تبیان، دستیار زندگی

در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید ، والسلام

مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جاده سه شنبه شب قم شروع شد

دوش دیدم که خری عر عر کنان
می‌رفت به‌سوی طویله دوان‌دوان

ناز کمترکن که من اهل تمنا نیستم
زنده باعشقم واسیر سود وسودا نیستم

مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق

راه مستانه زد وچاره ی مخموری کرد

ما را به جز خیالت فکری دگر نباشد

در خرابات مغان نور خدا میبینم
وین عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

مکن پیش دیوار غیبت بسی
بود کز پسش گوش دارد کسی

یک جهان دل بایدش آن کس که دلدارش تویی
تا دلی آویزد هر تار گیسوی تورا

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش