تبیان، دستیار زندگی

می آمد از تمام حرم بوی بی کسی
وفتی به سمت عشق غریبانه سر زدی

یا علی نام تو بردم نه غمی ماند نه همی،بابی انت و امی

گوییا هیچ نه همی به دلم بوده نه غمی،بابی انت و امی

یک لحظه گویا لحظه ها خشکیده باشند
در چشمهایت حوض کوثر دیده باشند

دریای پرسخاوت و مواج کائنات
بانوی آب و آینه ای کشتی نجات

تا كسی را به سر كوی تو راهش ندهند
گریه و سوز دل و ناله و آهش ندهند

دور و بر بقیع تو بانوی بی نشان
حتی غبار بال کبوتر مقدس است

تمام دفتر شب در تب سحر می سوخت
زنی میان غرل های شعله ور می سوخت

تو بذار منم بیامو گنبد تو رو ببینم
 قول میدم نیام تو جلوی حرم بشینم

مهمان نه بهار علی(ع) پا مکش ز باغ 
نیلوفر امانتی باغبان بمان بمان

نور شد تا خاک را تابان کند اما نشد
ابر شد خود را کمی باران کند اما نشد