امام زمان حضرت مهدی -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:
(أَوَ ما رَأَیْتُمْ كَیْفَ جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ مَعاقِلَ تَأْوُونَ إِلَیْها، وَأَعْلاماً تَهْتَدُونَ بِها مِنْ لَدُنْ آدَمَ(علیه السلام)
آیا ندیدید كه چگونه خداوند براى شما، ملجأهایى قرار داد كه به آنان پناه برید، و عَلَم هایى قرار داد تا با آنان هدایت شوید، از زمان حضرت آدم(علیه السلام) تا كنون.
الغیبه، شیخ طوسى، ص286، ح245 ; احتجاج، ج2، ص278 ; بحارالأنوار، ج53، ص179، ح9 .
شرح
این عبارت، قسمتى از توقیعى است كه از ناحیه ى حضرت، به خاطر اختلاف میان ابن أبى غانم قزوینى و جماعتى از شیعیان صادر شده است. ابن ابى غانم معتقد بود كه براى امام حسن عسكرى(علیه السلام) جانشینى نیست و امامت به ایشان ختم شده است. گروهى از شیعیان، به حضرت مهدى(علیه السلام)نامه مى نویسند و داستان را باز مى گویند. از ناحیه ى حضرت نامه اى صادر مى شود كه حدیث فوق بخشى از آن است.
امام زمان(علیه السلام) بعد از سفارش هاى زیاد در دورى از تردید و شك در امر امامت و وصایت و جانشینى، مى فرمایند: مسئله ى وصایت، در طول تاریخ بشریت، ثابت است و تا انسان وجود دارد، زمین، خالى از حجّت نیست. حضرت مى فرماید:
تاریخ را بنگرید! آیا زمانى را خالى از حجّت دیده اید كه اینك اختلاف كرده اید؟
حضرت، در این قسمت از حدیث، براى امامت، دو فایده برشمرده است: یكى، ملجأ و پناه مردم در گرفتارى ها، و دیگرى هدایت كردن مردم به دین الهى; زیرا امام معصوم(علیه السلام) نه تنها هدایتگر مردم به شریعت و دین الهى است، بلكه در مسائل مادّى و دنیوى نیز حلاّل مشكلات مختلف آنان خواهد بود.