- همسازی ( شکل دادن به زندگی بیرونی ) (1)
برای ساده سازی بهتر است همسازی را همان سازگاری بدانیم.
سازگاری با سازشکاری تفاوت دارد. سازشکاری به معنای تسلیم شدن در برابر محیط می باشد و در چنین شرایطی فرد خود را نادیده می گیرد.
اما در سازگاری فرد تعامل با محیط را طوری برقرار می کند که تا حداکثر ممکن تقاضا ها و خواسته هایش هم ارضاء شود و در ضمن تقابل و درگیریش با محیط به حداقل کاهش یابد.
پس ما با دو دسته نیاز روبرو هستیم:
1 – تقاضاهای خصوصی خودمان (خودآگاه یا ناخودآگاه)
2 – نیازها و انتظارات محیط و واقعیت
همسازی در واقع هماهنگ کردن، سازگاری و همراه کردن این 2 دسته نیاز است و همراه خود تنش را از بین برده یا به حداقل می رساند.
مثال
: 1 – فرد سائق جنسی داشته و نیاز به ارضاء دارد.
2 – محیط ، هنجارها و ارزشهای خاصی برای ارضاء نیاز در نظر می گیرد(ازدواج)
همسازی: یعنی ارضاء نیازهای جنسی در قالب هنجارها و ارزش های جامعه و محیط
به عبارتی همسازی یعنی شرایط و «موقعیتی که هستیم» و به وضعیت تعادلی در موقعیت حاضر و کنونی اشاره دارد.
2 - کمال ( کام بخشی یا تشفی زندگی ) (2)
خلاصه: همسازی ( شکل دادن به زندگی بیرونی ) :
کمک به ایجاد مصالحه میان تقاضاهای ناخودآگاه از یک طرف و نیازهای واقعیت از طرف دیگر است. این هدف می کوشد فرد دارای سائقـــه های خصوصی را با دنیای بیرونش همساز کرده و او را با واقعیت آشتـــی دهــد. (3 - فرانکل، 1366)
کمال ( کام بخشی یا تشفی زندگی ) :
هدفی با اعمال دارای جهت است و معطوف به « ارزش – استعدادهای نهفته (4) » هر موجود انسان است و تحقق این ارزش – استعدادهای نهفته ، هدف زندگی را تشکیل می دهد. (5 - فرانکل، 1382)
نتیجه:
در همسازی فرد متمرکز بر راحتی امروز و کنونی خویش و داشته هایش و لذت همرنگی هست.
اما در کمال فرد فارغ از سختی های موقعیت و موانع محیط تمایل دارد که خود را شکوفا سازد و رشد نماید.
سیرِ جسمِ خشک، بر خشکی فتاد | *** | سیرِ جان، پا در دلِ دریا نهاد | *** | 572:1 |
|
در این بیت می توان همسازی را معادل قانع شدن به تمتعات جسمانی و خشک دید.
و کمال را غرق شدن در دریای شکوفایی انسان دید.