می‌دانید که برای تهیه رب نسبت به تهیه آب گوجه‌فرنگی حرارت بیشتری لازم است. هنگام پخت این فرآورده گوجه می‌جوشد، آب آن کشیده می‌شود و به نوعی عصاره تبدیل می‌شود. چون حرارت بالا می‌رود میزان ویتامین C و اسید فولیک در رب گوجه بسیار کم است اما از نظر لیکوپن که یک ترکیب رنگی موجود در گوجه است هیچ تغییری به وجود نمی‌آید و حتی با دادن حرارت و تغلیظ، میزان آن در رب افزایش هم پیدا می‌کند. اما بستگی دارد هدف از مصرف گوجه چه باشد، اگر هدف جذب ویتامین C است چه بهتر که از آب گوجه یا گوجه تازه استفاده کنیم اما اگر برای دریافت لیکوپن و پیشگیری از بیماری‌هایی مانند سرطان و ناراحتی‌های قلبی - عروقی گوجه مصرف می‌شود، بهتر است از رب آن استفاده کنیم. آمار نشان می‌دهد در جوامعی که از رب یا سس گوجه بیشتری استفاده می‌شود مردم کمتر به بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان مبتلا می‌شوند.
بسیاری از خانم‌ها، گوجه را تهیه کرده، می‌شویند، پوست می‌کنند و حرارت می‌دهند تا آب گوجه گرفته شود بعد آن را فریز می‌کنند یا در یخچال می‌گذارند و در بسیاری غذاها به جای رب مورد استفاده قرار می‌دهند. در این میان باید گفت نکته مهم، بحث پاستوریزه کردن است. بهداشت باید در مرحله کنسرو کردن، بسته‌بندی و نگهداری به‌طور کامل رعایت شود، یعنی ظرف پاستوریزه شود و توجه داشته باشند که هنگام پاستوریزه کردن هوا وارد ظرف نشود و خلاء را با کمی روغن زیتون پوشش دهند. رب خانگی نیز به خوبی رب صنعتی بوده و همان خواص را دارد ولی اگر این مراحل به خوبی رعایت نشود امکان آلودگی ثانویه نیز وجود دارد. در رب‌های صنعتی به دلیل وجود نگهدارنده‌ها این آلودگی وجود ندارد. نکته دیگر اینکه بسیاری از افراد نگران تاثیر افزودنی‌های رب‌های صنعتی بر سلامت‌شان هستند. باید به این نکته اشاره کرد که این افزودنی‌ها در حد مجاز بوده و هیچ مشکل خاصی ایجاد نمی‌کنند.
