شهرستان آمل از جمله شهرهای مهم و زیبای استان مازندران است كه از شمال به شهرستان محمود آباد، از شمال شرقی به شهرستان بابلسر، از شرق به شهرستان بابل، از جنوب به استان تهران و از مغرب به شهرستان نور محدود شده است. واژه آمل كه گونه پهلوی آن آموی (Amui) است، گفته می شود از قبیله باستانی آمردها یا آماردها گرفته شده است. مورخان باستانی غربی نام این قبیله را مردی (Mardio) یا آمردی (Amardio) آورده اند. آماردها قومی نیرومند و جنگجو بوده اند و ناحیه فعلی آمل را به عنوان مركز خود انتخاب نموده و نام خود را بر نهادند و بعدها واژه "آماردها" به سبب كثرت تلفظ به آملد، آمرد و "آمل" بدل شد. تاریخ آمل با افسانه‌ها پیوند خورده؛ اما مدارك موجود درباره تاریخ آن، وجود شهر در دوره ساسانیان را مسجل می‌سازد. با توجه به اسناد تاریخی، این شهر حداقل از دوره ساسانی تا دوره مغول پایتخت مازندران بود و سكه هایی نیز با ضرب آمل در زمان ساسانی كشف شده است. ابن اسفندیار در تاریخ طبرستان آورده كه شهر آمل در سال 137 ه. ق. به دست مسلمین افتاد. بعد از اسلام، آمل در دو سوی رودخانه هراز گسترش یافت و قصر حاكم در جزیره‌ای كه وسط رودخانه قرار داشت، بنا گردید. دخمه های سنگی (كافركلی) رینه، راه باستانی تنگه بند بریده و تصویر حجاری شده شاه و یاران او برسنگ، كاروان سرای گمبوج، قلعه ملك بهمن، مسجد جامع، مسجد امام حسن عسگری، مسجد آقا عباس، بقعه متبركه سه سید، امامزاده ابراهیم، بقعه متبركه میر بزرگ، پل دوازده چشمه، امامزاده عبدالله و امامزاده قاسم، آبشار شاهاندشت، آبشار تیمره، آبشار پرومد، آب گرم رینه، آب معدنی استراباكو، آب معدنی آمولو، چشمه آبگرم آب آهن یا آب فرنگی، چشمه آبگرم آب اسك، دریاچه ساهون، دریاچه سدلار، غار سیاه پور، بازارقدیمی، بقعه میر‌حیدر، پل دوازده پله، حمام اشرف، قلعه شاهاندشت و مشهد میر بزرگ از جمله مكان‌های دیدنی و تاریخی شهرستان آمل به شمار می‌آیند.
