تبیان، دستیار زندگی

سلام

سلام بر تو ای نزدیک ترین نام به خدا! سلام بر تو ای سفینه عشق! مدینه را شور حضور تو پر کرده است. شمیم لبخند پنجره ها! فضا را عطرآگین نموده و آسمان، خیره به نورافشانی مُنزل وحی، نام زیبای تو را زمزمه می کند و زمین چه سعادتمند، گهواره حضور تو پیدا شده است. ای رهبر عاشقان و دلدادگان، ای حسین (ع) میلادت گرامی و پاینده باد.

سوم شعبان، ولادت فرخنده مهتر جوانان بهشت و آموزگار شهادت، حضرت حسین بن علی علیه السلام مبارک و خجسته باد.

خوب بالاخره روز موعود هم رسید 

یادتون باشه که این دفعه با دفعه های پیش فرق داره هااااااا

اعیاد شعبانیه مبارک

به دلیل اینکه وقتی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نام کربلا را شنیدند و فرموندند: (اَلّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ مِنَ الکَرْبِ وَ البَلاء)؛ خدایا به تو پناه میبرم از کرب و بلا و غم و اندوه)، این موضع، موضع کرب و بلا محل محنت و غم و اندوه است، و فرمود: فرود آیید که اینجا منزل و محل خیمه های ماست، و این زمین جای ریختن خون ماست.

التماس دعا

ان الحسین مصباح الهدی وسفینة النجاة!گفتین حرف دل منم به سراحت میگم!بی نهایت دیوونشونممممممممم!

عیدى خداوند متعال
نزدیك عید، امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام نزد مادر ارجمندشان ، فاطمه زهراء علیها السلام ، آمده و اظهار داشتند:
مادر جان ! بچه هاى مدینه لباس نو پوشیدند؛ براى ما لباس ‍ نمى خرید؟
فاطمه زهراء علیها السلام فرمود:
ان شاء الله لباستان آماده مى شود.
سپس نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم رفته و خواسته خود را به حضرت گفتند و پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
الهى ! اجبر قلبهما و قلب امهما.
بارالها! دل شكسته آندو و مادرشان را شاد فرما.
روز عید، حضرت جبرئیل دو جامه آراسته به زینت هاى بهشتى را به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم تقدیم كرد و فرمود:
وقتى حسن و حسین از فاطمه لباس نو خواستند، پروردگار متعال جهت اجابت فرموده زهراء علیها السلام این دو لباس را اهداء فرمود.
پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم لباس هر كدام را به درخواست خودشان به رنگ سبز و سرخ یاقوتى آراست و به ایشان داد و هر دو با شادمانى نزد فاطمه زهراء علیها السلام رفتند و لیكن حضرت جبرئیل را اندوه و ناله فرا گرفت و فرمود:
رسول خدا! رنگ سبز را كه حسن برگزید، ناشى از سبز شدن تنش از خوردن سم و انتخاب رنگ سرخ حسین ، ناشى از آمیخته شدن تن او با خونش كه از شهادت و بریده شدن سرش پدید آید، مى باشد.
در اینجا رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم محزون گشت و اشك ریخت .
مرحبا بك یا ابا عبدالله ! یا زین السموات و الارضین .
آفرین بر تو اى ابا عبدالله ! اى زینت آسمان ها و زمین ها!
رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم

وصیت مرده
روزى جوانى گریه كنان نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت :
مادرم بدون وصیت از دنیا رفت و با اینكه اموالى دارد، مرا دستور داد كه قبل از اطلاع شما دست به آن نزنیم .
در اینحال حضرت بپا خاست و با جوان نزد مادرش رفت و دعایى نمود تا خداوند متعال او را جهت تعیین وصیتش زنده كند؛ ناگهان مادر آن جوان نشست و شهادت خود را به زبان آورد و به امام حسین علیه السلام نگاه كرد و گفت :
اى مولاى من ! داخل شو و مرا به آنچه مربوط به خودت مى باشد، دستور ده .
امام حسین علیه السلام وارد شد و از او خواست تا وصیتش را بیان كند و او گفت :
یا بن رسول الله ! یك سوم اموالم را (اموالش را یك به یك شمرد.) به تو مى دهم تا هر جا بخواهى به مصرف رسانى و اگر مى دانى كه فرزندانم از دوستان تو مى باشند، دو سوم بقیه را به ایشان مى دهم و اگر مخالف شما باشند، همه اموالم را بردار؛ زیرا حقى براى مخالفین شما در اموال مؤ منین نیست .
سپس حضرت خواست تا كفن و دفن و نمازش را به عهده گیرد و بعد مرد.
لو راءیتم المعروف رجلا، راءیتموه حسنا جمیلا تسر الناظرین

ششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششش

به نام اولین عاشق

به نام اولین تنها

به نام خدا

سلام

حضرت امام حسین از دیدگاه دکتر شریعتی:

هنر خوب مردن‏

"او (امام حسین‏ علیه السلام) فرزند خانواده ‏اى است كه هنر خوب مردن را در مكتب حیات،

خوب آموخته است... آموزگار بزرگ شهادت اكنون برخاسته است تا به همه آنها كه جهاد را ت

نها در توانستن مى ‏فهمند و به همه آنها كه پیروزى بر خصم را تنها در غلبه، بیاموزد كه شهادت

نه یك باختن، كه یك انتخاب است؛ انتخابى كه در آن، مجاهد با قربانى كردن خویش در آستانه

معبد آزادى و محراب عشق، پیروز مى ‏شود و حسین «وارث آدم» - كه به بنى‏آدم زیستن داد

- و «وارث پیامبران بزرگ» - كه به انسان چگونه باید زیست را آموختند -

اكنون آمده است تا در این روزگار به فرزندان آدم چگونه باید مردن را بیاموزند."

شهادت، هنر مردان خداست؛ چنان كه خوب زیستن و خوب زندگى كردن،

هنر مردان الهى مى ‏باشد. خوب مردن نیز هنرى است كه در درجه اول، شهدا آن را

به ارث مى ‏برند. شهدا شمع‏ هاى فروزانى هستند كه با نثار هستى و وجود خود

در محضر حق تعالى، پیروز مى ‏شوند. سیدالشهداء سمبل و الگوى خوب مردن (شهادت)

در همه اعصار است. مقتدایان امام حسین‏ علیه السلام كسانى هستند كه از مایه جان

خویش در راه خدا نثار مى‏كنند و به راستى حسین آموزگار بزرگ شهادت است كه

هنر خوب مردن را در جان بى‏تاب انسان‏هاى عاشق، تزریق می كند

 حسینی باشید

شفاعت مردی گناهکار
ابن شهر آشوب روایت كرده كه مردی در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله گناهی كرد و از بیم پنهان شد تا گاهی كه حسنین را یافت تنها، پس ایشان را برگرفت و بر دوش خود سوار كرد و به حضرت رسول صلی الله علیه و آله آورد و عرض كرد یا رسول الله اِنّی مُسْتَجیرٌ بِالله وَ بِهما یعنی پناه آورده‌ام به خدا و این دو فرزندان تو از آن گناه كه كرده‌ام، رسول خدا صلی الله علیه و آله چنان بخندید كه دست به دهان مبارك گذاشت و فرمود بر او كه آزادی و حسنین را فرمود كه شفاعت شما را قبول كردم در حق او پس این آیه نازل شد وَ لَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ الآیه.

چرا پاسخ من ثبت نشده؟!

هوالرحمن الرحیم

يه دوستي داشتيم،اهل مشارطه و مراقبه و محاسبه..از اونا بوده كه خيلي رو كاراش
حساس بوده ..اين آقا تو همون جووني ميميره، شب اولي كه تو قبر گذاشتيمش ماهم گفتيم
خب دوستمون بوده حق به گردنمون داره اين يه شبه كه سختترين شب هر آدميه بيايم
واسيم بالا قبرش و براش دعا بخونيم . هر چي بلد بوديم رو كرديم ، قرآن ، كميل ، زيارت
عاشورا ، توسل ، دعاي جوشن كبير تا صبح وصل به دعاي ندبه و دعاي عهد و ... ساعت
حدوداي ۲ نصفه شب يكي از بچه ها يهو از جاش بلند شد ، مثه بيد مي لرزيد پرسيدم: محمد
چيه؟‌گفت : كسي اينجا بود؟ گفتم نه ، ديديم داره گريه ميكنه گفت:همين الان يه لحظه تو
خواب بيداري بودم ،يه سيد بزرگوار اومد پيشم، تكونم داد گفت: اينجا چي كارميكني؟

گفتم :‌رفيقمون بوده از غروب آفتاب تا حالا پيششيم ،گفت چرا خوابيدي؟‌گفتم آقا يه لحظه
خسته شدم خوابيدم . گفت:خواب معنا نداره بلند شيد نكير و منكر و آوردن بالا سرش ميخوان
ازش سوال كنن بلند شيد يه كاري كنيد براش!! تا اينو گفت بچه ها منقلب شدن شروع كردن
به دعا خوندن و روضه خوندن.. منم تو اين لحظه رفتم بالا سرش، سرمو چسبوندم رو قبرش
گفتم: السلام عليك يا اباعبدالله، آقاجون نوكرتيم يه عمر برات سينه زده گريه كرده نكنه اين
لحظه هاي آخري دستشو رها كني نكنه تنهاش بذاري گذشت اون شب..شب هفتش بازم
يكي از همون بچه ها خوابش و ديد گفت علي چه خبر؟ شب اول قبر سخت بود؟ گفته بود
خيلي سخت بود ،نكير و منكر اومدن بالا سرم، هر چي ميگفتن، زبونم بند اومده بود هر چي
گفتن من ربك ؟ هيچي يادم نمي اومد،من نبيك؟من امامك ؟ هيچي يادم نمي اومد.يهو ديدم
شما بالا قبرم نشستيد داريد روضه ميخونيد ..گفتم من هيچي يادم نمياد اما فقط اينو ميدونم
آقام حسينه!!... يهو ديدم ،دارن ميگن :