اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِک مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ، وَ مِنْ قَلْبٍ لا یخْشَعُ، وَمِنْ عِلْمٍ لا ینْفَعُ، وِ مِنْ صَلوةٍ لا تُرْفَعُ، وَ مِنْ دُعآءٍ لا یسْمَعُ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک الْیسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ، وَالْفَرَجَ بَعْدَ الْکرْبِ، وَالرَّخآءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ، اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْک، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُک وَ اَتُوبُ اَلِیک.
بار خدایا به تو پناه مىبرم از نفسى که (از خواهش) سیر نشود و از دلى که خشوع ندارد و از دانشى که سود ندهد و از نمازى که بالا نرود و از دعایى که شنیده نشود خدایا از تو خواستارم آسانى پس از دشوارى را و گشایش پس از گرفتارى و فراوانى پس از سختى بار خدایا هر نعمتى که ما داریم از آن تو است که معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و بسوى تو بازگشت کنم
مفاتیح الجنان فرازی از تعقیات نماز عصر
