تبیان، دستیار زندگی

به محرمی دیگر می رسیم.
دوباره دلهای عاشق روانه کربلا میشه و دوباره چشمه های اشک بر گونه ها جاری.

محرم آمد و دل بی قرار كربلا شد

محرم آمد و این دل گرفتار بلا شد

محرم بوی­ عشق و بوی ایمان می­ دهد باز

محرم بوی هفتاد و دو قربان می­ دهد باز

محرم امد و یاد حسین بر دل نشسته

كه از داغش دوباره قلب این عالم شكسته

محرم آمد و من یاد عباس می­كنم باز

لب­ عطشان مولا را من احساس­ می ­كنم باز

به یاد آن دو دستی كه از پیكر جدا شد

به یاد نازنین اكبر كه بهر دین فدا شد

و قطعه­ قطعه شد قاسم ­تنش ­از ضرب شمشیر

گلوی اصغر ششماهه پاره از دم تیر

سكینه از عطش در خیمه­ گاه غمگین و نالان

رسان یك قطره آبی برایش ای عموجان

محرم امد و رنگ عزا عالم گرفته

زمین و اسمان را زین مصیبت غم گرفته

الهی درد دردمندان دوا كن

دل شیعه ز بند غم «رها» كن

از غمت مولا سـرایم بر گرفته رنگ غم

می­رسـد از هر کران فـریان و آوای الم

از در و دیوار ایران بوی غربت می­رسد

هم به یاد کربلا هم زان همه جوروستم

جان­ و سرسازم­ حسین ­قربان ­تو

من شــوم مـولا بلا گـردان تـو

=================

در دلم عشق توباشد یا حسین تازنده ­ام

از همه وابسـتگی با یـاد تو دل کنـده­ ام

افتـخارم مهـر تو باشـد در این دار فنـا

تا ابد من یا حسین در عشق تو پاینده ­ام

جان­ و سرسازم­ حسین ­قربان ­تو

من شــوم مـولا بلا گـردان تـو

=================

رنگ ­خون داردطبیعت من ­چسان­ شادی­ کنم

گر دمی ار اکبـر و از اصغـرت یادی کنم

یاد زینب همچو یادت پرشده در سینه ام

مـن به یـاد قـاسمت مـولا عـزاداری کنم

جان­ و سرسازم­ حسین ­قربان ­تو

من شــوم مـولا بلا گـردان تـو

=================

کربلایت پر ز غم کرده عذارم یا حسین

من به یاد کربلا غمگین و زارم یا حسین

چون«رها»سازم بلور اشک ­خون­از دیده ­ام

من ز هجرت تا قیامت داغدارم یاحسین

جان­ و سرسازم­ حسین ­قربان ­تو

من شــوم مـولا بلا گـردان تـو

=================

سلام استاد رها
برای امام حسین (ع) همیشه نفست گرم باشه انشاءالله
با اجازه ی شما از اشعار ناب حضرتعالی در وبلاگم استفاده کردم
نصرالدین کریمی (مبین)
www.mobinkarim.ir

ماه محرم

ماه محرم،  ماه عزا شد

ماه عزای ،خون خدا شد

گردون سیه پوش، مردم عزادار

در سوگ های ،آل عبا شد

از این مصیبت، بر آل طاها

قد زمانه، از غم دو تا شد

شد نوحه گر نوح، از این مصیبت

آدم ز ماتم ،اندر نوا شد

عیسی حزین و، موسی غمین است

از این ستم که، بر مصطفی شد

جامه دریده، هر عاقل اینجا

تا که به داغ، او آشنا شد

قتل حسین است ،جانم فدایش

در راه داور، او سر جدا شد

دیوانه ی او، عقلش فزون است

این دل زحب، او کیمیا شد

در روضه ی، او بتوان «مبینا»

از خود گذشت و غرق خدا شد

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

مو پریشان

چندان که این مه، ماه عزا شد

ماه پر از آه، بر غصه ها شد

شوری به پا شد ،در کوی و برزن

عرش خدا هم ،ماتم سرا شد

خون گر بباریم، شایسته باشد

اشک ار تمام و چشم ار فنا شد

مبهوت و حیران ،چندان ذبیح بین

از سوز این غم، خواهد فدا شد

عالم سیه پوش، آدم غمین است

جبریل از غم، نوحه سرا شد

یعقوب چشمش ،در خون نشسته

از این جفا که ،در کربلا شد

با آه و افغان، یوسف به کنعان

از شدت غم، در نینوا شد

جهل جماعت، درمان نمی شد

خون حسینی، بر آن دوا شد

گریان « مبین» و لرزان زمین است

چون مو پریشان، خیرالنسا شد

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

مقام حسین (ع)

ماه محرم دمید ،موسم نام حسین(ع)

میرسد از هر طرف، موج پیام حسین(ع)

شام سیه پیش رو، نور خدایا رسان

مشعل راه بشر، گشت مرام حسین(ع)

باز دل عاشقان بال و پری میزند

تا که هویدا شود بر سر دام حسین(ع)

ماه محرم رسید، بر در درگاه او

از دل و جانت بگو، باز سلام حسین(ع)

از دل تاریخ تار، باز توانی شنید

روز دهم هر کجا ،حرف و کلام حسین(ع)

تن به مذلت مده، بنده ی ظالم مشو

گوش نمای ای بشر، راز پیام حسین(ع)

مِهر جهان را اگر، میطلبی از خدا

خواه نصیبت شود، مِهر مدام حسین(ع)

جمله ی پیغمبران، با همه ی عرشیان

مات شده از ازل، بهرِ مقام حسین(ع)

جام وفا در زمین، تا بشکست در فرات

علقمه شد مست آن، ماه تمام حسین(ع)

گر بنهی سر «مبین» بر در این خاندان

مست شوی هر سحر، از سر جام حسین(ع)

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن

از سروده های نابت لذت بردم
خدای بزرگ یارت باد.

((اکبر جوان من))

ای امید لشگرم اکبر جوان من

افسر دلاورم، اکبر جوان من

ای همیشه یاورم، ای چو لاله پرپرم

اکبر جوان من(2)

-----------

خون پاک تو می چکد چو بر زمین

می شود دلم از نگاه تو غمین

گشته ای شهید از جفای خصم دون

خیز و ای پسر چهره پدر ببین

اکبر جوان من(2)

-----------

ای که داشته ای تو ز جد خود نشان

خیز و دشمنت تو بجای خود نشان

چون علی تویی پر صلابت ای پسر

می روی کجا یک دمی برم بمان

اکبر جوان من(2)

-----------

قد سرو تو زیر سم اسب ها

خفته ای به خون پیش چشم من چرا

می شود روان رود خون ز پیکرت

گشته پر زخون خاک دشت کربلا

اکبر جوان من(2)

-----------

ای که از ستم غرقه ای به خاک و خون

اکبرم بیا در برم نشین کنون

بی تو و رخت من به دام غم اسیر

ماتم«رها» می شود ز حد فزون

اکبر جوان من(2)

-----------

بهروز رها

((ساقی لشگر))

ساقی لشگر بر همه سرور

دست تو شد جدا ساقی طفلان

فرق تو شد دوتا یار یتیمان

ای فدای تو و آن همه همت

از غمت شد فلک زار و پریشان

یا ابوفاضل ای علمدارم

----------------

از غمت زارم  ای سپهدارم

از عطش طفلها در تعب سوزند

چشم خود بر در خیمه می دوزند

تا عموجان رسد مشک آب در دست

بی تو و مشک آب چون جگر سوزند

یا ابوفاضل ای علمدارم

----------------

افسر دینم  بی تو غمگینم

خیز و از جا نما باز علم بر پا

خیز و بنگر حسین گشته است تنها

خفته در خون خود اکبر و قاسم

غم به جان حسین می کند مأوا

یا ابوفاضل ای علمدارم

((مفتاح رحمت))

دختر شیر خدا ، مهـد نجـابت زینب است

نور چشم مصطفی،الگوی امت زینب است

ثـانی زهـرای اطهـر ، فخـر آل بـوتـراب

حاصــل عمـر علی ،یار امامت زینب است

شـاهـد قتل حسـین ، ماتم کش دشت بلا

یـار شـاه کربلا ، کوه شـرافت زینب است

آنکه لـرزانده ستون کـاخ بیـــداد یـزیـد

گشته آماج ستم ، دخت ولایت زینب است

زینب است یـار یتـیمان و اسـیران حسـین

چون حسین فرمانده آل طهارت زینب است

در ره شـام خراب گرچه ســرش عریان شده

پرده دار کعـبه ســتر و نجـابت زینب است

گرچه در بنــد لعینان ، او به زنجـــیر غم است

یکه تاز و صاحب شـور و شـهامت زینب است

بگذرد از جان ، ولی جز حق نمی گوید سخن

عاشـق سـیر الی الله و شـهادت زینب است

هم خطیب هست و دلاور قهـــرمان کـربلا

معنی گلــواژه رزم و شـــهادت زینب است

هم یدالله هست و هم دست تـوانـای علـــی

همچومامش فاطـمه،دریایعصمت زینب است

شـیفته مهـــر حســـین و آیت بـدر و حنــین

عاشـق حق غنـچه بـاغ فضـیلت زینب است

چون پدر قـرآن ناطق ، همـچو مادر کــوثر است

مخــزن اسـرار حق ، مفـتاح رحمت زینب است

سـرفـراز و ســـربلنـد و افتــــخار مســلمین

اســتوار و راسخ و با عــزم و همّت زینب است

طاهره،کلثوم، سکینه،مرضیه، زهرا وش است

شـافع روز جـــزا بـانـوی جنّت زینب است

شد «رهـا» دین خـدا از بنـــد ظلم کافرین

مظهر عشق و وفا ، اوج کـرامت زینب است

بهروز قاسمی((رها))