمعیت زیادی در این مراسم حاضر بودند به طوری که هنگام سخنرانی پیکر عسل بدیعی به کنار تریبون آورده نشد و در پایان از ساختمان تالار وحدت به سمت بیرون تشییع صورت گرفت.
از نکات جالب این مراسم حضور ابوالفضل پورعرب بود که عکاسان استقبال زیادی از او کردند.
جعفر گودرزی مدیر روابط عمومی بنیاد سینمای فارابی در پشت تریبون حاضر شده بود و نظم مراسم را برعهده داشت.
مراسم تشییع در ساعت 9 و 45 آغاز شد و در ساعت 10 و 45 به پایان رسید.
عسل بدیعی 12 فروردین‌ماه امسال به‌علت ایست تنفسی که به خونریزی مغزی منجر شد، درگذشت و اعضای بدن او بنا به درخواست خودش به بیماران نیازمند اهدا شد.
به گزارش ایسنا، بدیعی متولد سال 1356 در تهران بود. او سال 1375 به سینما راه یافت و با فیلم «بودن یا نبودن» به کارگردانی کیانوش عیاری فعالیت حرفه‌یی خود را آغاز کرد.
مهر ، ایسنا
