بسم الله الرحمن الرحیم

میلاد زین العابدین، امام عارفین

ستاره چهارمین بر همگان جهان مبارک باد.

زهرى گوید: از على بن الحسین علیه السلام شنیدم كه فرمود: آیات قرآن ، گنجینه هستند و سزاوار است هر گنجینه اى كه گشوده مى شود، در آن بنگرى (اصول كافى ، كتاب فضل القرآن ، معرب ، ج 2، ص 446 - لقاء الله ، ص 62)

ماه شعبان، ماه پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) را به همه ی عزیزان تبریک می گویم.

همان طور که همه شما دوستان می دانید هددف از ایجاد این تایپیک آشنایی با زندگانی امام بزرگوارمان امام زین العابدین می باشد انشاءالله با کمک دوستان تایپیک فعال و موثری داشته باشیم.

خجسته میلاد با سعادت

مادر امام سجاد (ع) به نام شهر بانو، یکی از دختران یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی بود. در مورد نام او، نامهایی مانند: سلامه و غزاله نیز گفته شده است.

ویژگیهاى زندگى امام چهارم (ع (
بعد از امام حسین (علیه السلام ) مقام امامت به فرزندش امام على بن الحسین (علیهماالسلام) رسید، او را ابومحمّدو زین العابدین مى خواندند و گاهى ابوالحسن یاد مى كردند.
مادرش شاه زنان دختر كسرى (آخرین پادشاه سلسله ساسانى ) بود كه به او شهربانویه مى گفتند. امیرمؤ منان على (علیه السلام ) حریث بن جابر حنفى را كارگزار جانب مشرق قلمرو حكومت (اسلامى ) قرارداد بعدا حریث دو دختر یزدگرد (سوّم ) را براى على (علیه السلام ) فرستاد و آن حضرت ، شهر بانویه را به حسین (علیه السلام ) بخشید و از او امام زین العابدین (علیه السلام ) به دنیا آمد و دیگرى را به محمد بن ابوبكر بخشید، كه از او قاسم بن محمد، متولّد شد و قاسم و امام سجّاد (علیه السلام ) با هم پسر خاله هستند.
و امام سجّاد به سال 38 هجرى (پنجم شعبان ) در مدینه متولّد شد، دو سال از آخر عمر جدّش امیرمؤ منان على (علیه السلام ) را درك كرد و دوازده سال از عمر عمویش امام حسن (علیه السلام ) را درك نمود و 23 سال با پدرش امام حسین (علیه السلام ) بود و بعد از پدر، 34 سال عمر كرد و سرانجام (بنابرمشهور، در روز 25 محرم ) سال 95 هجرى در سن حدود 56 سالگى در مدینه از دنیا رفت و دوران امامت او 34 سال بود و قبرش در قبرستان بقیع (واقع در مدینه ) در كنار قبر عمویش امام حسن (علیه السلام ) است .

نظر امام سجاد درباره ی عموی بزرگوارش
امام على بن الحسین ، حضرت زین العابدین ( علیه السّلام ) از سروران تقوا و فضیلت در اسلام به شمار مى رود. این امام بزرگوار هماره براى عمویش عباس ‍ طلب رحمت مى كرد و از فداكاریهایش درباره برادرش حسین ( علیه السّلام ) به نیكى یاد مى كرد و جانبازیهاى بزرگش را مرتّب مى ستود. از جمله سخنان حضرت درباره عمویش ، این موارد را ذكر مى كنیم :خداوند عمویم عباس را رحمت كند كه از خودگذشتگى كرد و نیك از عهده آزمایش برآمد. خود را فداى برادر كرد تا آنكه دستانش بریده شد، خداوند به جاى آنها چون جعفر بن ابى طالب ، دو بال عطا كرد تا بدانها با ملائكه در بهشت پرواز كند. عباس را نزد خداوند متعال منزلتى است كه همه شهیدان در روز قیامت بر او غبطه مى خورند

معارف نهفته براى اهل آخرالزمان
از حضرت امام سجاد علیه السلام روایت شده است كه : چون خداوند مى دانست در آخرالزمان اقوامى مدقق خواهند آمد، سوره قل هو الله ... و اوائل سوره حدید را نازل فرمود: ان الله عز و جل علم انه یكون فى آخر الزمان اقوام متعمقون ، فانزل الله تعالى قل هو الله احد والایات من سوره الحدید الى قوله و هو علیم بذات الصدور، فمن رام وزاء ذلك فقد هلك .

 مرحوم آخوند ملا صدرالمتالهین مى فرماید: وقتى من به این حدیث رسیدم ، گریه كردم ، این گریه شوق است ؛ چون مى بیند كه این قبیل احادیث ، ناظر به امثال اوست كه اقوام متعمقون اند، گریه شوق مى كند و دست ابتهال و تضرع به سوى حقیقت نظام هستى دراز مى كند و توفیق فهم مطالب آیات و روایات را كه اسرار اهل ولایت اند، مساءلت و مطالبت مى نماید.
و جناب فیض كه از اعاظم تلامذه آن حضرت است مى گوید: ما را احتیاج به معجزات فعلى اهل بیت عصمت و طهارت نیست ، بلكه همین معارف مروى از آن بزرگان ، در اثبات امامت یك یك آنان كافى است !

قرآن ، خزینه الهى است
حضرت سید الساجدین امام زین العابدین علیه السلام مى فرماید: آیات القرآن خزائن و كلما فتحت خزانه ینبغى لك ان تنظر ما فیها هر آیه اى خزانه است ، هر خزانه را كه گشودى و باز كردى و وارد شدى زود بیرون نرو. در این خزانه خبرهاست . ما حق نداریم بگوییم جواهر و طلاست

چهره امام سجّاد (ع ) از دیدگاه امام باقر)ع (
در دنباله روایت قبل از گفتار امام صادق (علیه السلام ) آمده امام باقر (علیه السلام ) روزى نزد پدرش امام سجّاد (علیه السلام ) آمده ، پدرش را دید، او را در عبادت به گونه اى دید كه هیچ كس را یاراى وصول به آن نیست ، او را دید كه بر اثر شب زنده دارى ، چهره اش زرد شده و بر اثر گریه ، چشمهایش ناتوان گشته و بر اثر سجده بسیار، پیشانى و بینى او پینه بسته و بر اثر بسیارى عبادت (و نماز) پاها و ساق پاهایش ‍ ورم كرده است .
امام باقر (علیه السلام ) مى فرماید: وقتى پدرم را چنین دیدم ، بى اختیار از روى دلسوزى براى او گریستم ، او غرق دریاى فكر بود، بعد از چند لحظه از ورودم به حضور او، به من فرمود:
پسرم ! مقدارى از این كتابها كه عبادت علىّ بن ابیطالب (علیه السلام ) در آن نوشته شده به من بده من آنها را به او دادم ، كمى آن را خواند و سپس در حالى كه اندوهناك بود، آن را به زمین گذارد و فرمود مَنْ یَقْوِى عَلى عِبادَةِ عَلِی ؛ چه كسى را قدرت و نیروى عبادت كردن على (علیه السلام ) هست ؟
زُرارة بن اعین مى گوید: شنیده شد گوینده اى در دل شب مى گفت كجایند پارسایان كه از دنیا دل كنده اند و به آخرت دل بسته اند؟
آواز آواز دهنده اى از جانب قبرستان بقیع شنیده شد ولى خودش دیده نمى شد كه مى گفت ذلِكَ عَلِىُّ بْنِ الْحُسَیْنِ؛ چنین شخصى ، على بن حسین (علیهماالسلام ) است

چند نمونه از فضایل امام سجّاد (ع)
1- عبدالعزیز بن ابى حازم مى گویداز پدرم شنیدم مى گفت در میان دودمان هاشم هیچ كس را برتر از علىّ بن الحسین (علیه السلام ) ندیدم
2- سعید بن كلثوم مى گوید: در محضر امام صادق (علیه السلام ) بودم از امیرمؤ منان على (علیه السلام ) سخن به میان آمد، آن حضرت او را بسیار ستود و آنگونه كه شایسته اوست مدح كرد، سپس فرمود:سوگند به خدا! علىّ بن ابیطالب (علیه السلام ) در دنیا تا آخر عمر، هرگز لقمه حرام نخورد و هرگز به او پیشنهاد انجام یكى از دو كار خداپسندانه نشد مگر اینكه آن كارى را كه دشوارتر بود به عهده مى گرفت و براى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) هیچ حادثه سختى پیش نیامد، مگر اینكه على (علیه السلام ) را (به كمك ) مى طلبید به خاطر اعتماد و اطمینانى كه به او داشت .
و در میان اُمّت هیچ فردى جز على (علیه السلام ) قدرت انجام كار رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) را نداشت و كار على (علیه السلام ) همانند كار مردى بود كه خود را بین بهشت و دوزخ ببیند و امید پاداش این و ترس عقاب آن داشته باشد. او از مال شخصى خود، هزار برده را براى خدا و نجات از آتش (خرید و) آزاد كرد، از مالى كه از دسترنج خود و از عرق جبین به دست آورده بود، او غذاى زن و بچّه اش را از زیتون و سركه و خرما قرار داده بود و لباسش از كرباس بود كه اگر از آن چیزى از آستینش زیاد مى آمد، آن را قیچى مى كرد (آرى او اینگونه ساده زندگى مى كرد) و در میان افراد خانواده و فرزندانش ، هیچ كس در لباس و علم ، مانند على بن الحسین)علیهماالسلام ) شباهت به او نداشت

امام سجاد(ع) سرچشمه كمالات انسانى

امام سجاد(ع) زینتعابدان، بزرگمرد عبادتو عرفان، مجاهدی بزرگ فىسبیل الله نیزبود ، او كه كانون علم و اندیشه ومعرفتبود ، تواضع ویژه‏اى داشت، و در عین آن كه شكوه و جلال و ابهت خاصى داشت ، ازحلم و بردبارى و سعه صدر مخصوصىبهره مند بود، و در یك كلمه كانون همه كمالات‏انسانى و ارزشهاى والاى معنوى و زیبنده این شعر معروف بود كه:

رخ زیبا،ید بیضا،دم عیسى دارى    آن چه خوبان همه دارند تو تنها دارى

در این گفتار برآنیم تا به چند نمونه از رفتار آن حضرت درزندگى اشاره كنیم ، به‏این امید كه درس‏هایی سودمند از شیوه زندگى درخشان آن‏ امام همام بیاموزیم:

زینت پرستش كنندگان الهى

آن حضرت با عنوان زین‏العابدین و سجاد خوانده مى‏شود ، چرا كه قبل از هر چیز بندهمخلصو صالح خدا بود ، و سجده‏هاى طولانى او، هربیننده را به سوى خدا و پرستشآفریدگار جذب مى‏كرد.

خداوند در حدیث لوح كه نامه‏اى از سوى خدا به پیامبر اكرم(ص) است او را چنین معرفىمی کند: « سید العابدین و زین اولیائى الماضین : او آقاى عبادت‏كنندگان و زینت اولیاى پیشین من است.» یوسف بن اسباط مى‏گوید:پدرم گفت :

نیمه‏هاى شب به مسجد رفتم ، جوانى را كه به سجده افتاده بود دیدم كه چنین باخدا راز و نیاز مى‏كند: «سَجَدَ وَجهی متعفرا فی التُّرابِ لِخالقی و حَق له; صورتم خاك‏آلود، براى آفریدگارم سجده كرد، كه خداوند سزاوار سجده است.» به محضرش رفتم،دریافتم امام سجاد(ع) است، صبر كردم تا هوا روشن شد، به نزد ایشان رفتم و عرض‏كردم: «اى فرزند پیامبر! چرا آن همه به خود زحمت مى‏دهى ، با این كه خداوند تورا برترى بخشیده و تو در پیشگاه خدا مقام بسیار ارجمندى دارى؟» او با شنیدن‏این سخن منقلب شد، گریه كرد وگفت: پیامبر (ص)فرمود:

«هنگامى كه روز قیامت‏ برپا گردد هر چشمى جز چهار چشم گریان است:

1- چشمى كه از خوف خدا بگرید ؛

2- چشمى كه در راه (جهاد) براى خدا نابینا شده باشد ؛

3- چشمى كه از حرام‏هاى خدا پوشیده شده باشد ؛

4- چشمى كه شب تا صبح در حال سجده بیدار باشد... .»

عبادت امام سجاد(ع) پرستش كاملا آگاهانه و بسیار عمیق بود ، او با لذت و شیفتگى مخصوص ، آمیخته با عرفان كامل، خدا را عبادت مى‏كرد. ارتباط و پیوند او با خدا به گونه‏اى بود كه روایت‏شده:

شبى براى عبادت برخاست ، هنگام وضو، چشمش به ستارگان آسمان افتاد، و هم چنانکه‏به ستارگان مى‏نگریست ،  در اندیشه آفریدگار و آفرینش آنها فرو رفت، حیران وبهت زده در حالى كه دستش در آب بود، به آسمان چشم دوخت [هم چنان در این حال بود] بود تا صداى اذان صبح را شنید.

فاطمه(س) یكى از دختران امیرمؤمنان على(ع) از جابربن عبدالله انصارى تقاضاكرد كه نزد امام سجاد(ع) برود و از آن حضرت بخواهد كه جانش رااز آسیب عبادت بسیار حفظ كند، جابر نزد امام سجاد(ع) رفت وآن حضرت را از تحمل آن همه رنج طاقت فرسا در عبادت برحذر داشت.

هوالرحمن الرحیم

سلام

نیایشی در هنگام سختیها...یه قسمتی از صحیفه سجادیه ست...

به نام اولین عاشق

به نام اولین تنها

به نام خدا

سلام

توصیه امام به خواندن صحیفیه سجادیه:

حدث عظیم و سالک وارسته مرحوم مجلسی اول می‌فرماید:

« در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم اما نماز قضا بر عهده‌ام بود

و به همین دلیل احتیاط می‌کردم و نمی‌خواندم. خدمت شیخ بهائی رحمه الله عرض نمودم، فرمود: « نماز قضا بخوان.» اما من با خود می گفتم نماز شب خصوصیات خاص خود را دارد

و با نمازهای واجب فرق می‌کند. یک شب بالای پشت بام خانه ام در خواب و بیداری بودم که امام زمان علیه السلام را در بازار خربزه فروشان اصفهان در کنار مسجد جامع دیدم.

با شوق و شعف نزد او رفتم و سوالاتی کردم از جمله خواندن نماز شب. فرمود:« بخوان!»
عرض کردم:« یا بن رسول الله، همیشه دستم به شما نمی‌رسد! کتابی به من بدهید که

به آن عمل کنم.»
فرمود:« برو از آقا محمد تاج کتاب بگیر!» در خواب گویا او را می‌شناختم؛ رفتم کتاب را از او گرفتم و مشغول خواندن بودم و می‌گریستم که از خواب بیدار شدم.

از ذهنم گذشت که شاید محمد تاج همان شیخ بهائی است و منظور امام از تاج، این است که شیخ بهایی ریاست شریعت را در آن دوره به عهده دارد.
نماز صبح را خواندم و خدمت ایشان رفتم. دیدم شیخ با سید گلپایگانی مشغول مقابله ی صحیفه سجادیه است.
ماجرا را برایش نقل کردم. فرمود:« انشاءالله به چیزی که می خواهی می‌رسی.»
بعد ناگهان یاد جایی که امام را در آن ملاقات کرده بودم، افتادم و به کنار مسجد جامع رفتم.

در آنجا آقا حسن تاجا را دیدم که از آشنایان قدیمم بود. مرا که دید گفت:

« ملا محمد تقی! من از دست طلبه ها به تنگ آمده‌ام. کتاب را از من می‌گیرند و پس نمی‌دهند. بیا برویم خانه یک سری کتب به تو بدهم.» مرا به خانه‌اش برد، در اتاقی را باز کرد

و گفت:« هر کتابی را که می‌خواهی بردار!»

کتابی را برداشتم؛ ناگهان دیدم همان کتابی است که دیشب در خواب دیده بودم. « صحیفه سجادیه » بود. به گریه افتادم. برخاستم و بیرون آمدم.
گفت:« باز هم بردار!»
گفتم:« همین بس است.»
پس شروع نمودم به تصحیح و مقابله و آموختن صحیفه سجادیه به مردم.

و چنان شد که از برکت این کتاب، بسیاری از اهل اصفهان مستجاب الدعوه شدند.

مرحوم مجلسی دوم می‌فرماید:« مجلسی اول چهل سال از عمر خود را صرف ترویج

صحیفه کرد و انتشار این کتاب توسط او باعث شد که اکنون خانه‌ای نیست که صحیفه در آن نباشد. این حکایت بزرگ باعث شد بر صحیفه شرح فارسی بنویسم که عوام و خواص از آن بهره‌مند شوند.» 

مهدوی باشید