بر گرفته از  http://zendegiirani.persianblog.ir/post/2109/

بدزبانی کودک در یک موقعیت خاص، می تواند انگشت اتهام را به سمت پدر ومادری سوق دهد که در تربیت کودک نقش اول و مبرهنی دارند.

متاسفانه گاهی اوقات برخی از والدین آموزش لحظه به لحظه ای و اصل همانند سازی در تربیت را  فراموش می کنند و گمان می برند که رفتار آنها در این وقت مقتضی بهنجار است و  کودک آنها نیز به این نکته اشراف دارد و آن را درک می کند. فراموش کاری و تبعیت ازاین اندیشه ی ناموجه و غلط ، باعث می شود که کودک نه تنها متوجه اشتباه بودن این  رفتار نشود بلکه ناسزا گویی را نیز بیاموزد...

 بدزبانی کودک در یک موقعیت خاص، می تواند انگشت اتهام را به سمت پدر ومادری سوق دهد که در تربیت کودک نقش اول و مبرهنی دارند. روان شناسان کودک معتقدند که بدزبانی، پرخاش، فحش دادن، تمسخر و... محصول  آموزش و تقلید کودک  است، مواجهه کودک با  جملات و کلمات نامناسب باعث می شود، وی ضمن شنیدن آن عبارات، آنان را در ذهن خود ضبط و ثبت نماید و در زمان مقتضی به تقلید از آموخته های خود از آنان بهره گیرد. متخصصان تربیتی اذعان دارند که رفتار تقلیدی کودک، قدرت شگفت آوری دارد و این خود ما هستیم که تعیین می کنیم فرزندمان چه چیزی را بشنود، ببیند،بفهمد و بالاخره این که  انجام دهد؛ لذا بدین ترتیب می توان اظهار نمود که  نظارت و کنترل والدین در اولویت اول چرخه غربالگری اعمال و رفتار مطلوب و نامطلوب هر  والدی است و خزانه ی رفتاری و گفتاری هر کودکی را شکل می دهد.

بسیاری از والدین جوان، به دلیل استفاده کودکشان از کلمات نامطلوب و گاه ناسزا و دشنام، احساس خجالت و شرمندگی می کنند، به این گروه از والدین پیشنهاد می کنیم که   استیصال و درماندگی را کنار بگذارید و وارد صحنه عمل شوید،  شما باید دست به کار شوید تا خزانه ی لغات فرزندتان را اصلاح نموده و آن را دوباره بازسازی کنید.

لحن صحیح سخن گفتن را به کودک بیاموزید:لحن گفتگوی صحیح و مودبانه را به کودک یاد دهید، او را متوجه این نکته کنید که تنها آنچه بیان می شود نشان از بد زبانی نیست بلکه شیوه بیان و لحن سخن نیز می تواند مشخص کننده ناخوشایندی گفته ها باشد. کودک باید بداند که دهن کجی هم ، به نوعی بدزبانی محسوب می شود و پیامدی چون بدزبانی دارد .

هرگز کودک را به دلیل بدزبانی و یا لقب دادن تنبیه نکنید:تنبیه چاره ی کار نیست، تجربه نشان داده است که ماحصل تنبیه، ترس موقعیتی است . شاید به کرات با این صحنه مواجه شده باشید که کودک تان بواسطه ی تنبیه انجام شده، سعی می کند نزد شما بدزبانی نکند و به کسی لقب بد ندهد اما به محض دوری از شما ،که برای او منبع درد و تنبیه هستید،  شروع به بدزبانی و توهین می کند!  مجازات و تنبیه ، تنها به کودک شما می آموزد که  او می تواند در خفا به رفتار خود ادامه دهد.

با نام خدا و سلام

ممنون از حضور گرم استاد انجمنها جناب رها در انجمن متعلق به خودشون

تشکر بابت ایجاد این تاپیک
می خونم مطلب را پاسخ می گذارم خدمتتون.

البته یک نکته که شاید در مطلب شما هم باشد و آن اینکه:

بیشتر از کلام باید رفتار درستی داشته باشیم تا کودکان از رفتار صحیح ما الگو برداری کنند نه با حرفهایی که خلافش در کردارمون مشهود است

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadid=488551&forumid=457&pageindex=1


سلام از این لینک هم میتونید استفاده کنید

شادبی عزیز و فرهیخته ام
ممنونم از حسن توجه شما و اطلاعات ارسالی
دستانت پر توان