تبیان، دستیار زندگی

ماه رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهی، ماه فضیلت، در راه است به همین دلیل بر آن شدم تا با کمک شما دوستان گرامی و همیشگی انجمن های تخصصی تبیان داستان های متفاوت و زیبایی از قرآن این کتاب آسمانی در این ماه الهی را برای شما عزیزان در این تایپیک قرار دهم. امیدوارم استفاده کنید.

نکته های قابل توجه:

1- با توجه به پیشنهاد دوستان گرامی و به خصوص جانشین محترم و عزیز انجمن قرآن و عترت این پست روزانه با دو مطلب توسط من بروز می شود.( البته انشاءالله با کمک دوستان تعداد دفعات بروز شدن بالا می رود )

2- مطالب با حجم کم گلچین شده است و از زدن مطالب با حجم بالا معذورم و اگر دوستان مطالب با حجم بالا خواستند بزنند آن را به چند پست تقسیم کنند.

3-  به دلیل راحتی در خواندن خط تمام مطالب Tahoma و اندازه آن 13 در نظر گرفته شده است.

4- برای خواندن مطالب مرتبط با همین موضوع ولی با حجم بالا به وبلاگم مراجعه کنید.

بال ملائكه

شخصى در خواب دید كه پاى بر بال جبرئیل علیه السّلام نهاده است ؛ چون بیدار شد، پیش یكى از عرفاى عصر خویش رفت و تعبیر خواست . آن بزرگ فرمود: تو در موقع نماز، پاى خود را در ورقهاى كلام الله مجید مى گذارى . او بخانه آمد و در زیر مُصّلاى خویش جستجو كرده و ورقى از قرآنى یافت .

بهترین تحیّت

پیش نماز و اعرابى

روزى اعرابى ، (عربِ بادیه نشین ) وارد مسجدى شد و چون نماز جماعت ، شروع شده بود؛ او هم اقتداء كرد. پیشنماز بعد از حمد، سوره نوح را شروع كرد و خواند: (بسم الله الرحمن الرحیم اِنّا اَرْسَلْنا نُوْحاً اِلى قَوْمِهِ:ما نوح را بسوى قومش فرستادیم) . امّا بقیه آیه را فراموش ‍ كرد. چند بار هم تكرار كرد؛ ولى به یادش ، نیامد. اعرابى كه ، مثل بعضى ها خسته شده بود، گفت : یا شیخ ! ارسل غیره وارحنا وارح نفسك . آقا! اگر نوح نمى رود دیگرى را بفرست و ما را خلاص كن.

تاثیر انذار در اصلاح انسان
راز آن كه قرآن به جحیم دوزخ اشاره مى كند، آن است كه اغلب مردم از آتش مى ترسند و آنچه در طبیعت اكثر مردم اثر مى گذارد، انذار و ترساندن است ، نه بشارت و مژده ؛ از این رو قرآن حكیم حضرت رسول را فقط منذر و ترساننده مى شناسند، در صورتى كه ایشان مبشر نیز هست ؛ قل یا اءیها الناس انما اءنا لكم نذیر مبین .
پس كسى كه خود را براى خداوند خالص گرداند، حق را بدون هیچ شائبه ى باطلى شهود مى كند، و اسماى حسنا و مظاهر آن چون رضا و رحمت و مظهر آن یعنى بهشت و نیز خشم و غضب و مظهر آن یعنى جهنم و نیز قبض ‍ و بسط و مظاهر آن دو، یعنى گمراه ساختن و هدایت كردن و جلوه هاى آن را مى بیند... .

ترك ازدواج

امام صادق علیه السّلام فرمود: هر كس به خاطر ترس از فقیر شدن ، ازدواج را ترك بكند، او به خداوند سوءظن دارد، و كلام خداوند را باور نكرده است كه مى فرماید: اِنْ تَكُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ: زنان و مردان بى همسر ازدواج كنند و اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز مى كند.

تعبیر خواب

شخصى نزد ابن سیرین آمده و گفت : در خواب دیدم ، كه اذان مى گویم . ابن سیرین در جواب چنین تعبیر كرد: به حج خواهى رفت . و اتفاقاً در همان روز مرد دیگرى آمده و گفت : من بخواب دیدم كه اذان مى گویم . ابن سیرین با حالتى متغیّر و ناراحت گفت : اى مرد! تو دزدى مى كنى ، برو و بسوى خداوند از كار خلاف و زشت خود توبه كن.
حاضران متعجب شدند و گفتند: اى استاد! هر دو یك خواب دیده اند، این اختلاف در تعبیر، از كجا پیدا شد؟
ابن سیرین گفت : آن شخصِ اول كه آمد، صورت و سیرت نیكو داشت و چون خوابش را بیان كرد این آیه بخاطرم رسید: وَ اَذِّنْ فىِ النّاسِ بِالْحَجِّ:اى ابراهیم مردم را به حج خانه خدا فرا خوان .
امّا شخص دوم را كه دیدم ، سیرت و صورت او، به انسانهاى خلافكار و بدطینت شباهت داشت ؛ چون خواب خود را بیان داشت ، این آیه به ذهنم آمد: ثُمَّ اَذَّنَ مُؤ ذِّنٌ اَیَّتُهَا الْعیرُ اِنَّكُمْ لَسارِقُون: ندا كننده اى ندا كرد كه اى كاروانیان بدرستى كه شما دزد هستید

جلوه اى از اخلاق امام مجتبى علیه السّلام

جمعى از سادات بنى هاشم ، شبى در منزل حضرت امام حسن مجتبى علیه السّلام مهمان بودند و از موضوعات مختلف سخن مى گفتند.
در این موقع یكى از خادمین حضرت غذا آورد و او همینطور كه غذاى داغ را تقسیم مى كرد، مقدارى بر روى بدن مبارك حضرت ریخت و از حرارت آن ، پوست بدنش آسیب دید.
غلام چون این صحنه را دید، از كار خود ناراحت شده و زبان به اعتذار گشوده و گفت : سرور من ! خداى متعال مى فرماید: (وَالْكاظِمینَ اَلْغِیْظَ:پرهیزكاران خشم خود را فرو مى برند.) حضرت فرمود: خشم خود را فرو بردم . و غلام ادامه داد: (وَالْعافینَ عَنِ النّاسِ):(و از خطاى مردم مى گذرند(
فرمود: از تو عفو كردم و از خطایت درگذشتم . غلام اضافه كرد: (وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ):(و خداوند نیكوكاران را دوست دارد.) فرمود: كه ترا آزاد كرده و پانصد درم هم بخشیدم .

جواب سلام

روزى شخص خلافكارى را بحضور عبدالملك آوردند. آن شخص به محض ورود، با صداى بلند گفت : السلام علیك یا امیر! عبدالملك با عصبانیت گفت : لا سلام الله علیك : سلام خدا بر تو نباشد. آن شخص ‍ گفت : یا امیر! خداوند چنین نفرموده : بلكه در سوره نساء فرموده : (وَ اِذا حُیّیتُمْ بِتَحیّةٍ فَحَیُّو بِاَحْسَنَ مِنْها اَوْ رُدُّوها: هرگاه به شما تحیت بگویند، پاسخ آن را بهتر از آن بدهید، یا لااقل به همان گونه پاسخ گوئید). و همچنین در سوره انعام فرموده : (وَ اِذا جاءَكَ الذَّینَ یُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْكُمْ:یعنى هرگاه ، آنانكه به آیات ما ایمان آورده اند، نزد تو آیند بگو سلام بر شما باد.) عبدالملك از این جواب خوشنود شده و او را بخشید.

حقوق بشر در قرآن

روزى ، حجاج ابن یوسف ، دستور داد، شخصى بنام قطر بن الفجاة را دستگیر كرده و حضورش بیاورند. آنگاه كه او را حاضر كردند؛ حجاج او را تهدید به مرگ كرده و گفت : حتماً ترا مى كشم ! قطر گفت : براى چه ؟ حجاج پاسخ داد: براى اینكه برادرت ، علیه حكومت مركزى شورش ، كرده است
قطر گفت : من نامه اى از امیرالمؤ منین ، عبدالملك دارم كه نوشته است ، تو هیچ حق ندارى ، مرا به جرم برادرم مؤ اخذه كنى ! حجاج گفت : آن نامه را نشان بده ، تا آزادت كنم . قطر گفت : از آن نامه محكم تر و بالاتر دارم ، آن آیه ، قرآن مجید است كه مى فرماید: (وَ لا تَزِرُ وازِرَهٌ وِزْرَ اُخْرى :هیچ گنه كارى بار گناه دیگرى را بر دوش نمى كشد و هر كس ‍ مسئول كار خودش مى باشد.حجاج در جواب فرو مانده و او را آزاد كرد.)

حمایت از ستمگر

یكى از بزرگان ، به صاحب ابن عبّاد، نامه اى نوشته و از شخص ظالمى -كه گرفتار شده و محكوم به اعدام شده بود- شفاعت كرد و كیفیت قتل آن مرد، اینگونه بود كه باید در آب آنقدر غوطه ور مى ساختند تا بمیرد.
صاحب ابن عبّاد، در جواب نامه آن مردِ شفیع ، این آیه را نوشت : (وَ لاتُخ اطِبْنى فِى الَّذیْنَ ظَلَمُوا اِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ: درباره آنها كه ستم كردند، شفاعت مكن كه همه آنها غرق شدنى هستند!)
و همچنین روزى یكى از فضلاى زمان ، نامه اى به صاحب عبّاد نوشت و در آن نامه فصاحت و بلاغت و لطافت خاصى بكار رفته بود؛ وقتى صاحب عبّاد آنرا مطالعه كرد؛ دید كه اكثر عبارات از مكتوبات او گرفته شده . در جواب او این آیه را نوشت : (هذِهِ بِضاعَتُنا رُدَّتْ اِلَیْنا: این كالاى خود ماست كه به ما باز پس گردانده شده است (.