از سویی در قرآن به پدر و فرزند هر دو سوگند یاد شده كه به نوعی اهمیت هر یك را می توان نتیجه گرفت، چه ان كه خداوند فرموده:« و والد و ما ولد» (البلد/3) در معنای این آیه چند دیدگاه بیان شده است(مترجمان، 1377ش :640/6):
1- خداوند به آدم و انبیا و اوصیا و پیروان آنها كه از ذریه آدم هستند سوگند خورده است.
2- به قولی، منظور از «والد و ولد» ابرهیم و فرزندان اویند.
3- به قولی، منظور رسول خدا(ص) و فرزندانش هستند، خداوند به شهری كه مسقط الرأس پیامبر اسلام(ص) و حرم پدرش ابراهیم(ع) و محل نشو و نمای پدرش اسماعیل و فرزندانش بوده، سوگند یاد كرده است.
4- به قولی، منظور هر پدر و فرزندی است.
علاوه بر اقوال یاد شده دیدگاههای دیگری نیز در خصوص مفهوم آیه مورد بحث بیان شده، از جمله منظور از پدر، علی(ع) و منظور از فرزند، امام حسن(ع) است. (روحانی، احمد، بی تا: 3ص20) یا منظور از ولد، هر فرزندی است اعم از دختر و پسر.(خسروی حسینی، 1375ش:485/4)
خداوند پدر و مادر را در پس یاد نام خویش یاد می كند و از فرزندان می خواهد تا با ایشان همراهی و مماشات داشته باشند و در امر دین و دنیا ایشان را تنها نگذارند مگر آن كه شركت ورزند و یا به شرك و كفر دعوت كنند و یا برخلاف فرمان های خداوندی فرمانی را برانند كه در آن صورت با حفظ احترام و ادب و پوزش خواهی به ترك فرمان آنها مبادرت ورزند ولی احترام و تكریم ایشان را فرو نگذارند و از آداب و احترامشان چیزی نكاهند.
با توجه به آنچه گذشت، همان گونه كه دعای نیك والدین در حق فرزندانشان مورد توصیه و تشویق قرار گرفته، در موارد چندی نیز از فرزندان خواسته شده كه برای والدین خویش دعای نیك كنند، دعای متقابل فرزندان برای والدین خود به نوعی موجب تحكیم بنیان خانواده و ایجاد محبت بین ایشان است، كه از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
