تبیان، دستیار زندگی

رسیدن به سلامتی جسم و جان، از اموری است که انسان همیشه در پی آن بوده و هست. دین اسلام همواره به عنوان یک دین کامل و جهان شمول به تمامی زوایای یک زندگی سالم می اندیشد و همه راه های منتهی به سعادت دنیا و آخرت را برشمرده است. ارزش تندرستی را بیان می کند؛ حفظ بهداشت را لازم می داند و به ورزش و توجه به آن اهمیت داده است. اساساً حرکت، لازمه زندگی است. حرکت، جنب وجوش، افت وخیز و جهش و پرش و دویدن، عاملی برای حفظ سلامت، پویایی، بالندگی و نشاط است.

دوراندیشی و احترام به مربی و پیش کسوتان

انسان دانسته های خود را مدیون کسانی است که مستقیم یا غیرمستقیم از آنان آموخته است. مربیان، کسانی هستند که با تمام توان می کوشند تا ورزشکاران را به خوبی پرورش دهند. پس احترام به آنان وظیفه همه ورزشکاران است. در مکتب ما، ارزش مربی بسیار بالاست، به گونه ای که امام علی علیه السلام خود را بنده کسی می داند که از او حرفی آموخته است. همچنین می فرماید:

«تَواضَعُوا لِمَنْ تَتَعلّمُوا مِنهُ العِلم؛ در برابر کسی که از او دانش فراگرفته اید، فروتنی کنید». دوراندیشی نیز یکی از برترین دارایی های اخلاقی یک ورزشکار است. نگرش در فرجام کارها، مشورت با دانایان و استفاده از تجارب دیگران، بسیار ارزشمند است. اگر ورزشکاری به داشته های خود مغرور شود، توان او با آسیب های جدی روبه رو خواهد شد.

نتیجه:

1. ایمان و پروا پیشگی، عفو و گذشت از اخلاق با ارزش یک ورزشکار؛

2. دوراندیشی، تواضع و فروتنی از مرام ورزشکاری.

میانه روی و بردباری

یک ورزشکار باید در همه کارهای زندگی خود و همه اموری که مربوط به زندگی ورزشی او می شود، میانه روی را پیشه خود سازد و افراط و تفریط را کنار بگذارد. در حقیقت با میانه روی است که رشد و پیروزی به دست می آید، وگرنه با زیاده خواهی یا کم خواهی، نمی توان راه به جایی برد.

امام علی علیه السلام در توصیه ای می فرماید: «اَلْمُؤمِنُ سَیرتُهُ الْقَصْدُ و سُنّتُهُ الرُّشُد؛ سیره زندگی مؤمن، میانه روی و روش او بالندگی است».

بردباری نیز از ویژگی های نیکویی است که زیور ورزشکاران است. هر چند همه انسان ها باید بردبار باشند.

اگر بردباری نباشد، قدرت بدنی یک ورزشکار به تنهایی سودی ندارد. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله درباره لزوم آراستگی ورزشکاران به بردباری می فرماید:

نیرومند کسی نیست که در کُشتی برنده شود، بلکه کسی است که هنگام خشم بر نفس خود چیره گردد.

نتیجه:

از زیورهای ارزنده ورزشکار، صبر، حوصله و میانه روی است.

ورزشکار و استفاده از فرصت ها

فرصت، همان چیزی است که یافتن آن سبب سود و فرو گذاردن آن مایه زیان است. دیر و سخت به دست می آید و زود از دست می رود. اگر فرصت پیش آید و انسان نسبت به آن و بهره گرفتن از آن غافل باشد، از دست می رود. بنا به گفته امام علی علیه السلام از دست دادن آن، غصه و حسرت را به دنبال دارد: «إِضاعةُ الفُرصَةِ غُصَّةٌ؛ از بین بردن فرصت، مایه غصه است».

وقتی فرصتی از دست رفت، دیگر نمی دانیم چه هنگام فرصت مناسب و مشابه به دست می آید. امام علی علیه السلام در این باره می فرماید: «اَلْفُرصَةُ سَریعَةُ الْفَوْتِ بَطیئَةُ العَودِ؛ فرصت به زودی می گذرد و به کندی باز می گردد».

ازاین رو، استفاده از فرصت ها را در موفقیت یک ورزشکار و رشد فردی و دست یابی به پیروزی، بسیار کارساز دانسته اند.

نتیجه:

1. تأثیر استفاده از فرصت ها.

2. رسیدن به هدف با غنیمت شمردن فرصت.

ورزش و ارتباط انسان با طبیعت

کوه و دشت، دریا، رودخانه ها، سبزه زارها و جنگل ها همه از مظاهر طبیعت هستند که خداوند بزرگ برای انسان آفریده است. مناظر طبیعی و خدادادی از نشانه های الهی است و انسان آزاداندیش را به تفکر وا می دارد که چرا خداوند با جمله «سیروا فی الارض» (عنکبوت:20) گردش در مناظر طبیعی را سفارش کرده است. رابطه داشتن با طبیعت، در سخنان معصومان علیهم السلام نیز با اهمیت شمرده شده است. به گونه ای که پیامبر گرامی اسلام می فرماید: نگریستن به سه چیز عبادت است: نگاه به پدر و مادر، نظر به کتاب وحی و نگریستن به دریا».

ارتباط انسان با طبیعت در ورزش های گوناگون از جمله: کوه نوردی، شنا، اسب سواری و پیاده روی جلوه می کند. در هر یک از این ورزش ها، ارتباط انسان با طبیعت مطرح است.

ورود انسان در طبیعت افزون بر سلامت جسم، فواید دیگری نیز به همراه دارد. اندیشیدن در پیدایش و عظمت کوه، جنگل و دریا، رسیدن به آرامش و تمدد اعصاب، تلاش در استفاده بهتر و بیشتر از طبیعت، نگاه داشتن طبیعت برای استفاده خود و دیگران، حفظ مظاهر طبیعی، موهبت های دیگری است که انسان در پیوند با طبیعت درمی یابد.

نتیجه:

ورزش، عاملی برای ارتباط انسان با طبیعت.

ورزشکار و برنامه ریزی

هر فردی باید بکوشد با برنامه ریزی پیوسته و هوشیارانه، زمان محدود و ارزشمند را در اختیار بگیرد و در دست یابی به اهداف مشخص حرفه ای و اجتماعی خود از آن بهره گیرد. در این راه، باید همواره تلاش کند تا اموری را که سودی برای او ندارد، رها کند. پیامبر گرامی اسلام می فرماید:

مِنْ حُسْنِ إِسلامِ المَرءِ تَرْکُهُ ما لا یَعْنیِهِ.

از نیکویی اسلام این است که آنچه برای آدمی سودی ندارد رها سازد.

کسی که برنامه ریزی می کند، وقت کمتری از دست می دهد، پایه های زندگی اش استوارتر می شود و از آن لذت بیشتری می برد. امام علی علیه السلام در این باره می فرماید: «قِوام العیش حُسنُ التَّقدیر و ملاکُهُ حُسنُ التدبیر؛ پایداری زندگی، به برنامه ریزی درست است و وسیله رسیدن به آن مدیریت درست است». نقش ورزش در یاددهی برنامه ریزی این است که ورزشکار برای دست یابی به اهداف، ساعت تمرین، چگونگی نوع غذای خود را تنظیم می کند تا آمادگی لازم بدنی را به دست آورد. در حقیقت ورزشکار برای موفقیت خویش از مدیریت زمان و برنامه ریزی درست بهره می گیرد.

پیام متن:

ورزش، برنامه ریزی در زندگی را به ما می آموزد.