تبیان، دستیار زندگی

سپاس و ستایش بیكران ، خداوند یگانه رحمان را سزاست كه در روى كره اى متحرك و لرزان ، معلق و آویزان ، كوه و صحرا رقم زد، جزیره و دریا ترسیم نمود، گیاه و جاندار آفرید و انسان و بشر پدید آورد، تا ظلمتكده تیره و تاریك زمین را به نور و صفا زینت بخشد و در میان خرابى و ویرانى ، عمران و آبادى آرد.
اراضى موات و بائر را به بوستان و گلستان سبز و خرم تبدیل كرد. از میان كره زمینى كه بصورت جمادى بى حس و بى شعور ساخته شده بود، نبات و حیوان برافراشت و بر تارك سرش انسانى خردمند گذاشت و او را بر همه اقطار جهان حاكم و فرمانروا ساخت ، تا از میان كره اى خاكى و تاریك ، جنبش و حركت ، سعادت و عزت و عیش و عشرت پدید آورد. مشك و عنبر، ریاحین معطر، نور و صفا، عشق و وفا، نغمه و نوا، تمدن و ترقى ، تكامل و تعالى ، دستگیرى و رحمت و نوازش و عطوفت ، همگى از میان همین كره تیره و ظلمانى برخاست و همگى از بركت عقل و احساسى بود كه به انسان عنایت فرمود.
خداوند رحمان ، به انسان ستمگر ناسپاس ، جفتى از جنس او به صورت زن عنایت فرمود، تا با وى انس و الفت گیرد. میان دختر و پسرى بیگانه و ناآشنا، مودت و رحمت مقرر داشت تا یكدیگر را در آغوش گیرند، توالد و تناسل نمایند، تشریك مساعى كنند، خانه و مدرسه بسازند، آموزش و پرورش دهند، محیط آبادى را كه از پدران و مادران خود، به ارث گرفته اند، آبادتر كنند و باز هم براى آبادى بیشتر به فرزندان خود تحویل دهند.
و درود و رحمت بى پایان خداوند متعال ، به روان مطهر رسولان و پیغام آورانش ، مخصوصا اشرف و خاتم آنها حضرت محمد مصطفى و بر خاندان و عترت معصومین آنحضرت ، كه همگان ، عمر عزیز خویش را در راه رسانیدن به اوج تكامل و سعادت مصروف داشتند و در پیمودن این راه ، هر گونه بلا و مصیبتى تحمل نموده و حتى از بذل جان شریف دریغ نفرمودند - صلوات الله علیه اءجمعین من الان الى قیام یوم الدین -
اما بعد: پسر و دخترى كه با یكدیگر ازدواج مى كنند، در حقیقت تولد تازه اى مى یابند و در اقیانوس تازه اى وارد مى شوند كه یا باید كار آموزى و تجربه قبلى كسب كرده و یا داراى هوش و فراستى باشند كه بتوانند خود را با جزر و مد دریا هماهنگ نموده ، همچون مرغان و ماهیان با محیط سازگار شوند و گرنه عمرى كوتاه و پر مشقت دارند و به زودى در گردابها غرقه و هلاك مى شوند.
دین مقدس اسلام كه براى راهنمائى و تامین سعادت بشر، نازل گشته و تمام ابعاد وجودى او را در تمام مراحل زندگیش رعایت كرده است ، دختر و پسرى را كه مى خواهند در آینده پدر و مادر خانواده و ركن اجتماع انسانى باشند، در این وادى خطرناك بدون راهنما رها نكرده ، بلكه با كمال لطف و عنایت ، دست ایشان را گرفته و قدم به قدم رهبرى و راهنمایى نموده و آنان را از خطرات طوفانها و گردابها بر حذر داشته است .
نویسنده براى تامین این هدف ، روابط زن و شوهر را در مراحل زندگى مشتركشان ، از قرآن مجید، نهج البلاغه ، وسائل ، بحار، وافى و مستدرك استخراج و عرضه نموده است . اگر در این راه موفق گشته خدا را سپاسگزار است و اگر فتور و قصورى پیش آمده ، بر سستى قلم و كوتاهى فكر حمل مى شود و در همه حال از خوانندگان محترم امید راهنمائى و خیر خواهى دارد.
مباحث این كتاب شامل هفتاد درس است كه مهمترین آنها را پنج بخش زیر تشكیل مى دهد:
1- عوامل الفت و محبت میان زن و شوهر.
2- عوامل اختلاف و كدورت آنها و راه علاج آن .
3- موقعیت واقعى زن در خانواده از نظر اسلام و تحلیل و بررسى آیات و روایاتى مانند (ضعف عقل او، شر بودن او، استخوان كج بودن او، تادیب او، مشورت با او، بر حذر بودن از خوبانشان و مانند اینها).
4- موضوع حجاب و نظر اسلام نسبت به مقدار محدویت زن .
5- اظهار مطالب غریزه جنسى و تعیین مرز بین حرام و جایزش و مطالب متفرقه بسیار دیگرى ، مانند سواد آموزى زن ، داشتن فرزند، ضرب المثلها، پزشكیها و روابط فامیلى ، در این كتاب بحث مى شود كه به خاطر تنوع مطالب و تفنن خاطر خوانندگان ، تمام این مباحث درهم و آمیخته و معجونوار بررسى شده است . در پایان این مجموعه را (( بهشت خانواده )) نامیدیم به سه اعتبار:
1- آیات قرآن مجید و احادیثى كه از زادگاه منابع وحى صادر شده و در این كتاب آمده است در حقیقت بهشتى است كه در خانواده موجود است .
2- عمل به این آیات و احادیث محیط خانواده را بهشت برین مى سازد.
3- بیشتر مباحث این كتاب مربوط به زن است و زن مسلمان متعهد، بهشت آفرین خانواده است .
در هر حال به كسانى كه ذوق و عاطفه ندارند خواندن این كتاب را توصیه نمى كنیم و براى كسانى كه همسر ندارند، مطالعه این كتاب تضییع عمر و اتلاف وقت است اما كسانى كه بخواهند در پرتو تعالیم اسلام ، یك عمر با همسر خود با محبت و صفا زندگى كنند، این مطالعه را لازم مى دانیم و انتقاد را از كسانى كه تمام كتاب را خوانده باشند، با كمال حوصله گوش ‍ مى كنیم . و لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظیم .

سید جواد مصطفوى

از نظر مقررات اسلام ، چنانكه زن حق ندارد، بدون اجازه شوهر از خانه بیرون رود، مرد هم حق ندارد، بیش از سه روز غایب شود و یا مسافرت كند، بلكه همواره باید، در هر چهار شبانه روز، یك شب را حتما در خانه و نزد همسرش باشد، پس اگر بخواهد به مسافرتى بیش از سه روز برود، یا باید همسرش را همراه خود ببرد، یا به نحوى او را راضى كند. چنانكه پیغمبر اكرم (ص ) در بعضى از مسافرتها یا تمام مسافرتها و حتى در جنگها، یكى از همسرانش را همراه خود مى برد.
البته چنانكه گفتیم ، این حق و وظیفه از احكام ثانویه اسلام است و در موردى است كه میان زن و شوهر صفا و یكرنگى نباشد. آنچه اسلام در مرحله اول به زن و شوهر سفارش مى كند، رفاقت و همكارى و خلوص و یكرنگى است كه اسلام درباره آن تاكید بسیار دارد، آنان را لباس یكدیگر معرفى مى كند، رحمت و مودت خدائى را كه میان آنها برقرار شده است به یادشان مى آورد، معاشرت به معروف یعنى حسن برخورد و نیك رفتارى را به آنها گوشزد مى كند و هر یك از آن دو را به تحمل كج خلقى دیگرى توصیه مى نماید؛ به ویژه به شوهران بیشتر سفارش مى كند كه مراعات حال زنان را بنمایند، زیرا ایشان ضعیفتر از مردانند. بعلاوه سلام كردن و خداحافظى نمودن را و دهها سفارش اخلاقى دیگرى كه در این كتاب مى خوانید كه همگى موجب الفت و صفا مى شود، به آنان تذكر مى دهد.
حال اگر زن و شوهرى چنین دستورات سعات بخش و رفاه انگیز و محبت آور اسلام را نشنیدند یا شنیدند و عمل نكردند و خواستند با دین خود، با خداى مهربان خود، با پیغمبر دلسوز خود، بلكه با سعادت و سرنوشت خود مخالفت و لجبازى كنند، اسلام موضوع حق و وظیفه را پیش مى كشد. مثلا اگر مردى به همسرش بگوید: راضى نیستم به مجلس عزاى پدرت هم بروى و زن نتواند این موضوع را تحمل كند او مى تواند به شوهرش بگوید: من وظیفه ندارم در خانه هیچكارى بكنم . برو یك آشپز بیاور. یك نظافتگر، یك لباس شوى و یك بچه نگهدار تا آن وقت بفهمى كه چهار نفر آنها به اندازه نصف من هم دلسوزى ندارند، یا اگر زنى بهانه بگیرد و بگوید نمى خواهم به مسافرتى كه شغل تو هست بروى و با تو هم نمى آیم ، مرد مى تواند عكس العمل شرعى نشان دهد و از حقوقى كه دارد، استفاده كند مثلا نفقه و لباس كمترى به او بدهد و با این عمل زن را بیدار كند و به او بفهماند كه بین زن و شوهر نباید عناد و لجبازى باشد. زیرا لجبازى كار را به ستیزه مى كشاند، چنانكه فردوسى گوید:
ستیزه بجایى رساند سخن         كه ویران كند كاخهاى كهن

دلیل
100- و من آیاته اءن خلق لكم من اءنفسكم اءزواجا لتسكنوا الیها و جعل بینكم موده و رحمه ان فى ذلك لایات لقوم یتفكرون .
از جمله آیتهاى خدا این است كه براى شما از جنس خودتان همسران آفرید، تا به وجود آنها آرام گیرید و میان شما دوستى و مهربانى برقرار ساخت ، در این امر براى كسانى كه اندیشه مى كنند عبرتهاست . (106)
و نیز در درس حجاب گفتیم كه پیغمبر گرامى (صلى الله علیه و آله و سلم ) هر گاه مى خواست به سفرى برود، براى بردن یكى از همسران خویش قرعه مى زد، اسم هر یك از قرعه بیرون مى آمد، او را همراه خود مى برد.
101- عن اءبیعبدالله (علیه السلام ) قال : اتقوا الله فى الضعیفین یعنى بذلك الیتیم و النساء.
امام صادق (علیه السلام ) فرمود: از خدا پروا كنید درباره دو ضعیف یعنى زن و یتیم . (107)
از مزایاى اسلام این است كه همواره حامى مستضعفان است ، شخص قوى و نیرومند، خود مى تواند حق خویش را بستاند، حمایت از او لازم نیست ، بلكه حمایت از او، ستم كردن بر مستضعفان است . اصولا وجود قانون كه ضرورتش را هر عاقلى درك مى كند، براى حمایت مستضعفان است ، و این حمایت به معنى رساندن مستضعف را به حق خویش مى باشد نه به معنى ستم كردن بر نیرومند و قدرت دادن به مستضعف تا او هم نیرومند و مستكبر شود.

در هر اجتماعى كه از دو یا چند انسان تشكیل مى شود و مى خواهند مدتى با یكدیگر زندگى كنند، یك رئیس و تصمیم گیرنده لازم است تا حكومت خان خانى و خودسرانه پیش نیاید و اختلاف سلیقه و درگیرى و نزاع ، امور زندگى را مختل و معوق نسازد.
در نظام خانوادگى از نظر اسلام ، مرد رئیس است . زیرا قدرت بازوانش بیشتر است و مسئول تمام مخارج خانه مى باشد، پس اگر زن و شوهرى در مورد خرید یا اجاره منزل ، منزل كوچكتر یا بزرگتر، بالاى شهر یا پائین شهر اختلاف نظر داشته باشند، از نظر اسلام ، راى و نظر مرد مقدم است و باید عملى شود، زیرا اوست كه هزینه را مى پردازد، مخارج را تحمل مى كند. عقل سالم چنین قضاوت مى كند، حقوق و قانون چنین دستور مى دهد. همچنین اگر زن و شوهر در خرید قالى یا گلیم ، ظرف ملامین یا مسى ، مسافرت با قطار یا هواپیما، خرید استكان یا فنجان و ده ها و صدها امر دیگر مانند این امور، اختلاف پیدا كردند، نظر مرد مقدم است ، زیرا صندوق بدست اوست و حساب و دخل و خرج زندگى را او مى داند.
البته نسبت به خرید لباس و كفش زن مرد از نباید از حد متعارف و معمول پائین تر آید، مثلا در زمان ما لباس كرباس پائین تر از حد معمول است و آن را براى كفن میت به كار مى برند به براى لباس زن ، مگر آنكه زن و شوهرى به خاطر علت و نظرى خاص ، با لباس كرباس هم توافق كنند.
و نیز اگر دزدى یا دشمنى به خانواده حمله كند، تصمیم گیرى و قیمومت به دست مرد است كه نعره زند و از اموال خود دفاع كند. در اینجا زن نباید دخالت كند؛ زیرا كه حنجره او جاذب است نه دافع و خانه و اموال هم بیشتر از آن مرد است . همچنین در تولید فرزند بیشتر اختیار بدست مرد است . این است معنى آیه شریفه :
الرجال قوامون على النساء
البته چنانكه در درس چهل و هشتم (اختلاف سلیقه ) خواهیم گفت : با وجود آنكه اسلام حق تقدم را به مرد داده است ، ولى توصیه مى كند، حتى الامكان مستحب است براى مرد كه رضایت همسر خود را جلب كند، و در رابطه با او خدا را در نظر بیاورد.
بعضى از مردان جاهل و مغرور، از آیه شریفه (( الرجال قوامون على النساء )) . سوء استفاده كرده ، بر زنان خود تحكم و زورگویى مى كنند و تحكم خود را به قرآن مجید مستند مى نمایند. چنانچه شوهران مغرور و بى خبر دیگرى كتك زدن زنان را به قرآن كریم مستند مى كنند و محبوس كردن زن را در خانه به اسلام نسبت مى دهند. توضیح هر یك از اینها در جاى خود گفته شد (به درس هشتم و هیجدهم مراجعه شود.)

خداوند متعال ، زن و مرد را تنها در انسانیت و جدایى از جماد و نبات و حیوان ، یكسال آفریده است ، ولى غرائز و عواطف و احساسات ایشان را مختلف نموده و مطابق میدان فعالیت و خط مشى طبیعى و مسیر خاص ‍ زندگى هر یك از آنها قرار داده است . به همین جهت ، براى هر یك از آن دو، وظیفه خاصى معین نموده و تكلیف معینى از آنها خواسته است .
اختلاف روحیات و معنویات زن و مرد از لحاظ ارزش و مقدار به حدى است كه برخى از صفاتى كه براى مردان ، مذمون و ناپسند است ، همان صفت به طور مشخص براى زنان ، محمود و پسندیده است .
یكى از این صفات ، تكبر و غرور و خود بزرگ بینى در برابر دیگران است كه براى مردان نكوهیده و براى زنان پسندیده است . زن باید در برابر غیر شوهرش با غرور و خود بزرگ بینى مشاهده شود، نه رام و منقاد، تا جوانان هرزه در او طمع نكنند. حالت كبر زن ، همان زره پوشى اوست كه در درس ‍ نهم گفته شد، بلكه در آنجا باید علاوه بر تكبر، از زن حالت سرپیچى و امتناع و سركشى مشاهده شود.
پیغمبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) مى فرماید: (( زن شایسته مانند غراب اعصم كلاغ یك پا سفید) است كه كسى نمى تواند بر او دست یابد. ))
اما تكبر و خود بزرگ بینى زن حتما باید در برابر غیر شوهرش باشد، زیرا احادیث و روایات بسیارى داریم كه تواضع و فروتنى زن در برابر شوهرش ‍ را تثبیت مى كند و این صفت را از بهترین صفات زن معرفى مى نماید.
در روایتى كه از امیرالمومنین (علیه السلام ) نقل خواهیم نمود، دو صفت دیگر هم در ردیف تكبر آمده است : اول ترس ، دوم بخل .
این دو صفت هم از صفات زشت مردان است و در موارد معینى جزء صفات نیك زنان . بخل زن خوبست براى اینكه مال شوهر را حفظ كند و ترس او خوبست تا براى افتادن در دام شیادان هرزه آمادگى نداشته باشد.
این 3 صفت را خداوند متعال به مقتضاى حكمت خویش در سرشت زن نهاده است . تذكر امیرالمومنین (علیه السلام ) به جویندگان راه سعادت ، براى اینست كه آنان هم زنان را بر ادامه و تاكید همین صفات تربیت كنند و از ایشان فروتنى در برابر بیگانگان و سخاء و تهور را انتظار نداشته باشند كه بر خلاف سرشت آنهاست و فاسد كننده سرنوشتشان . زن اگر بخیل نباشد، میوه و شیرینى و خوردنیهاى خانه را به زودى تقسیم مى كند و وقتى مهمانى مى آید، چیزى پس انداز ندارد. او باید بخیل باشد و شوهر هم باید از بخل او خرسند باشد؛ همچنین اگر زنى از تنها بودن در خانه مى ترسد دلیل خوبى اوست ، شوهر نباید او را تنها گذارد.
و خلاصه زن داراى سرمایه ئى گرانقدر و نفیس است به عنوان عفت و عورت كه از نظر اسلام هویت و شخصیت زن و امتیاز او بر مرد، بستگى به آن دارد، بنابراین حفظ و صیانت این سرمایه بر زن از اوجب واجبات است . همین سرمایه ئى كه از نظر مكاتب دیگر شاید هیچ ارزشى نداشته باشد و حتى ضد ارزش باشد. سرمایه ئى كه اگر در طریق خدا پسندش مصرف شود، اجتماعى سالم به وجود مى آورد و اگر منحرف شود، اجتماع به فساد و بى بند و بارى كشیده مى شود.
حفظ و صیانت این سرمایه به دو طریق ممكن است :
اول : از راه مبارزه با كسى كه در مقام دستبرد و تجاوز است .
دوم : از راه پیشگیرى و به معرض نمایش نگذاشتن و نشان ندادن آن . پیداست كه چون طرف مقابل زن ، مرد است و قدرت و نیروى بازوى مرد بیشتر از زن مى باشد، راه اول میسر نیست و تنها راه حفظ سرمایه براى زن ، به طریق دوم منحصر مى شود. این قضاوت عقل و مقتضاى فطرت است و اسلام هم به زن دستور مى دهد حجاب داشته باشد، بیشتر در خانه باشد، از هر پیش آمد مشكوكى بترسد، در برابر نامحرم خود را ناتوان و فروتن نشان ندهد چنانكه در مقام دفاع از حقوق خویش ، باید مقاوم و مبارز باشد. و همه اینها براى حفظ و صیانت سرمایه و شخصیت او بلكه براى حفظ سرمایه و شخصیت اجتماع است .

غریزه جنسى در وجود زن و مرد، از امورى است كه دو پهلو دارد، یعنى داراى قابلیت انعطاف به خیر و شر است . غریزه جنسى اگر در مسیر صحیح خدادادیش حركت كند، موجب توالد و تناسل و تولید فرزندان سالم و با نشاط و بقاء و تكثیر نسل انسان مى شود كه زیر بناى انسان و انسانیت است ، ولى همین غریزه اگر منحرف شود و به راه افراط و تفریط افتد، یا نسل بشر را خاتمه مى دهد - اگر به رهبانیت و عزلت رو آورد - یا نسلى بیمار و رنجور و آماده پذیرش هر گناه تحویل مى دهد - اگر خودسر و افسار گسیخته حركت كند - و در آن صورت پدران و مادران را هم به اختلاف و نزاع و درگیرى مى كشاند و خانواده را به فساد بلكه مضمحل مى كند.
خداوند مهربان براى دستگیرى انسان و راهنمائى او در مسیر غریزه ، مانند سایر امورى كه مورد نیاز اوست ، كتاب و رسول فرستاده ، برنامه و قانون وضع كرده ، راه و چاه نشان داده و در دسترس او گذاشته است - چنانكه در درسهاى گذشته گفتیم -
براى اینكه بشر در غریزه جنسى دچار تفریط نشود، از رهبانیت و عزلت منع نموده و به تناكح و تناسل امر اكید فرموده است . و براى اینكه گرفتار افراط و كج روى نگردد، از لواط و زنا و استمناء و مساحقه زنان همچنین انحرافات دیگر جلوگیرى نموده است .
علاوه بر همه اینها، نسبت به اصل عمل نزدیكى و همخوابگى و نیز مقدمات و موخرات آن ، دستوراتى لازم و مفید، و در چهار چوبه (لزوم و فایده ) بیان داشته است چنانكه در درس خلوت خواهیم گفت تا دختر و پسر بى تجربه ، منحرف نشوند و سرگردان نمانند و به چاه نیفتند، و نیز از لذت عشق و صفا هم بى بهره نباشند.
آنچه در این امور قابل توجه است این است كه ، در رهبریهاى دینى ، امورى كه هر دختر و پسر، بلكه هر حیوان نر و ماده اى ، به حكم غریزه و طبیعت خویش انجام مى دهند، مسكوت گذاشته شده و بدون جهت اسلام و رهبرانش وقت مردم را با توضیح واضحات تلف ننموده اند.
در این مورد هم ، بعضى از حریصان شهوت ، افراط و پرده درى كرده و یا بگوئید: (( از شوق حلیم میان دیگ افتاده اند )) اینان تعلیم عمل زناشوئى را با نشان دادن فیلمهاى سكسى و از كانال فیزیولوژیكى و عضوى آن هم تجویز مى كنند و دستور مى دهند، در صورتى كه جنبه عملى آن را حیوانات هم مى دانند تا چه رسد به انسان با شعور و اشرف كائنات .
راهنمایان الهى در امر غریزه ، تنها به مواردى توجه كرده اند، كه انسانهاى عقب مانده و نادان ممكن است آنرا ندانند و به اشتباه بیفتند، نه در مواردى كه هر پرنده و خزنده و درنده ئى از آن آگاه است یا بگویید ناخودآگاه و به حكم غریزه عمل مى كند.
تعجب مى كنم از كسانى كه قلم به دست مى گیرند و فكر خود را به چاقى و لاغرى زن و مرد، در حال آمیزش مصروف مى دارند و چهره نورانى كاغذ را با كلماتى كه كوتاهى و بلندى اعضاى تناسلى مرد را نشان مى دهد، سیاه مى كنند. اینها نمى دانند كه نوشتن این مطالب علاوه بر آنكه مستهجن و ركیك و بر خلاف عفت زبان و قلم است ، مخالف هدف از آمیزش هم مى باشد.
خلوتگاه زن و شوهر، جولانگاه عشق و شور و احساس است و از خصوصیات عشق این است كه محدود و مقید نمى شود و تحت كنترل قرار نمى گیرد، عقل و منطق و برهان و استدلال كه در همه جا راه گشا مى باشند، در حریم قدس عشق ، قدم نمى گذارند و راهى ندارند. زیبائى عشق در آزادى اوست ، بلكه تمام ماهیت عشق (كه در اینجا عشق جسمانى مراد است ) چیزى جز (( هواى نفس آزاد )) نیست .
زن و شوهر را در این میدان باید آزاد گذاشت تا هر گونه كه مى خواهند عمل كنند. این نه سخن من است كه سخن خالق مهربان است كه مى فرماید: (( فاءتوا حرثكم اءنى شئتم )) : هر گونه خواهید به كشتزار خود در آئید.
خداوندى كه در همه كارها براى انسان تكلیف و حق و وظیفه معین مى كند و آنها را به واجب و حرام و مستحب و مكروه ، مقید مى سازد، در اینجا مى فرماید: هر گونه مى خواهید عمل كنید.
آرى خدا مى داند و این نویسندگان نمى دانند. خداوند متعال ، عالم است و مهربان و این نویسندگان یا نادانند و یا شهوتران .
اصولا زن و شوهر از آمیزش خود، دو منظور را تعقیب مى كنند: یكى تولید نسل و دیگرى لذت بردن . نسبت به تولید نسل هر تعلیم دهنده طریق آمیزش ، باید بداند كه خود او محصول آمیزش پدر و مادرى است كه كتاب او را نخوانده بودند و او را به وجود آوردند، همچنین میلیونها و میلیاردها انسان بلكه حیوانى كه در زمان كتاب نوشتن او روى زمین راه مى روند.
و اما نسبت به لذت بردن ، آن نویسنده باید بداند كه لذت تابع احساس ‍ است و احساس قابل تعلیم نیست . كسانى كه داستان لیلى و مجنون را درست كرده اند، براى همین بوده است كه به این نویسندگان بگویند: مجنون از دیدن لیلى لذت مى برد. لذتى كه او را به آسمان پرواز مى دهد، در صورتى كه این نویسندگان و بلكه همه مردم لیلى را با چهره ئى زرد و لاغر، زشت و منفور ترسیم مى كنند. و خلاصه هر زن و شوهرى ، از هر نوع آمیزشى كه لذت مى برند انجام مى دهند و تعالیم شما براى آنها اثرى ندارد. تنها اثر تعالیم شما، به هیجان آوردن دختران و پسران بى همسر و كشاندن آنها به انحرافات جنسى است .
آرى اگر این تعالیم در حدود تعالیمى باشد كه فرزند ناسالم و ناقص العضو بدنیا نیاید و یا براى زن و شوهر عوارض جسمى ناگوار تولید نكند، مفید و مطلوبست ، چنانكه این قسمت را در ماخذ اسلامى به تفصیل مشاهده مى كنیم .

درباره دوست داشتن مردان زنان را، احادیث مختلفى وارد شده است : در برخى از احادیث ، دوست داشتنى زنان سرچشمه همه گناهان ، شمشیر برنده شیطان ، و موجب بهره نبردن از زندگى شمرده شده ، و در احادیثى دیگر، پیغمبر اكرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) مى فرماید: من از دنیاى شما تنها بوى خوش و زن را دوست مى دارم و امام صادق (علیه السلام ) دوستى زنان را نتیجه خیر ایمان مى شمارد.
به نظر اینجانب تضاد و تناقضى میان این دو دسته از احادیث نیست ، زیرا احادیثى كه محبت زن را نیكو و مستحسن مى شمارد، همان علاقه و میل فطرى را تایید مى كند چنانكه در درسهاى گذشته گفتیم و در درس چهلم هم خواهیم گفت - اسلام صراحت لهجه دارد و پیغمبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) رهبر و آورنده این دین است و او حقیقت را بدون پرده پوشى بیان مى كند. علاوه بر این ، اسلام دستور مى دهد كه مرد باید این محبت درونى را اظهار كند، با زبان بگوید، با عمل نشان دهد تا دوستى میان زن و شوهر زیادتر شود.
اسلام مى گوید: زن امانت خداست نزد مرد. چگونه مرد مسلمان امانت خدا را دوست نمى دارد؟ از اینجاست كه امام صادق (علیه السلام ) مى فرماید: هر قدر ایمان مردى زیادتر باشد، دوستى او نسبت به زنان بیشتر است . پیغمبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) مى فرماید: كسى كه ازدواج كند، نصف دینش را حفظ كرده است . چگونه مرد دوست نداشته باشد كسى را كه وسیله حفظ نصف دین او گشته است ؟
و اما احادیثى كه از دوستى زن مذمت مى كند، مربوط به شهوترانى و زن بازى و زن بارگى است . مربوط به افراط در اعمال غریزه جنسى و كشیده شدن به گناه و حرام است مثال اینكه مرد را به زناى محصنه و غیر محصنه وادار كند یا به ارتكاب قتل و جنایتى كشاند، چنانكه تاریخ شاهد این مدعاست و دل هر عاقلى بر صحت این مطلب گواهى مى دهد و محتاج به توضیح و تفسیر نمى باشد (صاحب وسائل - رحمه الله - محبت مذموم را به محبت زیاد توجیه كرده است ، ج 14 ص 11)

هر یك از زن و شوهر حوزه فعالى مخصوصى دارد و مسیر معینى را مى پیماید. در حوزه هر یك از آنها مشكلات و سختیها و موانع خاصى وجود دارد كه در حوزه فعالیت دیگرى نیست ، از این رو درك مشكلات هر یك براى دیگرى ، بسیار مشكل و درك كاملش محال است ، زیرا محال است كه مرد تغییر جنسیت دهد و زن شود یا زن تغییر جنسیت دهد و مرد گردد. ولى چون این دو موجود، به حكم اجبار غریزى و نیاز اجتماعى و اقتصادى ، كنار هم قرار گرفته و زندگى مشتركى تشیكل داده و زیر یك سقف نشسته و روى یك بالش سر مى گذارند، مشكلات هر یك از آنها با دیگرى ارتباط پیدا مى كند و باید آن دیگرى در مشكلات همسرش فكر كند و بیندیشد و عجولانه قضاوت نكند.
مثال :
1- زن و شوهرى مى خواهند با یكدیگر از خانه بیرون روند، دو كودك دارند كه زن باید آنها را آماده كند یا به كسى بسپارد، در اینجا كار مرد فقط لباس پوشیدن و جوراب پاكردن و كلاه یا عمامه به سر گذاشتن است ولى زن اولا لباس پوشیدن خودش با توجه به مراعات حجابى كه خدا بر او لازم كرده است ، وقت بیشترى لازم دارد و ثانیا آماده كردن كودكان چند برابر بزرگترها وقت لازم دارد، در اینجا شوهر نباید به همسرش بگوید، چرا اینقدر معطل مى كنى و عصبانى شود، او باید مشكل همسر خود را درك نماید و احیانا به او كمك كند.
2- مردى در بازار با مردم دعوا كرده و سپس براى خرید نان و گوشت به صف ایستاده و در هواى گرم راه رفته و خسته و كوفته به خانه آمده است . خانم مى گوید: زرد چوبه نداریم . مرد مى گوید: حال ندارم ، خسته ام ، یكبار غذاى بى زرد چوبه مى خوریم ، بانوى عاقل باید فكر كند: شوهرم كه همیشه سر حال و بانشاط بود و امروز اظهار كسالت و خستگى مى كند، لابد ناراحتى دارد، نباید اصرار كنم ، یا خودش بخرد یا از همسایه بگیرد و یا صرف نظر كند.
3- بانویى به واسطه ضعف اعصاب یا گریه كودك ، شب را تا صبح نخوابیده و گیج و بى حال است ، شوهر عاقل نباید، صبح زود بیدار شدن و صبحانه درست كردن را از او انتظار داشته باشد، باید به او اجازه دهد، قدرى استراحت كند، بلكه اگر وقت دارد، خودش صبحانه مقوى و لذیذى براى همسرش آماده كند.
4- زن مطالبه پول یا خرید جنسى مى كند و شوهر مى گوید پول ندارم ، زن نباید بگوید من پول لازم دارم (( ندارم )) را نمى فهمم و اصرار و پافشارى كند تا درگیرى و نزاعى برپا شود، باید مشكل شوهر را درك كند و چند روز صبر نماید.
نظیر این مثالها كه گفتیم در زندگى زن و شوهر زیاد پیدا مى شود كه زنان و شوهران عاقل ، خودشان تشخیص مى دهند و مى فهمند و محتاج به توضیح نیست ، اینجانب فقط توصیه مى كنم خوانندگان محترم ، در این موضوع دقت بیشترى بفرمایند و به راستى به فكر درك مشكل همسر خود باشند

زن و شوهر باید گاهى از یكدیگر به زبان تشكر كنند و محبت و عاطفه قلبى خود را اظهار نمایند، براى گرم نگهداشتن تنور عشق و صفا، انجام وظیفه و محبت قلبى به تنهایى كافى نیست . اظهار محبت و تشكر مخصوصا نسبت به زن كه عواطف ظریفتر و احساسات رقیقترى دارد تاثیر روانى عمیقى در روح شنونده باقى مى گذارد. رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) مى فرماید: (( مردى كه به زنش بگوید: من تو را دوست دارم ، تاثیر این سخن براى همیشه در روح او باقى مى ماند )) یعنى زن از شنیدن این جمله به وجد و شعف مى آید، پر و بال پیدا مى كند، سر شوق مى آید، وظیفه اش را با دلگرمى انجام مى دهد و مشكلات زندگى را با چهره باز تحمل مى كند، همچنین وقتى كه شوهرش به او بگوید: دست شما درد نكند. غذاى لذیذى پخته اید، آفرین بر شما، امروز مهماندارى خوبى كردید.
شوهرانى هستند كه زنان خود را دوست مى دارند و از خانه دارى آنها راضى مى باشند، ولى هیچگاه دوستى خود را اظهار نمى كنند و تشكرى بر زبان نمى آورند. اینها یا فكر مى كنند: تشكر و اظهار محبت ، شخصیت آنها را پایین مى آورد یا زن خودش را لوس مى كند، ولى باید بدانند كه این فكر بر خلاف دستور اسلام است ، اگر علت عدم تشكر اولى باشد، مرد در اشتباه است و اگر دومى درست باشد، زن در اشتباه است و در هر حال شوهر باید وظیفه خود را انجام دهد.
بعضى دیگر از شوهران فكر مى كنند كه با پول دادن زیاد و كفش و جوراب خریدن بسیار، مى توانند همسر خود را راضى نگه دارند، لذا از تشكر و اظهار محبت زبانى به هر علتى كه هست كوتاهى مى ورزند. اینگونه شوهران هم در اشتباهند و نمى دانند كه گاهى گفتن یك كلمه (( متشكرم )) بیشتر از یكدست لباس خریدن در روح زن تاثیر مى گذارد، و غریزه حب جاه و خود دوستى او را اشباع مى كند، غریزه اى كه اگر گرسنه بماند و تامین نشود عكس العمل نشان مى دهد.
همچنین زن باید گاهى از شوهرش تشكر كند، زحمات فراوان و عرق ریزیهاى او را به زبان آورد و قدرشناسى نماید. گفتن این كلمات در روح شنونده اثر نیك مى گذارد. غفلت نباید كرد، كوچك نباید شمرد، تشكر و قدردانى و همچنین سلام و بدرقه و خداحافظى و نظافت را كه در درس هاى گذشته گفتیم ، ربطى به دارایى و ندارى ، زندگى مرفه و غیر مرفه ندارد، بلكه انجام دادن آداب دینى بركت مى آورد، رفاه و سعادت مى آورد، قبول ندارید، امتحان كنید.
و باز در اینجا باید اضافه كنم كه اگر یكى از زوجین ، از دیگرى تشكر كرد، آن دیگرى نباید خود را گم كند و كم ظرفیتى نشان دهد و بادى به غبغب اندازد و سخنى بر خلاف بزرگوارى خود بگوید، یا فكر كند كه تشكر همسر، نشانه ضعف و ناتوانى اوست .
اصولا در میان همین تشكرها و جواب تشكرها، احوالپرسیها، تعارفها )) دعوت گرفتن ها و پاسخ دادن ها، مقدار ادب و بى ادبى دو طرف معلوم مى شود. مقدار بزرگوارى و پستى آنها معلوم مى شود. مقدار صبر و بى صبرى آنها معلوم مى شود و بالاخره مقدار انسانیت و تعهد آنها به اسلام معلوم مى شود.
فرض كنیم شوهر مهمانى آورده و زن پذیرایى خوبى كرده است . اگر این زن و شوهر مسلمان و متعهد باشند، مثلا این گونه تشكر و پاسخ گویى دارند:
شوهر: از شما تشكر مى كنم كه پذیرایى خوبى كردید، دست شما درد نكند.
زن : وظیفه خودم را انجام دادم .
شوهر: این پذیرایى خارج از وظیفه بود، به حساب لطف و عنایت شما مى گذارم .
زن : شما لطف كردید كه مهمانى را كه هدیه خداست به خانه ما آوردید.
شوهر: هدیه خدا براى هر دو نفر ما بود. ولى پخت و پز شما، محبت اضافه ئى بود كه قابل تقدیر است .
زن : زن هم از كارهاى عادى یكنواخت خانه سیر مى شود، گاهى تفننى مى خواهد. تلاش و تقلاى بیشترى مى طلبد.
شوهر: ولى غذاى بسیار لذیذى پخته بودید، این دیگر نشانه محبت و سلیقه و عاطفه شما بود.
زن : شما لوازم و مواد خام خوبى تهیه كرده بودید.
شوهر: زن اگر سلیقه نداشته باشد و به فكر یاد گرفتن از دیگران نباشد. مواد خوب را هم خراب مى كند.
زن : دیده خوش بین دارید، بالاخره شما گاهى مهمان بیاورید.
شوهر: مى ترسم شما را به زحمت اندازم .
زن : مگر شما در بیرون خانه زحمت نمى كشید؟ شما خود فهمیده و دانائید، توانائى و مقدار كار مرا حساب مى كنید. (134)

شنیده مى شود، در دوران گذشته و در میان چادرنشینان دور از آبادى ، زنانى بوده اند كه چون از شوهر خود، علاقه و محبت نمى دیدند، در خانه فال بین و رمال و جادوبند را مى زده و مبالغى از پول خود، یا پول شوهر را به او مى داده اند، تا فال آنها را بگیرد و باطل السحرى به آنها بدهد و بخت بسته آنها را باز كند و محبت و علاقه شوهر را به آنها باز گرداند.
پیداست كه این اعمال موجب مى شود كه زن از خانه بیرون رود، از كارخانه بازماند و در نتیجه بى مهرى و عدم علاقه شوهر نسبت به او زیادتر شود. این زن مى بایست فكر كند كه بى مهرى شوهرش نسبت به او چه علتى دارد؟
به نظر اینجانب اگر آن زن به شوهرش سلام مى كند و گاهى به استقبال و بدرقه او مى رود و زبان خوش دارد و آنچه را در این كتاب از قول خدا و پیغمبر و ائمه (صلى الله علیه و آله و سلم ) نقل نمودیم ، عمل مى كند و باز هم شوهرش نسبت به او بى علاقه و بى محبت است ، ممكن است علتى روانى و نهانى داشته باشد كه براى امتحان بد نیست فقط یك مرتبه به دعانویسى مسلمان نه حقه باز رجوع كند، ولى با حساب (دو دو تا چهار تا) گمان نمى كنم ، مردى در روى كره پهناور زمین وجود داشته باشد كه هر چه محبت و علاقه و فداكارى از همسرش ببیند، باز هم بى مهر و بى علاقه باقى ماند. گمان ندارم خداوند عادل چنین انسانى با چنین دلى سخت تر از سنگ و فولاد آفریده باشد، و اگر چنین موجود انسان نما و ناپاكى وجود داشته باشد، گمان ندارم هیچگونه دعا و جادوبندى در او تاثیر كند و باز چنانكه گفتم گمان ندارم چنین زنانى در زمان ما، به این افكار خرافى وجود داشته باشند.

سلام
ممنون از مطلب مفیدتون