همچنین در محور «پنج ضلعی»، تلاش دشمن منحصرا مقاومت در یك قرارگاه فرماندهی تیپ بود و نیروهای رزمنده و زرهی سپاه توانستند بیشتر پایگاههای موجود در این محور را به تصرف خود درآورند. درگیری در جزیره «بوارین» در ساعات نخستین عملیات، بیشتر بدین منظور بود كه دشمن احساس كند در سراسر خط درگیری وجود دارد تا فرصت تمركز نیرو را نداشته باشد.
همچنین در پاسگاه «بوبیان» كه جناح راست عملیات بود، رزمندگان توانستند آن را به تصرف خود درآورند. در روزهای بعد، پاتكهای سنگین دشمن در منطقه از محورهای مختلف آغاز شد و از طرفی عملیات و درگیری نیروهای خودی نیز ادامه پیدا كرد. در مجموع، مقاومت و ایستادگی نیروها زیر آتش شدید دشمن، با وجود كمبود مهمات و بسته شدن چند راه تداركاتی و كمك رسانی، بینظیر بود. در محور كانال پرورش ماهی این درگیریها به اوج خود رسید و تنها جاده ارتباطی كه به رزمندگان مستقر در این محور آذوقه و مهمات میرساند، بیوقفه زیر آتش سنگین عراق بود. گذشته از نقش اساسی عملیات كربلای5 در پیدایش یك امكان تازه برای اجرای آتش پی در پی بر روی شهر بصره- همزمان با جنگ شهرها- تلاشی وسیعتر برای انهدام قسمت دیگری از ارتش عراق، (حتی بیشتر از فاو) از جمله دستاوردهای مهم نظامی كربلای5 بود.
انهدام دشمن در كربلای5 بمراتب بیشتر از والفجر8 بود، به گونهای كه حتی تحلیلگران غرب ناچار به اعتراف گوشهای از این مساله شدند. شلمچه به منزله یكی از قویترین دژهای دشمن محسوب میشد و این برای ارتش عراق بمنزله دیواری غیر قابل نفوذ بود و همین اعتماد بیش از اندازه نسبت به منطقه، تاثیر بسزایی در غافلگیری دشمن داشت. این عملیات با انجام چندین عملیات محدود كه بعدها «عملیات تكمیلی» نام گرفت، كامل شد. این عملیات باعث تثبیتو ترمیم خطوط پدافندی نیروهای ایرانی گردید.