هشتم
دعای ندبه را بخواند. مرحوم محدث قمی می‌گوید: به فرموده «سید بن‌طاووس» پس از دعا به سجده برود و بگوید:
أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَارٍ حَرُّهَا لا یطْفَی وَ جَدِیدُهَا لا یبْلَی وَ عَطْشَانُهَا لا یرْوَی
به تو پناه میآوردم از آتشی كه حرارتش خاموش نمیشود و تازهاش كهنه نمیگردد و تشنهاش سیراب نمیشود.
پس گونه راست را بر زمین گذارد و بگوید:
إِلَهِی لا تُقَلِّبْ وَجْهِی فِی النَّارِ بَعْدَ سُجُودِی وَ تَعْفِیرِی لَكَ بِغَیرِ مَنٍّ مِنِّی عَلَیكَ بَلْ لَكَ الْمَنُّ عَلَی
خدایا رخسارم را پس از سجده و به خاك مالیدن آن برای تو در آتش زیرورو مكن، كه من در این كار بر تو منت ندارم، بلكه تنها تو را بر من
منت است
سپس گونه چپ را بر زمین گذارد و بگوید:
ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَكَانَ وَ اعْتَرَفَ.
رحم كن بر كسی كه بد كرده و مرتكب گناه شده و بیچاره گشته و اعتراف نموده است.
آنگاه به حال سجده برگردد و بگوید:
إِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْیحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ یا كَرِیمُ
اگر من بنده بدی بودم، تو پروردگار خوبی هستی،گناه از بندهات بزرگ شده، شایسته و نیكو است گذشت از جانب تو باشد ای كریم.
پس صد مرتبه بگوید:
الْعَفْوَ الْعَفْوَ
ببخش ببخش
