• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
فرهنگ پایداری (بازدید: 5399)
شنبه 22/4/1387 - 17:13 -0 تشکر 47585
چرا جام زهر؟

بسم رب شهدا

 

سلام

 

25تیر ماه روز پذیرش قطعنامه 598

 

به نظر شما چرا امام خمینی(ره) بعد از پذیرش قطعنامه فرمودند:

 (من جام زهر نوشیده ام).

یاران مردانه رفتند؛ اما هنوز تکبیر وفاداری‌شان از مناره‌های غیرت این دیار به گوش می‌رسد. یاران عاشقانه رفتند؛ اما هنوز لاله‌های سرخ دشت‌های این خاک به یمن آنان به پا ایستاده‌اند.

 انجمن فرهنگ پایداری


شنبه 22/4/1387 - 20:13 - 0 تشکر 47608

 من که نمی دونم. خودت می دونی؟

يکشنبه 23/4/1387 - 10:19 - 0 تشکر 47640

حتما کار خوبی نبوده دیگه. خب با اجبار انجام داده بود.

راه رسيدن به موفقيت يک درصد نبوغ و نود و نه درصد تلاش و کوشش است...

يکشنبه 23/4/1387 - 12:17 - 0 تشکر 47654

به نام خدایی که همیشه در قلب ماست

سلام

شاید دوستان یادشون نباشه، منم زیاد از اون دوران یادم نیست، ولی یادم چه وضعیتی داشت ایران، اون موقع ایران تو بدترین شرایط بود، جنگ دیگه شده بود نامردی، فقط دیگه عراق رقیب ایران نبود، هواپیمای مسافربری ایران رو آمریکایی ها زدن و گفتن جنگنده بود، دیگه مستقیم دولت آمریکا وارد جنگ شده بود، نفت گش های ایران رو تو خلیج فارس زدن، دیگه به موقعیتی رسیده بود که ایران چیزی ازش نمونده بود، جنگ بود و اون همه خسارت ناشی از جنگ، تحریم های اقتصادی هم اومد روش، ایران و عراق جفتشون دیگه داشتن نابود میشدن، توافق نامه رو اگر امام قبول نمیکردن شاید دیگه ایرانی نمیموند، همچنی عراق هم داشت نابود میشد، این میون داشت کشورهای غربی داشتن تسلیهات میفروختن و پولدار میشدن و ایران و عراق نابود، ایران شده بود یه شمعی که داشت تموم میشه، حالا به نظر شما پذیرش این قطعنامه جام زهر نبود؟

التماس دعا

كار ما نیست شناسائی "راز" گل سرخ
كار ما شاید این است
كه در "افسون" گل سرخ شناور باشیم...
يکشنبه 23/4/1387 - 13:56 - 0 تشکر 47660

سلام علیکم.

جناب ممل خان اگر صحبتم اشتباه هست شما تصحیح بفرمائید اما با توجه به آنچه شما فرموده بودید یعنی ادامه ی جنگ برابر با از بین رفتن ایران بود و پذیرش قطع نامه یعنی جلوگیری از تضعیف بیشتر کشور؛خب پس پذیرش قطعنامه جام عسل بود و نه جام زهر!

پذیرش قطعنامه یعنی جلوگیری از تضعیف بیشتر پس میشه جام عسل.

اما اونچه من فکر میکنم این هست که ایران میخواست نه تنها عراق؛که کوههای جولان و فلسطین و ... هم آزاد بکنه.

یعنی میخواست اول عراق رو بگیره بعد بره سراغ اسرائیل و فلسطینی ها رو نجات بده برای این بود که پایان جنگ برابر بود با از بین رفتن رویای فتح اسرائیل و فکر میکنم به این علت بود که امام فرمود جام زهر را مینوشم.

اگر نامه ی شمع خوانی به امام رو بخونید متوجه میشید که گفته کف گیر یه ته دیگ رسیده و ما دیگه مهمات و... برای ادامه ی جنگ نداریم و دستمون خالی هست.

یا علی.


 

 

يکشنبه 23/4/1387 - 14:3 - 0 تشکر 47661

سلام

در تكمیل صحبتهای آقای شجاعتی باید بگم كه امام در یكی از صحبتهاشون فرمودند:(جنگ تا رفع فتنه در عالم)

یاران مردانه رفتند؛ اما هنوز تکبیر وفاداری‌شان از مناره‌های غیرت این دیار به گوش می‌رسد. یاران عاشقانه رفتند؛ اما هنوز لاله‌های سرخ دشت‌های این خاک به یمن آنان به پا ایستاده‌اند.

 انجمن فرهنگ پایداری


دوشنبه 24/4/1387 - 18:25 - 0 تشکر 47829

به نام خدایی که همیشه در قلب ماست

سلام

آقای شجاعتی عزیز، اولا اینجا قرار نیست بحث حزب های سیاسی رو پیش بکشیم، قراره روی بحث های ایجاد شده، بحث مفید کنیم

اولا جنگ ایران همونجوری که اسمش روش بود، دفاع از میهن بود نه کشور گشایی و در ثانی ایران یه کشوری بود که تازه انقلاب کرده بود و تو علوم سیاسی جنگ بعد از انقلاب یعنی خودکشی اون نظام جدید

در تائید صحبت های خانم فال نیک، لازم میدونم یه چیز هایی رو شما بدونی، شاید اسمشون رو شنیده باشین، پدر و مادرتون بیشتر یادشون هست، بنی صدر که رئیس جمهور بود، که به حکم مستقیم امام عزل شد، مسعود رجبی و حزبش که شدن گروهک پژواک، گروهک فرقان، خیلی های دیگر که بهتره اسمشون رو نبرم بهتره، کنار مزرها جنگ بود و عده ای از جوانان همسن من و شما داشتن کشته میشدن برای دفاع از میهن خودشون و خیلی ها داشتن از پشت خجر میزدن با فنته هایی که در داخل ایجاد شده بود

آقا محمد شما اون موقع ها نبودین و با توجه به گفته هاتون معلوم میشه اطلاعات دقیق ندارین، که اینجوری دارین با موضوع برخورد میکنین، اگر ایران میخواست اسرائیل رو بگیره خودش جنگ رو شروع میکرد، اون نامه ای که شما ازش میگی، که مطمئنا منبع درستی برای صحبتتون ندارین، مزمونش چیز دیگری بود، که به این گفته شما اصلا ارتباطی نداره

اگر ایران اونقدر قدرت نظامی قوی داشت که میتونست تا اسرائیل پیش بره، پس چرا تو آبادان و خرمشهر بچه هایه مدرسه ای جلوی توپ و تانک نظامی های عراقی مقاومت کردن، پس چرا مردم با چوپ و چماق به جنگ سرب داغ رفتن، پس چرا این همه زن و بچه کشته شد، پس چرا تا 25 کیلومتری اهواز خاکش رو از دست داد،‌ اونقدر نظامی که میتونست هزارن کیلومتر تا اسرائیل بره نمیتونست جلوگیری کنه از کشور گشایی بیگانگان؟

ایران تو بدترین شرایط جنگ رو شروع کرد و در بدترین شرایط جنگ به اتمام رسید، ایران در بدترین شرایط جنگ رو تموم کرد، اگر بخواهیم اینطوری برخورد کنیم پس باید بگیم جنگ دوسال اولش نیاز بود و 6 سال بعد اضافی، که در جواب این هم باید گفت اگر جنگ همون دوسال اول که بعد از فتح خرمشهر میشه، تموم میشد ایران خیلی از خاکش رو از دست میداد

جسارت نشه محمد جان، بهتره برای ایجاد مباحث و مطلب های خودت بیشتر مطالعه داشته باشی، و کمتر مخالف خودت رو نشون بدی، برای اینکه بحث بیشتر باز بشه خوبه مخالف باشی، ولی مخالفتی منطقی، شما مطلبی رو زدی که هرکی بخونه میخنده، نه زمان جنگ بودی و نه بعدش، چجوری داری این قضاوت رو میکنی؟

اگر هم برای گفته خودتون دلیل و سندی دارین بهتر نیست با دلیل و مدرک حرفتون رو بزنین؟

ببخشید جسارت شد، امیدوارم موفق باشی و بیشتر مطالعه داشته باشین، یا حق

التماس دعا

كار ما نیست شناسائی "راز" گل سرخ
كار ما شاید این است
كه در "افسون" گل سرخ شناور باشیم...
چهارشنبه 26/4/1387 - 6:38 - 0 تشکر 48041

 سلام

اینم نظر منه

حضرت امام خمینی در نامه 25 تیرماه 67 می نویسد: « مسوولین سیاسی می‌گویند از آنجا كه مردم فهمیده‌اند پیروزی سریعی به دست نمی‌آید شوق رفتن به جبهه درآن ها كم شده‌است. شما عزیزان از هركس بهتر می‌دانید كه این تصمیم برای من چون زهر كشنده است ولی راضی به رضای خداوند متعال هستیم و برای صیانت از دین او و حفاظت از جمهوری اسلامی اگر آبرویی داشته باشم ، خرج می‌كنم. »
به نظر می رسد، آن چه امام را راضی به پذیرش قطع نامه 598 کرد نه کمبود تجهیزات و ادوات نظامی که اصرار برخی سیاسیون بر کمبود نیروی انسانی در جبه ها بوده است.
این مسئولین سیاسی ، همان تیم شورای عالی تبلیغات جنگ به ریاست آقای سید محمد خاتمی بوده اند که در نامه ای به امام اعلام کرده بودند که دیگر تبلیغات آن ها نمی تواند مردم را باری دفاع از کشور منسجم کند و در واقع مردم دیگر به جبهه ها نمی روند و چه زود این ادعا باطل شد!
هفته بعد از پذیرش قطع نامه با پیشروی دشمن بعثی از جنوب و منافقین از غرب امام حکم جهاد داد و در کمتر از ۲۴ ساعت تمام خطوط دفاعی مملو از رزمندگان شد.
بسیاری از رزمندگان هنوز به یاد دارند، آن روز امام چه گفت: « امروز تمام اسلام در برابر تمام کفر قرار گرفته است.» و چند روز بعد از رهبر کبیر انقلاب نقل می کنند که
، اگر می دانستم این قدر نیروی رزمنده در جبهه ها داریم واین قدر مردم اشتیاق به دفاع دارند، هرگز قطع نامه رانمی پذیرفتم!
این نشان دهنده آن است که در نگاه بنیانگذار انقلاب اسلامی نیروی انسانی مهمتر از ادوات و تجهیزات جنگی بوده است.

 چرا جام زهر؟
گفتم شاید برای این بوده که رهبر انقلاب از حرفش برگشته و این کار برای رهبری که تا دیروز شعار جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم می داد، ناراحت کننده باشد.
گفت: نه امام حتی ذره خودخواهی و هوای نفس در وجودش نبود. وقتی از امام در هواپیمای پاریس به تهران  پرسیدند چه احساسی دارید که انقلاب پیروز شده؟ گفت: هیچی .
این نشان می دهد که پیروزی یا عدم پیروزی انقلاب از نظر روحی تفاوتی برای امام نداشت. چون او هیچ چیزی برای خود نمی خواست.
اما زمانی که قطع نامه را پذیرفت، فرمود: من جام زهر نوشیده ام. امام دراواخرعمر حتی از فلسفه که هیچ از عرفان هم عبور کرده بود. شعرهای امام در آن زمان را ببین حتی عرفا را هم نادیده می گیرد و می گوید همه آن ها خاک پای یک بسیجی هم نمی شوند. در واقع امام می دید در سایه سختی ها و البته معنویت جنگ تحمیلی جوانی ۱۴ -۱۵ ساله می توانند از لحاظ مراتب عرفانی یک شبه راه صد ساله را رود!
در واقع آن فیضی که امام خود در طی ۸۷ سال عمر پرنور کسب کرده بود را یک بسیجی ۲۰ ساله با لبخندهای آرامش بخشش می توانست یک شبه به دست بیاورد. امام به این لحاظ گفت جام زهر را نوشیدم که می دید با پذیرش قطع نامه باب رحمت الهی بسته می دید!

 نظریه پایان نامه علوم سیاسی دوستی این بود که،
در سال پایانی جنگ امام می خواست جهاد را تا رفع فتنه ازعالم ادامه دهد واتمام زودهنگام آن را ناقص ماندن پروژه انقلاب جهانی اسلامی می دانست. مردم هم بالقوه و نه بالفعل آماده بودند و اگر ساماندهی درستی می شدند قطعا جنگ را به نفع ایران خاتمه می دادند اما در این میان نخبگان سیاسی (شامل برخی فرماندهان سپاه، سیاسیون چپ و راست و گروهی از روحانیون) از جنگ خسته شدند و نمی خواستند، نه این که نمی توانستند، مردم را ساماندهی کنند. دلیل خلوت شدن جبهه ها هم اختلافات شدید جناحی در پایتخت و اثرات منفی آن در جبهه هابوده به اضافه این که برخی روحانیون رسما جنگ را تحریم کرده بودند و شهدای جنگ را مرده می دانستند و حکم به وجوب غسل و کفن برای آن ها کرده بودند! بنابراین بر اساس روایت «لولا حضور الحاضر...» تکلیف جهاد از امام برداشته شد و آن پیر فرزانه قطع نامه 598 را پذیرفت.

اللهم ‌ارزقنا توفیق‌الشهادة فی سبیلك تحت لواء ولیك

همراه شما در انجمن سیاسی anjoman.siasi@tebyan.org

و انجمن ورزش و تندرستی anjoman.varzesh@tebyan.org

چهارشنبه 26/4/1387 - 7:39 - 0 تشکر 48043

متن قطعنامه 598

شورای امنیت، با تأیید مجدد قطعنامه 582 خود به سال 1986 میلادی، با ابراز نگرانی عمیق از این که علی‌رغم در خواست‌هایش برای آتش بس، منازعه بین ایران و عراق به شدت سابق با تلفات شدید انسانی و تخریب مادی ادامه دارد، با ابراز تأسف از آغاز و ادامه منازعه، همچنین با ابراز تأسف از بمباران مراکز صرفاً مسکونی غیرنظامی، حملات به کشتیرانی بی‌طرف یا هواپیماهای کشوری، نقض قوانین بین‌المللی انسان دوستانه و دیگر قوانین ناظر بر درگیری مسلحانه، بویژه کاربرد سلاح شیمیایی برخلاف الزامات پروتکل 1925 ژنو، با ابراز نگرانی عمیق نسبت به احتمال تشدید و گسترش بیشتر منازعه، مصمم گردید به تمامی اقدامات نظامی بین ایران و عراق خاتمه بخشد، معتقد شد که می باید یک راه حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار بین ایران و عراق به دست آید.
با یادآوری مفاد منشور ملل متحد، به ویژه تعهد همه دول عضو به حل اختلافات بین‌المللی خود از راه‌های مسالمت‌آمیز به نحوی که صلح و امنیت بین‌المللی و عدالت به مخاطره نیفتد، با حکم به این که در منازعه ما بین ایران و عراق زمینه صلح حاصل شده است، با اقدام براساس مواد 39 و 40 منشور ملل متحد:
1ـ خواستار آن است که به عنوان یک قدم اولیه جهت حل و فصل (مناقشه) از راه مذاکره، ایران و عراق یک آتش بس فوری را رعایت کرده، به تمامی عملیات نظامی در زمین، دریا و هوا خاتمه داده و تمامی نیروهای خود را بدون درنگ به مرزهای شناخته شده بین‌المللی بازگردانند.
2ـ از دبیرکل درخواست می‌کند که یک تیم ناظر ملل متحد را برای بررسی، تأیید و نظارت بر آتش بس و عقب‌نشینی نیروها اعزام نماید و همچنین از دبیرکل درخواست می‌نماید با مشورت طرفین درگیر، تدابیر لازم را اتخاذ نموده، گزارش آن را به شورای امنیت ارائه نماید.
3ـ مصرانه می‌خواهد اسرای جنگی آزاد شده و پس از قطع مخاصمات فعال کنونی، براساس کنوانسیون سوم ژنو 12 اوت 1949، بدون تأخیر به کشور خود بازگردانده شوند.
4ـ از ایران و عراق می خواهد با دبیرکل در اجرای این قطعنامه و در تلاش‌های میانجیگرانه برای حصول یک راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه مورد قبول دو طرف در خصوص تمام موضوعات موجود، منطبق با اصول مندرج در منشور ملل متحد، همکاری نمایند.
5ـ از تمامی کشورهای دیگر می‌خواهد که حداکثر خویشتنداری را مبذول دارند و از هرگونه اقدامی که می‌تواند منجر به تشدید و گسترش بیشتر منازعه گردد احتراز کنند و بدین ترتیب اجرای قطعنامه حاضر را تسهیل نمایند.
6ـ از دبیرکل درخواست می‌نماید که با مشورت با ایران و عراق، مسئله تفویض اختیار به یک هیأت بی‌طرف برای تحقیق راجع به مسئولیت منازعه را بررسی نموده و در اسرع وقت به شورای امنیت گزارش دهد.
7ـ ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نیاز به تلاش‌های بازسازی با کمک‌های مناسب بین‌المللی پس از خاتمه درگیری تصدیق می‌گردد و در این خصوص از دبیرکل درخواست می‌کند که هیأت کارشناسان را برای مطالعه موضوع بازسازی و گزارش به شورای امنیت تعیین نمایند.
8ـ همچنین از دبیرکل درخواست می‌کند که با مشورت با ایران و عراق و دیگر کشورهای منطقه، راه‌های افزایش امنیت و ثبات منطقه را مورد مدافه قرار دهد.
9ـ از دبیرکل درخواست می‌کند که شورای امنیت را در مورد اجرای این قطعنامه مطلع نماید.
10ـ مصمم است برای بررسی اقدامات بیشتر جهت رعایت و اجرای این قطعنامه در صورت ضرورت جلسات دیگری مجدداً تشکیل دهد.
در تحلیل قطعنامه از نظر صوری و شکلی اهم نکات قابل توجه عبارتند از:
1- عنوان قطعنامه 598، نظیر قطعنامه‌های پیشین «وضعیت مابین ایران و عراق» نیست، بلکه برای اولین بار قطعنامه تحت عنوان «منازعه بین ایران و عراق» صادر شده است.
2- این قطعنامه چه از نظر شکلی و چه از نظر ماهوی توصیه نیست، بلکه تصمیم برخاسته از اعتقاد شورای امنیت است و این موضوع علاوه بر محتوای قطعنامه، در آغاز پاراگراف‌های 1، 7، 8 و 10، قسمت مقدماتی و پاراگراف 10 اجرایی، صراحت دارد. اگر‌چه در این مورد تناقضی وجود دارد و آن این که در بعضی موارد (اشاره به تعهد دولت‌ها به حل مسالمت‌آمیز اختلافات خود و بندهای 3، 4، 5 و 6، قسمت اجرایی قطعنامه) حالت قطعنامه توصیه است، اما به هر حال حالت آمریت قطعنامه غالب است.
3- از نظر حجم و تعداد کلمات به کار برده شده، این قطعنامه مفصل‌ترین قطعنامه صادره است.
4- این قعطنامه به اتفاق آرا صادر گردید.
5- از نظر فاصله زمانی، قطعنامه 598 با قطعنامه قبلی (588) آن، نه ماه و نیم فاصله دارد. این بدان معنا نیست که همچون فواصل سایر قطعنامه‌ها، شورای امنیت جنگ عراق با ایران را به حال خود رها کرده باشد، بلکه در تمام این مدت شورا به مشورت‌های فشرده خود برای تنظیم قطعنامه جامعی که فصل مشترک نظریات شورا، عراق و ایران باشد، مشغول بود.
6- وضعیت جبهه‌های جنگ چنان که ذکر شد، به صورتی بود که نگرانی شورا را باعث گردیده بود. به عبارت دیگر، اگر چه قطعنامه 598 حاصل مدت‌ها مذاکره و مشورت بود، ولی مقطع زمانی صدور آن جالب است. هم احتمال تشدید و هم احتمال گسترش جنگ موجب نگرانی شورا شده بود. مقصود از تشدید جنگ، نزدیک شدن قوای ایران به بصره و عملیات پی در پی در داخل خاک عراق بود و مراد از گسترش جنگ، نزدیک شدن قوای ایران به مرزهای عراق و کویت، همچنین درگیری در خلیج فارس گسترش یافته بود. ایران قطعنامه 598 را نه رد کرد و نه قبول. از جمله استدلال‌های جمهوری اسلامی ایران توسط سخنگوی وقت شورای عالی دفاع، جناب آقای رفسنجانی بیان شده است:
"‌پیش از این به علت جهت‌گیری‌های ناعادلانه قطعنامه‌های شورای امنیت، ما این قطعنامه‌ها را نمی‌پذیرفتیم". اما در این قطعنامه نکات مثبتی دیدیم که حاضر شدیم، پیرامون آن مذاکره کنیم. جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 را به طور کلی رد نکرده است، چون در آن جای بحث می‌بیند. توقع دیگران این است که ما قطعنامه را کلاً رد کنیم یا بپذیریم، نکته منفی آن این است که می‌گوید به محض شروع مذاکره و پیش از شناسایی متجاوز و محاکمه آن، آتش بس اعلام شود و ما این بند را قبول نداریم، بند مربوط به معرفی متجاوز می‌تواند به عنوان تنها کلید حل مسایل به شمار آید و این نکته مثبتی است، اما باید پیش از اعلام آتش بس انجام شود، ما به آمریکا سوءظن داریم و می‌دانیم به محض اعلام آتش بس، آنان در عمل صادق نخواهند بود.
بنابراین ما نمی‌توانیم چنین مخاطره‌ای را بپذیریم. ما می‌گوییم اول متجاوز معرفی شود و بعد راه برای حل مسایل جدی هموار خواهد شد. معلوم است که محاکمه و تنبیه متجاوز و بازپرداخت غرامت از همین اقدام آغاز خواهد شد. اگر این جابه جایی در بندها انجام شود، راه هموار خواهد شد.
این موضعگیری نزدیک به یک سال ادامه داشت. بهترین منطق و دلیلی که برای اتخاذ این موضع (نه رد و نه قبول) می‌توان اقامه کرد، این است که جمهوری اسلامی ایران به دلیل عدم تحقق کامل نظریاتش قطعنامه را نپذیرفت.
اما به خاطر توجهی که به اصول مورد نظر ایران در قطعنامه شده بود و به دلیل این که با توجه به شرایط سیاسی و بین‌المللی بیش از این امکان امتیاز گرفتن از شورا وجود نداشت و اصولاً به خاطر «روز مبادا» قطعنامه را رد هم ننمود.

اللهم ‌ارزقنا توفیق‌الشهادة فی سبیلك تحت لواء ولیك

همراه شما در انجمن سیاسی anjoman.siasi@tebyan.org

و انجمن ورزش و تندرستی anjoman.varzesh@tebyan.org

جمعه 28/4/1387 - 23:49 - 0 تشکر 48322

بررسی جام زهر به نقل از  دکتر محسن رضایی (1)

علل وقوع جنگ
مناقشه ایران و عراق تا پیش از بروز دفاع هشت ساله به دو دوره مشخص تقسیم می شود. اصولا مرزهای شرقی ایران 
همیشه محل اختلاف ایران با دولت های همجوار در این بخش جغرافیایی بوده است. در دوره اول درگیری های متعددی با 
سلاطین عثمانی که این اختلافات و مناقشات بین دو دولت ایران و عثمانی، تا پایان حاکمیت پهلوی ادامه پیدا می کند و 
سرانجام به یک آرامش نسبی درمرزها می انجامد.

دوره دوم،  همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی آغاز می شود که عراق در مرزهای غربی، اقدام به تحریکاتی میکند، به 
ویژه در مساله کردستان وارد می شود. شواهدی از همکاری پنهان عراق با ضد انقلابیون دراین بخش از مرزهای غربی 
همچنین در منطقه خوزستان در دست است. در همان اوایل سال 59، این مساله به جنگ کنسولگری بین سفارت ایران و 
عراق انجامید. در کرمانشاه سفارت عراق مورد تعرض قرار گرفت و در منطقه مقابل آن به یکی از مدارس متعلق به 
عراقی¬ها که به هموطنان عرب ما در این محل آموزش نظامی داده می شد، حمله ای صورت گرفت. به دنبال آن در 
مریوان و دهلران درگیری های مرزی در تیر و مرداد 1359 بوجود می آید و سرانجام در 31 شهریور همین سال، حمله 
سراسری عراق به خاک ایران آغاز شد.

جمعه 28/4/1387 - 23:53 - 0 تشکر 48323

بررسی جام زهر به نقل از  دکتر محسن رضایی (2)

تحریکات خارجی
درکنار عوامل مرزی، می بایست تحریکات خارجی را نیز به این جنگ افروزی اضافه کرد. کشورهای بزرگ و در کنار آنها دولت 
های منطقه اتفاقاتی را که در ایران بروز کرده بود را به دقت دنبال می کردند و از قدرتمندتر شدن انقلاب اسلامی ابراز 
نگرانی می کردند.
اساسا دولت های بزرگ نمی خواستند که با استقرار نظام جمهوری اسلامی، نظام جدیدی در منطقه شکل بگیرد. 
دراینجا باید به نقش آمریکا اشاره کرد که قصد داشت  بدون درگیری مستقیم با ایران بر جمهوری اسلامی فشارهایی را 
وارد کند تا در نهایت ایران را پشت میز مذاکره و رابطه ای که آمریکایی ها درآن دست برتر را دارند بکشاند. بنابراین وقوع 
جنگی که در آن ایران مانند کشور شکست خورده تلقی شود و به دادن امتیازات راضی شود  برای آمریکا مطلوب بود.

طرح شعار صدور انقلاب
نمی توان گفت که صدور شعارهای آرمانگرایانه مانند صدور انقلاب در ایجاد جنگ تاثیر گذارنبود، ولی انگیزه های تسریع 
جنگ، بیش از این شعارها آغاز شده بود، پیش از اینکه بحث صدور انقلاب مطرح شود، دولت عراق دشمنی های خود را با 
ایران با حضور در آشوب های کردستان آغاز کرد. حتی پیش از این نیز  جریان اخراج امام از عراق پیش آمده بود. درماه های 
آخر پیروزی نهضت مردمی ایران هم شاهد اختلاف جدی این دولت با بحث انقلاب اسلامی بودیم. البته در سال 56 به 
خاطر رقابت هایی که بین رژیم بعث و محمد رضا پهلوی وجود داشت، عراقی ها به دنبال فرصتی برای بهره برداری از 
نهضت و به همین واسطه گرفتن امتیازاتی از شاه بودند، اما در سال 1357 با توجه به اینکه نهضت، گام های موثری را برای 
رسیدن به پیروزی برداشته بود و شاه نیز در مقابل اراده مردم، تسلیم و مجبور به ترک کشور شده بود، بعثی ها به هراس 
افتادند. چون در هر حال عراق، یکی از مراکز مهم تجمع شیعیان بود و پیروزی یک نهضت تحت حاکمیت رهبران 
شیعی،میتوانست زنگ خطری برای دولت های همجوار به ویژه عراق باشد.
از اینجا به بعد مخالفت های صدام با ایران آغاز شد. اساسا استراتژی سیاسی برخی دولت¬ها این بود که تا پیش از 
پیروزی نهضت مردم، از انقلاب رویگردان شوند. اسناد فراوانی در این زمینه وجود دارد، حتی در این باره می توان به اظهار 
نظر رسمی مقامات رژیم عراق اشاره کرد که در سالهای آخر پیروزی انقلاب، حمایت جدی خود را از شاه اعلام کردند. پس 
از استقرار نظام نیز به فاصله کوتاهی،  همکاری صدام با ضد انقلابیون در کردستان و خوزستان آغاز  شد. درحقیقت 
زمانی شعارهای صدور انقلاب طرح شد که ماهها پیش از آن،عراقی ها ضدیت خود را با نهضت مردمی ایران آغاز کردند.
بنابراین شاید بتوان گفت که اگر بحث صدور انقلاب مطرح نمی شد، ما می توانستیم با دیپلماسی، تنش های موجود با 
دولت های منطقه را تا حدود زیادی کاهش دهیم اما نمی توان ادعا کرد که مدعیان ایران مبنی بر اشاعه و انتشار انقلاب، 
عامل و انگیزه اصلی بروز جنگ بود، هر چند بسیاری از تحلیگران عرب که دیدگاه خاصی مبتنی بر اندیشه های عروبتی 
دارند، این مساله را مطرح و عده ای از روشنفکران داخل نیز همان حرف ها را تکرار می کنند،اما به نظر می رسد طرح 
چنین مباحثی کاملا غیر علمی و متعصبانه باشد.

برو به انجمن
انجمن فعال در هفته گذشته
مدیر فعال در هفته گذشته
آخرین مطالب
  • آلبوم تصاویر بازدید از کلیسای جلفای...
    آلبوم تصاویر بازدید اعضای انجمن نصف جهان از کلیسای جلفای اصفهان.
  • بازدید از زیباترین کلیسای جلفای اصفهان
    جمعی از کاربران انجمن نصف جهان، در روز 27 مردادماه با همکاری دفتر تبیان اصفهان، بازدیدی را از کلیسای وانک، به عمل آورده‌اند. این کلیسا، یکی از کلیساهای تاریخی اصفهان به شمار می‌رود.
  • اعضای انجمن در خانه شهید بهشتی
    خانه پدری آیت الله دکتر بهشتی در اصفهان، امروزه به نام موزه و خانه فرهنگ شهید نام‌گذاری شده است. اعضای انجمن نصف جهان، در بازدید دیگر خود، قدم به خانه شهید بهشتی گذاشته‌اند.
  • اطلاعیه برندگان جشنواره انجمن‌ها
    پس از دو ماه رقابت فشرده بین کاربران فعال انجمن‌ها، جشنواره تابستان 92 با برگزاری 5 مسابقه متنوع در تاریخ 15 مهرماه به پایان رسید و هم‌اینک، زمان اعلام برندگان نهایی این مسابقات فرارسیده است.
  • نصف جهانی‌ها در مقبره علامه مجلسی
    اعضای انجمن نصف جهان، در یك گردهمایی دیگر، از آرامگاه علامه مجلسی و میدان احیا شده‌ی امام علی (ع) اصفهان، بازدیدی را به عمل آوردند.