راهکار های تقویت آداب اجتماعی و فرهنگ دینی درمدرسه
1ـ صبور باشیم؛ اگر رفتار دانش آموزان را خوشایند نمی‌دانیم بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب آنان را از چگونگی رفتارشان آگاه کنیم.
2- شاد باشیم؛ شاد بودن همیشه ارزشمند است، پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از دانش آموزان دور کنیم.
3- منطقی رفتار کنیم؛ مسایل را منطقی و درست بررسی کنیم و به جای منافع شخصی، مصالح مدرسه را در نظر بگیریم و بی‌طرفانه قضاوت کنیم.
۴- کم توقع باشیم؛ از دانش آموزان آنقدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ دهد.
۵- مثبت‌نگر باشیم؛ بدبینی را از خود دور کنیم، به رفتارهای خوب دانش آموزان بیشتر بیندیشیم و جنبه‌های خوب آنان را فراموش نکنیم.
6- خوش‌بین باشیم؛ داشتن نگاه خوش‌بینانه نسبت به دانش آموزان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می‌شود
.7- شنونده ی خوبی باشیم؛ هنگامی که دانش آموزان با ما صحبت می‌کنند حتی‌الامکان به چشمان او نگاه کنیم و یا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهیم که به حرف‌های آنان توجه داریم.
8- مشوق دانش آموزان خود باشیم؛ برای رفتارها و صحبت‌های آنان ارزش قائل شویم و با یادآوری موقعیت‌های موفق گذشته ، آنها را تشویق کنیم تا آینده ی بهتری داشته باشند.
9- به پیشرفت دانش آموزان اهمیت دهیم؛ آنقدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی دانش آموزان یکی از آرزوهای ما باشد.
10- خوش قول باشیم؛ برای حرف‌ها و قول‌های خود ارزش قائل شویم و خود را در مقابل آنها مسوول بدانیم خوش‌قولی نشانه ی احترام به خود و دانش آموزان است.
11- به شخصیت دانش آموزان احترام بگذاریم و حرمت آنان را حفظ کنیم.
12- ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم .سعی کنیم با دانش آموزان خود درباره ی مسائل مختلف با رعایت ضوابط گفتگو کنیم.
۱3- با دانش آموزان مهربان باشیم؛ مُحسناتشان را بازگو کنیم، برایشان خوبی بخواهیم و در راه کمک به آنان تمام تلاش خود را به کار ببریم. با مهربانی می‌توان مالک قلب‌ها شد .
۱4- محبت‌پذیر و قهر گریز باشیم؛ منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه صفت معلم فداکاراست.
۱5- راستگو باشیم؛ صداقت و راستی از بهترین سرمایه‌های زندگی هر انسان است. هرگز به دروغ و نیرنگ متوسل نشویم دروغ پایه‌های دوستی را سست می‌کند.
۱6- محیط مدرسه را با صفا کنیم؛ فضای عاطفی مدرسه باید چنان مطلوب و دوست داشتنی باشد که دانش آموزان در آن احساس رضایت خاطر کنند و از امنیت روانی برخوردار باشند.
17- به ارزش‌های دینی، اخلاقی پایبند باشیم؛ ارزش‌ها از ارکان و ستون‌های اصلی اجتماع محسوب می‌شوند و مقید بودن به ارزش‌ها موجب دوام و استحکام اجتماع می‌شود.
۱8- به نیازهای دانش آموزان توجه کنیم؛ رفتار دلنشین و توأم با متانت موجب می‌شود خواسته‌های خود را به راحتی بیان کنند.
19- بهداشت روانی دانش آموزان را تأمین کنیم؛ در سایه ی سلامت جسمی و روانی می‌توانیم به هدف‌های خود برسیم، باید از افسردگی و خمود گیشان جلوگیری کنیم.
۲0- با دانش آموزان مشورت کنیم؛ هر یک از دانش آموزان باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به محیط سالم کوتاه ترمی‌شود.
21- قدرشناس باشیم؛ از دانش آموزان به خاطر انجام وظایف، مسوولیت‌ها و همکاری‌هایش قدردانی کنیم.
22- احساس مسوولیت داشته باشیم؛ خود را در مقابل کاری که برعهده گرفته‌ا یم متعهد بداننم و از انجام دادن آن شانه خالی نکنیم.
۲3- برنامه‌ریزی کنیم؛ در حقیقت برنامه‌ریزی به محیط مدرسه نظم و سامان می‌بخشد.
24- الگوی خوبی باشیم؛ طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای دانش آموزان خود باشیم.
25- خود مان را به جای دانش آموزان بگذاریم؛ دنیا را از دریچه ی نگاه آنان ببینیم و از خود بپرسیم : «اگر من جای او بودم چه می‌کردم؟»
۲6- به خواسته‌ها و افکار دانش آموزان احترام بگذاریم؛ فراموش نکنیم که بهترین راه پیشرفت همکاری و تشریک مساعی است.
27- میانه رو و متعادل باشیم؛ حضرت علی (ع) فرموده‌اند «خیرالامور اوسط‌ها»، اگر در تمام امور اعتدال را رعایت کنیم کمتر دچار مشکل می‌شویم.
28- با جملات زیبا از دانش آموزان خود دلجویی کنیم؛ یک جمله ی عاطفی می‌تواند طوفانی از خشم وغضب و نفرت را خاموش کند و محیط مدرسه را از خطرات گوناگون دور سازد.
29- با متانت و صداقت قبول کنیم که بعضی از کارها دانش آموزان شایسته و قابل تقدیر است.
30- برای سخن و پیشنهاد دانش آموزان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم. باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.
۳1- سختی‌ها و مشکلات محیط کار را در حد ضرورت با دانش آموزان درمیان بگذاریم؛ و باهم فکری آنان بار مشکلات را سبک‌تر می‌نمائیم.
32- در حدامکان فرمان ندهیم؛ نباید مدرسه را به پادگان تبدیل کنیم، مدرسه باید کانون عشق و محبت همدلی باشد.
33- تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم؛ بهتر است به جای اعمال تعصبات انرژی خود را صرف توجه به دانش آموزان نماییم.
۳4- دانش آموزان را با دیگران مقایسه نکنیم.
۳5- روی نقاط ضعف دانش آموزان خود انگشت نگذاریم؛ هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد آشکار کردن و بزرگ جلوه‌دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می‌شود. هرگز نباید از نقطه ضعف‌ها به عنوان اسلحه‌ای برای سکوت یا شکست دادن دانش آموزان استفاده کنیم.
36- مقابله به مثل نکنیم؛ از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل، رفتار مناسب را به دانش آموزان یادآوری نماییم
37ـ روی مسئله اخلاقِ تربیتی کار کنیم هر چیزی به اصول اخلاقی خاص خودش نیاز دارد.
اگربه این نکته توجه کنیم بخش عمده ای از مشکلات تعلیم و تربیت حل می شود
ذات نایافته از هستی بخش کی تواند که بُود هستی بخش
نویسنده: منصور مقدم دبیر راهنمائی
