تبیان، دستیار زندگی

پدربزرگ فشنگ‌ها


گلوله توپ ضد هوایی که نسبت به فشنگ سایر سلاح‌ها بزرگتر و سنگین‌تر بود. گویی آنها بچه‌های او بودند و ایشان پدربزرگ آنها

آب شنگولی

به نوشیدنی خوش‌طعم مثل كمپوت سیب و گلابی،‌ گیلاس و آلبالو، نوشابه و مایعات خنك و مطبوعی كه در هوای گرم، وقتی كه از آسمان گویی آتش می‌بارید، بچه‌ها را به وجد می‌آورد و با نوشیدن آن به اصطلاح سرحال و شنگول می‌شدند، گفته می‌شد. خصوصاً در هنگامی كه عملیات بود و در راهپیمایی‌های بعضاً هفت تا هشت ساعته و زمانی كه روز بالا می‌آمد و جز خاكریز و چاله‌چوله‌های ناشی از انفجار و چفیه‌ای كه بر سر می‌كشیدند هیچ سرپناه و سایبانی نبود، این نوشیدنی به كمك آن‌ها می‌آمد.

آب كیلویی

به آب‌های باز و بدون بطری كه به وسیله تانكرهای قابل حمل و نقل در اختیار رزمندگان قرار می‌گرفت گفته می‌شد و این اصطلاح در مقابل آب «آك‌بند» «آمولو» به كار برده می‌شد كه تصفیه شده و با كیفیت بود.
1-نام تجاری یك نوع آب معدنی است كه در قوطی‌های دربسته موقع عملیات‌ها از آن استفاده می‌شد.

آبروی هیأت

كسی كه بچه‌های هیأت (گردان یا دسته) به ‌او می‌بالیدند و به وجودش افتخار می‌كردند، یا به عبارت دیگر شأن و احترام مجموعه و دسته كه ‌همگی سعی در حفظ آن داشتند و اگر كسی از روی سادگی و بی‌اطلاعی حرفی می‌زد كه موجب خندیدن حاضرین می‌شد، یا در بحث‌ها به ‌اصطلاح «كم می‌آورد» دوستانش به‌او می‌گفتند: « آبروی هیأت را بردی.»

آبكش

كسی كه بدن او مثل آبكش سوراخ سوراخ بود، جای سالم در بدن نداشت. هرچه جای زخم و جراحت و تیر و تركش بود.

آدم آهنی

كسی كه جای سالم در بدن نداشت، مثل زمین زراعت، گویی تركش دشمن تنش را شخم‌زده. یك‌پارچه پوشیده‌ از آهن. كسی كه با وجود صدها تركش در بدن هم‌چنان در جبهه حضور داشت و اعتنایی به آن نمی‌كرد به شوخی بعضاً به چنین شخصی می‌گفتند: «آهن‌ربا به بدنش می‌چسبد.»

آبی ‌خاكی

اصل اصطلاح آبی خاكی در جبهه به نیروهای مخصوص و غواصی اطلاق می‌شد كه از كارآیی نسبتاً خوبی برخوردار بودند و در ارتش به "تكاور" و "رنجر" معروف‌اند؛ این نیروها هم در خاك و خشكی عمل می‌كنند و هم در آب.
این اصطلاح به خودروها و نفربرهای ادواتی كه هم در آب كارایی داشتند هم در خشكی نیز اطلاق می شد.

آتش تداركات

همان آتشی كه قبل از رسیدن نیروها به خط اول دشمن برای سرگردم كردن مزدوران می‌ریختند و در پناه این آتش بود كه رزمندگان پیشروی می‌كردند.

آتش فرستادن

آتش فرستادن با توپخانه، اسم كد بود، گلوله‌ای پرتاب كردن، تعبیری بود برای درخواست گلوله‌های فسفری كه دود سفیدرنگی از آن متصاعد می‌شد، برای هدایت آتش تخمین‌زده می‌شد، «سیگاری فرستادن» هم می‌گفتند.

آتش گرفتن جنگل

وقتی شخصی ضمن تعریف واقعه‌ای به نقش خودش كه می‌رسید ناگزیر اشاره‌ای هم به آن می‌كرد تا حكایت جنبه افسانه به خود نگیرد آن وقت بود كه هركس چیزی از این قبیل می‌گفت: «جنگل آتش گرفت، آب بیاورید،‌ سوخت نابود شد و غیره...» و همه‌ی این تعابیر بدین منظور بود كه آن اعمال نیكی كه پاداش آن مثل درختی كه كاشته شده باشد از كثرت آن حالا تبدیل به یك جنگل شده ولی به خاطر ریا و تظاهر به آن عمل آتش گرفته و نابود شده است.

آچار فرانسه ی گردان

نیرویی كه به درد همه كار می‌خورد و بدون این‌كه مسئول مستقیم كاری باشد، وقت و بی‌وقت و در همه‌ی شرایط وجودش مشكل‌گشا و سمبل كارآیی و توانایی و هنر بود.