بچه ها نیز مانند بزرگسالان می توانند متأثر از استرس شوند و یا بد خلق شوند و یا نهایتاً به افسردگی برسند. برخی تخمین ها نشان می دهد که تقریباً ۱۰ درصد کودکان در سال های میانی دوران کودکی شان امکان افسرده شدن دارند. برخی از دلایل عمومی این موضوع عبارتند از:
- درگیری و مشاجره لفظی بین والدین و یا جدا شدن آنها از هم (طلاق)
- جدا شدن و دور افتادن از دوستان هم سن و سال
- آزار و اذیت بیش از اندازه
- سرگرم شدن بیش از اندازه به کار و یا تکالیف مدرسه
- برگزاری امتحانات مدرسه
- تعطیلات
به احتمال زیاد مورد آخر (تعطیلات) سبب تعجب شما شده است، زیرا اصولاً تعطیلات نه تنها حادثه ای ناخوشایند نیست بلکه برای کودکان بسیار مطلوب و دوست داشتنی است؛ اما در عین حال می تواند برای بچه های آسیب پذیر استرس زا باشد.
تعطیلات نه تنها حادثه ای ناخوشایند نیست بلکه برای کودکان بسیار مطلوب و دوست داشتنی است اما در عین حال می تواند برای بچه های آسیب پذیر استرس زا باشد.
برخی از کودکان در برخورد با موقعیت ها و شرایط مختلف روحیه ای ” جسور ” دارند. این کودکان به سرعت بر یأس و ناامیدی غلبه کرده و به آسانی به شرایط آسوده قبلی شان در زندگی باز می گردند. در حالی که برخی دیگر این مساله برای شان بسیار دشوار است و ممکن است از نظر هیجانی منزوی و گوشه گیر شوند و یا حتی در مقابل یک رویداد، بیش از حد واکنش نشان دهند در ادامه می خواهیم به بررسی این موضوع که چگونه به فرزندان کمک کنیم تا استرس خود را مدیریت کنند، بحث نمائیم و به ارائه روش های عملی بپردازیم:
- اعتماد به نفس و جسارت فرزندتان را پایه ریزی و مستحکم کنید
برای این کار به فرزندتان محبت کنید و او را عمیقاً دوست بدارید و اجازه دهید او نیز متوجه علاقه و اعتماد شما نسبت به خود گردد.
- فرزندتان را به روز و مطلع نگاه دارید
بهتر است فرزندتان را از حوادث و موضوعات خانواده و اطرافش مطلع کنید و در خصوص آنچه انتظار دارید به وقوع بپیوندد با او صحبت کنید تا غافلگیر نشود و بتواند خودش را با شرایط جدید وفق دهد.
- دور اندیشی کنید
حوادثی که ممکن است برای فرزندتان استرس زا باشد پیش بینی کنید و او را به تدریج برای مواجه با آن مهیا کنید.
برخی از این حوادث عبارتند از : برگشتن به مدرسه بعد از تعطیلات، شروع ایام امتحانات و یا حتی رفتن به مسافرت.
در باره موضوع مورد نظرتان بطور مفصل با فرزندتان صحبت کنید و شنونده خوبی برای شنیدن نقطه نظرات و نگرانی ها او نیز باشید. به این ترتیب می توانید اضطراب و دلهره او را از بین ببرید.
برخی از کودکان در برخورد با موقعیت ها و شرایط مختلف روحیه ای ” جسور ” دارند. این کودکان به سرعت بر یأس و ناامیدی غلبه کرده و به آسانی به شرایط آسوده قبلی شان در زندگی باز می گردند.
- مراقب تغییرات احتمالی فرزندتان باشید
تغییرات ناگهانی در رفتار فرزندتان، پرخاشگر شدن او، کم خوابی یا بیخوابی او، تغییرات تغذیه ای مانند پرخوری و یا کم خوراک شدنش را بطور جدی دنبال کنید و از انجام هر آنچه ممکن است جلوی بدتر شدن شرایط را بگیرد کوتاهی نکنید.
- با فرزندتان هم کلام شوید
فرزندتان را تشویق کنید تا احساسات خود را توصیف کند. از روش شنیدن انعکاسی استفاده کنید تا مطمئن شوید مطالب را درست درک می کنید. مثلا بگویید ” پس می گویی که هر وقت تکالیف مدرسه ات زیاد می شود احساس نگرانی می کنی “. منظور این نیست که تمام مساله ها را با این روش حل کنید بلکه همین گفتگوی ساده و شفاهی می تواند واقعاً شرایط فرزندتان را بهبود ببخشد.
- واقع بین باشید
هرگز توقع خود از فرزندتان را آن چنان بالا نبرید که همین توقع شما سبب بروز استرس مضاعف در عملکرد، رفتار و کارایی
او شود. زیرا در این صورت مرتباً احساس خواهد کرد که دیگر مورد توجه شما نیست و شما برای او اهمیتی قائل نیستید. این موضوع در صورت تداوم می تواند اعتماد به نفس او را به کلی از بین ببرد و شخصیت فرزندتان را متزلزل کند.
- خلاقیت را در فرزندتان بارور کنید
هنگامی که فرزندتان با وضعیتی استرس زا مواجه می شود به جای آنکه برایش به ارائه راه حل بپردازید و بیش از پیش او را به خودتان وابسته نمایید کمکش کنید تا خودش برای مشکل اش راه حلی پیدا کند. این موضوع به او این احساس را می دهد، که می تواند در شرایط، تغییر به وجود آورد و مساله غیر ممکن نیز وجود ندارد.
- از تکنیک فرا فکنی استفاده کنید
بیرون رفتن و گردش در یک پارک می تواند روحیه را عوض کند و نگرانی او را به خاطر از دست دادن دوستش تقلیل دهد. هم چنین شرکت در فعالیت گروهی مانند باشگاه های ورزشی می تواند در مدیریت اضطراب موثر باشد.
- مراقب رفتار خودتان در خانه باشید
یکی از عواملی که سبب افزایش نگرانی و اضطراب در فرزندان شما می گردد روحیه و رفتار شما در منزل است. والدینی که داد می زنند، رفتار خشن و غیر صمیمی دارند، آنهایی که در مواجه با حوادث ناگهانی، کنترل خود را از دست می دهند و بطور کلی والدینی که حضورشان توام با استرس و اضطراب است در ترویج روحیه مضطرب در کودکان نقش موثری دارند.
